Η τραγωδία του Μοσχάτου αναβιώνει μέσα από την απολογία του παραολυμπιονίκη, Βασίλη Τσαγκάρη, ο οποίος κατηγορείται για τη δολοφονία του 47χρονου ξενοδόχου, Μάριου Λουκόπουλου.
Όπως σας έχει ενημερώσει ήδη το newsit.gr, ο 39χρονος περιγράφει καρέ – καρέ όλα όσα έγιναν το μοιραίο βράδυ μέσα στο πρακτορείο ΟΠΑΠ που διατηρεί στο Μοσχάτο, ισχυριζόμενος πως ο 47χρονος τον έβριζε συνεχώς και πως είχε μαζί του το όπλο -που κατείχε παράνομα- επειδή τον φοβόταν.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Ωστόσο, ο παραολυμπιονίκης μίλησε και για ένα ακραίο περιστατικό το οποίο σημειώθηκε πριν από λίγους (2 – 3) μήνες. Σύμφωνα με τον δράστη, το θύμα είχε πάει έξω από το σπίτι του και του ζητούσε τα ρέστα για την σχέση του παραολυμπιονίκη με την πρώην σύζυγό του.
Χαρακτηριστική είναι η φράση του Βασίλη Τσαγκάρη στην απολογία του: “Πίστεψα προς στιγμή ότι θα με σκοτώσει μπροστά στο σπίτι μου μέρα μεσημέρι”.
Τότε, ο 39χρονος είπε στο θύμα ότι έχει διακόψει την σχέση με την πρώην σύζυγό του, ενώ αυτή ξεκίνησε αφού είχαν χωρίσει. Ο Μάριος Λουκόπουλος, υποστηρίζει ο παραολυμπιονίκης, ξεκίνησε να… αλλάζει στάση και να τον απειλεί ώστε να καταθέσει υπέρ του στο δικαστήριο.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
“Αν με πικράνεις θα πικράνεις και την μανούλα σου”, έτσι μου έλεγε. “Αποφάσισα να τον καλέσω στο μαγαζί για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Αποφάσισα ότι δεν θα υποχωρούσα σε αυτά που μου ζητούσε. Σκέφτηκα να “σηκώσω κεφάλι”. Αποφάσισα να τον προειδοποιήσω και να του ζητήσω να σταματήσει. Σκέφτηκα ότι αν αντιδράσει θα του επιδείξω το όπλο μου”, αναφέρει χαρακτηριστικά.
“Στο σημείο αυτό, σας καλώ να αναλογιστείτε εκ νέου αξιότιμε κ. Εισαγγελέα και κ. Πρόεδρε, αυτό που σας επεσήμανα και ανωτέρω. Αποτελεί Δικαστική Πείρα για εσάς και κοινή γνώση για όλους μας, ότι ο ψυχικός δεσμός μάνας και γιου είναι ιερός, αυτονόητος και αδιάσπαστος. Η μάνα μου θα έπεφτε και σήμερα στην φωτιά για λογαριασμό μου, δίχως δεύτερη σκέψη. Το ίδιο θα έκανα και εγώ για εκείνη“, προσθέτει ακόμη ο κατηγορούμενος σε άλλο σημείο της απολογίας του.
Και συνεχίζει ο 39χρονος παραολυμπιονίκης: “Αποφάσισα να τον απειλήσω με όπλο. Σκέφτηκα ότι αν του επιδείξω όπλο και τον απειλήσω τότε και αυτός θα αισθανθεί όπως εγώ και θα μαζευτεί.
Ήμουν ούτως ή άλλως σε αμυντική θέση, ήμουν καθηλωμένος στο αναπηρικό καροτσάκι και δεν θα μπορούσα ποτέ να τον χτυπήσω είτε να τον τρομάξω ότι θα τον χτυπήσω. Αν όμως του επιδείκνυα το όπλο μου τότε αυτός θα αναγκαζόταν να συμβιβαστεί και να σταματήσει τις απειλές και τους εκβιασμούς σε βάρος μου. Αυτή μου η απόφαση ήταν αποτέλεσμα απόγνωσης και τρόμου και αποδείχθηκε ότι ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα στη ζωή μου”.
