- Το ζευγάρι, έφερε στον κόσμο ένα αγοράκι το 1988 και από το νοσοκομείο τους είπαν ότι πέθανε - Ζήτησαν εκταφή και οι γονείς λένε ότι το παιδί στο φέρετρο δεν ήταν το δικό τους - Βρήκαν μόνοι τους πληροφορίες για το πού ζει σήμερα και μάλιστα λένε ότι το είδαν να... κάνει παρέλαση - Τι έγινε με την εξέταση DNA
Ο Παναγιώτης και η Βούλα, ξεκίνησαν την κοινή ζωή τους πολύ νέοι. Εκείνη ήταν μόλις 22 χρονών και εκείνος 23 κι ήθελαν τόσο πολύ να κάνουν οικογένεια και να δώσουν ζωή στην αγάπη τους, νόημα στην ζωή τους, φέρνοντας στον κόσμο τα παιδιά τους. Όμως, σύντομα τα όνειρά τους έγιναν εφιάλτης και τα δυο παιδιά από τον Πύργο, συναντήθηκαν με το κακό τους πεπρωμένο στις 3 Αυγούστου του 1988, όταν η Βούλα έφερνε στον κόσμο το Νοσοκομείο του Πύργου, το δεύτερό της παιδί. Το αγοράκι της…
Κι από εκείνη τη στιγμή και μετά, άρχισε η ιστορία τους. Μια ιστορία με πολλά δάκρυα, με πολλή αγωνία, με ένα παιδί που εμφανίστηκε “νεκρό” γιατί πιθανότατα έπεσαν σε κύκλωμα εμπορίας βρεφών και μια αγωνιώδης αναζήτηση που κρατά 25 χρόνια τώρα.
Και η συνέχεια του δράματος για τον εντοπισμό τους γιού τους, έχει τεράστιο ενδιαφέρον και αποκαλύπτεται μέσα από μια ιστοσελίδα αναζητήσεων για χαμένα παιδιά στην Ελλάδα, παράνομες υιοθεσίες και εμπόριο παιδιών.
Το blog Missinig Greeks που έχει διεθνή αναγνωρισιμότητα, στις 20 Μαίου του 2011, δημοσίευσε όλες τις λεπτομέρειες της υπόθεσης καθώς και την συγκλονιστική συνέχεια, όπου οι γονείς και οι δύο αδελφές του αγοριού, τονίζουν ότι ξέρουν ποιος είναι ο χαμένος γιος και αδελφός τους, δίνουν αγώνα να πετύχουν επαφές με την οικογένεια, που τον έχει υιοθετήσει και για να γίνει τεστ DNA. Τον παρακολούθησαν φαντάρο στην στρατιωτική παρέλαση και οι δυο αδελφές του μέσα από τα social media προσπαθούν να τον γνωρίσουν καλύτερα!
Όπως διαβάζουμε στο IliaLive, η ιστορία για το πώς έφτασαν να θεωρηθεί το παιδί τους νεκρό, λίγο πολύ είναι γνωστή.
Η Βούλα γεννά το μωρό στο Νοσοκομείο Πύργου, αλλά ο γιατρός τους συμβούλεψε για προληπτικούς λόγους να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο Πατρών και όντως το βρέφος συνοδεία του πατέρα του και ασθενοφόρου, διακομίστηκε σε Νοσοκομείο της Πάτρας στις 3-8-1988! Σε οκτώ μέρες βγήκε από την κλινική η Βούλα και αμέσως με ταξί με τον Παναγιώτη πήγαν να δουν το παιδί τους, που όπως τους ενημέρωναν από το νοσοκομείο, μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν καλά και σε λίγο θα ήταν έτοιμοι να το παραλάβουν.
Στις 11 Αυγούστου, την αμέσως επόμενη μέρα από την επίσκεψη τους στο νοσοκομείο και παρ’ όλες τις διαβεβαιώσεις όλων πως το μωράκι είναι μια χαρά και σε λίγες μέρες θα το έπαιρναν σπίτι τους, δέχτηκαν το μοιραίο τηλεφώνημα. Το μωράκι σας δεν τα ”κατάφερε” τους είπαν! Κατέληξε στις 11-8-1988! Οι γονείς συντετριμμένοι πάνε να παραλάβουν το νεκρό βρέφος με την «οδηγία» να μην ανοίξουν το κουτί επ’ ουδενί και οι τραγικοί γονείς αυτό έκαναν, λόγω της συγκινησιακής φόρτισης.
Όμως, εφτά χρόνια μετά και αφού είχαν κάποιες υποψίες ότι κάτι δεν πάει καλά, μελετώντας διάφορα έγγραφα και το βιβλιάριο υγείας του παιδιού, κατάλαβαν ότι είχαν θάψει άλλο… βρέφος και όχι το δικό τους! Στην εκταφή που έγινε, και μετά από εξέτασεις σε μεγάλη πανεπιστημιακή κλινική, διαπίστωσαν πως τα ευρήματα ανήκαν σε άλλο μικρότερο σκελετό βρέφους που δεν μπορούσε να ήταν το δικό τους!
Από το σημείο αυτό και μετά, ξεκινά μια αδιάκοπη έρευνα που φέρνει στο φως συνταρακτικές και συγκλονιστικές αποκαλύψεις! Μαρτυρίες ανθρώπου του στενού οικογενειακού περιβάλλοντος της οικογένειας που πιστεύουν ότι μεγαλώνει το παιδί τους, έπεσαν σαν κεραυνός εν αιθρία!
Ο μάρτυρας ήταν απόλυτα σίγουρος και σαφής! Όχι μόνο τους ενημέρωσε για το πού είναι το παιδί τους αλλά γνώριζε και τους είπε πολλές λεπτομέρειες. Οι γονείς δεν έχασαν καιρό και με ιδιωτικό ερευνητή βρήκαν την υιοθεσία του παιδιού και σύγκριναν τις ημερομηνίες γέννησης του! Αρχές Αυγούστου 1988, όπως και το δικό τους.
Οι ομοιότητες με τον πραγματικό πατέρα και το παιδί απίστευτες! Ξεκίνησαν όπως ήταν εύλογο νομικές διαδικασίες, για να γίνει η εξέταση DNA με πάρα πολλές αντιδράσεις από τη ανάδοχη οικογένεια! Το σενάριο που η ανάδοχη οικογένεια φέρεται πως γνώριζε, όπως προκύπτει από τα έγγραφα και τα άλλα παραστατικά γύρω από την υιοθεσία, είναι πως το βρέφος ήταν γιός μιας ανύπαντρης ανήλικης μητέρας από παραπλήσιο χωριό. Ήταν όμως αυτό αλήθεια;
Τα γεγονότα που προέκυψαν από έρευνες των γονιών στο περιβάλλον της υποτιθέμενης μάνας, έδειξαν άλλα! Η κοπέλα που δεν ήξερε που είχε καταλήξει το παιδί της, αφού οι πληροφορίες και η διαδικασία γύρω από την υιοθεσία είναι μυστικές, παραδέχτηκε στην ίδια τη Βούλα και τον Παναγιώτη, πως εκείνη είχε γεννήσει κορίτσι και όχι αγόρι!
Ποιο είναι λοιπόν το αγόρι που συνεχίζει να μεγαλώνει η οικογένεια στην Β. Ελλάδα, με τις συγκλονιστικές ομοιότητες με τους φυσικούς γονείς και την ίδια χρονική περίοδο γέννησης;
Ποιος ή ποιοι αλλοίωσαν και διαστρέβλωσαν τα πραγματικά γεγονότα στα επίσημα νοσοκομειακά, ληξιαρχικά, και τα υπόλοιπα δημόσια έγγραφα για να καταλήξει να υιοθετείται σαν αγόρι, το κορίτσι της φερόμενης ως βιολογικής μητέρας, από το διπλανό χωριό, της ανάδοχης οικογένειας;
Η αλήθεια είναι ότι παρ’ όλες τους τις προσπάθειες και τις αναζητήσεις, οι γονείς δεν θα έφταναν ποτέ στην αλήθεια, αν συγγενής της άλλης πλευράς δεν είχε εκμυστηρευτεί το ένοχο μυστικό! Και από αυτό το σημείο και μετά κορυφώνεται ο πιο μεγάλος αγώνας τους! Έπρεπε ν’ αποδειχτεί πως το παιδί αυτό που μεγάλωνε σε μια “άλλη” οικογένεια ήταν το δικό τους!
Η νομική εμπλοκή ήταν αναπόφευκτη! Και ενώ η πρόθεση τους από την μια μεριά δεν ήταν να βλάψουν κανέναν ή να τιμωρήσουν κάποιους που μπορεί ίσως και να το άξιζαν, ο μόνος τρόπος να βεβαιωθεί αν το παιδί ήταν πράγματι δικό τους, και επίσημα, ήταν η γονιδιακή τακτοποίηση μέσω της εξέτασης DNA! Kαι αυτόν τον μοναδικό τρόπο επιστημονικής επιβεβαίωσης μόνο ο εισαγγελέας μπορούσε να διατάξει!
Η αντίδραση των θετών γονέων και η άρνησή τους να συνεργαστούν, οδήγησαν το ζεύγος στην απόφαση να προσφύγει στην δικαιοσύνη και να ζητήσει την παρέμβαση της. Ο εισαγγελέας Πύργου, που είχε αρχικά χειρισθεί την υπόθεση, είχε τότε προτείνει η εξέταση, που ήταν και το τελευταίο χαρτί, για να αποδειχτούν οι ισχυρισμοί των πραγματικών γονέων, να διενεργούνταν σε δυο διαφορετικά γενετικά εργαστήρια!
Πολύ λογικό και δίκαιο σαν άποψη αφού σε όλες τις Ευρωπαϊκές χώρες και την Αμερική, για παρόμοιες περιπτώσεις οι εξετάσεις αυτές γίνονται σε τρία τουλάχιστον εργαστήρια.
Σε περίπτωση δε, αμφιβολιών και ενστάσεων, επαναλαμβάνονται έτσι ώστε να μην υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση αμφισβήτησης! Από καμία πλευρά!
Τα πράγματα όμως δεν έγιναν έτσι. Η οδηγία – πρόταση του εισαγγελέα Πύργου παρακάμφθηκε και η εξέταση έγινε μόνο από ένα εργαστήριο. Η εξέταση έγινε παρ’ όλα αυτά, τα αποτελέσματα όμως βγήκαν αρνητικά. Θα μπορούσαν να υπάρχουν αρκετοί παράγοντες που το τεστ DNA βγαίνει αρνητικό κι ένας απ’ αυτούς είναι η μη ικανοποιητική λήψη γενετικού υλικού, ή ακόμη σε πιο σπάνια περίπτωση, να έχει μπερδευτεί το γενετικό υλικό με άλλο, υπό εξέτασιν.
Αυτή είναι και η κύρια ένσταση της Βούλας και του Παναγιώτη. Γιατί δεν τους επέτρεψαν να γίνει διασταύρωση του DNA από ένα ακόμη εργαστήριο. Την πιθανότητα του ανθρώπινου λάθους δεν την συμπεριέλαβε κανείς σε μια τόσο σοβαρή υπόθεση. Σε μια υπόθεση ζωής…
Έτσι, η περιπέτεια των γονέων από τον Πύργο ακόμη συνεχίζεται μαζί με την αγωνία, το παράπονο και τον πόνο.
Όμως οι γονείς δεν έμειναν με τα χέρια σταυρωμένα συνέχιζαν να αγωνίζονται και να συλλέγουν στοιχεία και χρήσιμες πληροφορίες, με ειδικούς ερευνητές και με πολύ προσωπικό μόχθο. Χρόνια τώρα… Πληροφορίες και υλικό για τους πάντες και τα πάντα. Στην πιο παραμικρή λεπτομέρεια για τον τρόπο και τις μεθόδους αρπαγής βρεφών, με πρόσχημα τον δήθεν θάνατό τους , από τα νοσοκομεία και τις κλινικές. Αυτό που χρόνια τώρα δεν έκανε η δικαιοσύνη και οι αρμόδιοι, το έκαναν αυτοί οι γονείς.
Σύμφωνα με την “Πρωινή”, προχώρησαν διακριτικά και αθόρυβα στην ανατομία του εγκλήματος, που χρόνια τώρα συνταράσσει την χώρα. Αυτού της αρπαγής και εμπορίας βρεφών!
Διαβάστε ακόμα:
Το DNA μίλησε: Ο 21χρονος Ρουμάνος δεν είναι ο Μπεν
Σε ανάδοχη οικογένεια ή ίδρυμα στη Βουλγαρία η μικρή Μαρία
Παιδί των Ρομά το κοριτσάκι στο Δουβλίνο! Ρατσισμό καταγγέλουν οι γονείς!