Κάτω από το βάρος των κλιμακούμενων γεγονότων της κρίσης, με πιο πρόσφατη την κατεδάφιση της ΕΡΤ από τον ολετήρα που ισοπεδώνει τα πάντα, συμβάντα όπως αυτό του Παρνασσού με την δολοφονία ενός αστυνομικού από δραπέτες που κινούνται ως επικυρίαρχοι της κεντρικής Ελλάδας για πάνω από έξι μήνες, δεν παράγουν πολιτικές κινήσεις.
Δεν κλυδωνίζονται οι αρμόδιοι υπουργοί, δεν πέφτουν κεφαλές υπηρεσιακών στελεχών γιατί όλοι μαζί μετεωρίζονται προς στο χάος. Γίνονται κανονικά οι κηδείες, ακόμη και απλών πολιτών όπως η άτυχη νέα από τη Κόρινθο, θύμα των ίδιων δραστών, εκφωνούνται τα τυπικά και διακινούνται οι σχετικές ανακοινώσεις από τους συνδικαλιστές που για δεκαετίες λένε τα ίδια, ενώ έχουν αλλάξει τα πάντα προς το τρισχειρότερο.
Η απόδραση από τις φυλακές των Τρικάλων τα περασμένα Χριστούγεννα , αντί να ρίξει τις ΕΚΑΜ στο οργανωμένο και σχεδιασμένο κυνήγι των δραπετών, τα έριξε μέσα στις φυλακές για να «περιποιούνται» τους εγκλείστους και να συγκεντρώνουν αυτοσχέδιες λάμες και τηλέφωνα. Μοιράστηκαν μερικά αυτόματα G3 και λίγα γιλέκα, ίσα για να γραφτούν κάποια δελτία τύπου.
Στο μπλόκο του Διστόμου, ενώ τα γεγονότα εξελίσσονταν από το Σάββατο και το πληροφοριακό υλικό ήταν πλούσιο, στάλθηκαν με συνθήκες τυπικού ελέγχου αστυνομικοί βορά στους περιφερόμενους ενόπλους. Που ήταν το σχέδιο, οι ειδικές δυνάμεις, οι κλιματιζόμενοι στρατηγοί, μια συσκευή εντοπισμού στο κλεμμένο αστυνομικό αυτοκίνητο με το οποίο διέφυγαν οι δραπέτες;
Αν νομίζουν στην Κατεχάκη ότι η εγκληματική παραγωγή των δραπετών εκθέτει περισσότερο τον γείτονα υπουργό της δικαιοσύνης ενόψει ανασχηματισμού, λαθεύουν. Εκτίθενται όλοι και συνολικά μια κυβέρνηση, που πάλι δεν μπορεί να δει τι θα γίνεται δυο τρία χρόνια μπροστά. Όταν προϊούσης της οικονομική κρίσης και της κρατικής διάλυσης, ολόκληροι νομοί και περιφέρειες θα ελέγχονται από συστήματα εντός και εκτός νομιμότητας που θα εκφοβίζουν και θα λαδώνουν.
Κανονικά βάρβαρα Βαλκάνια, που τρομάρα τους, διακινούν το ακριβότερο νόμισμα και το φονικότερο συμβατικό όπλο του κόσμου.
Πριν από 24 χρόνια τηρουμένων των χρονικών και γενικότερων αναλογιών, η υπόθεση των δραπετών της Νεάπολης και το κινηματογραφικό, αλλά επίσης φονικό σενάριο που παρήγαγε, με ομηρίες τουριστών, μάχες με νεκρούς και τραυματίες εκατέρωθεν, αντιμετωπίστηκε σε 20 μέρες. Με τα ελικόπτερα Χιούι του στρατού, με τα κλασσικά κιάλια, χωρίς υπερκοριούς. Και μέσα στο τεταμένο προεκλογικό κλίμα του λεγόμενου «βρώμικου ΄89».