Πόλα Ρούπα: «Θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά»

Αμετανόητη, σκληρή και εκτοξεύοντας απειλές σε βάρος αστυνομικών και δικαστών η Πόλα Ρούπα, καθισμένη δίπλα στον σύντροφο της Νίκο Μαζιώτη εμφανίστηκε στο εδώλιο του Πενταμελούς Εφετείου Αθηνας προκειμένου να παραστούν στη δίκη που διεξάγεται σε δεύτερο βαθμό για αδικήματα σχετικά με τη δράση του Επαναστατικού Αγώνα.

Η δίκη διεξάγεται σε ειδικά διαμορφωμένη αιθουσα των φυλακών Κορυδαλλού και πρωτόδικα τους είχε επιβληθεί ποινή κάθειρξης 50 ετών. Πρόκειιται για τη δίκη, στη διάρκεια της οποίας αποφυλακίστηκαν λόγω παρέλευσης του 18μηνου και στην συνέχεια φυγοδίκησαν παραβιάζοντας τους περιοριστικούς όρους.

Η Πόλα Ρούπα έλαβε το λόγο και εξηγήσε τους λόγους για τους οποίους παραβρέθηκε στη δίκη εξηγώντας πως ποτέ δεν θα άφηνε διαδικασία για τον Επαναστατικό Αγώνα και δήλωσε χωρίς περιστροφές πως “Ο Επαναστατικός Αγώνας δεν τελειώνει .. Εγώ γι’ αυτό ζω και αναπνέω, αλλιώς δεν υπάρχω, δεν θα τα παρατήσουμε για κανένα λόγο, αυτή είναι η ιστορική μας αποστολή…γνωρίζουν ότι μπορώ να πάω μέχρι το Θάνατο”.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και στη στάση της την ημέρα της πρόσφατης σύλληψής της από την αντιτρομοκρατκή.
«Τους είπα ότι ήταν τυχεροί που ήταν εκεί το παιδί και προσπαθούσα να εξομαλύνω την κατάσταση. Αν ήμουν μόνη μου θα τους εξηγούσα το όνειρο».

Επιπλέον, διαμαρτυρήθηκε κιόλας γιατί δεν την πήγαν σε δίκη για τη συμπεριφορά της στην αντιτρομοκρατική, όπου τους «έβριζα από την πρώτη στιγμή, βιαιοπράγησα εναντίον τους. Εκανα απόπειρα να χτυπήσω τον επικεφαλής της αντιτρομοκρατικής, απείλησα τον Χαρδαλιά και τη Νικολού και είπα να τους μεταβιβάσουν πως όσα χρόνια κι αν περάσουν θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά. Γιατι έκλεισαν το παιδί σε ψυχιατρείο ενώ ήταν υγιές κι αν δεν γνώριζαν πως θα πέθαινα από την απεργία πείνας και δίψας θα το κρατούσαν μέσα. Ο πόλεμος έχει αξίες, αυτοί δεν έχουν, εγώ στο δικό τους παιδί αυτό δεν θα το έκανα».

Όπως ανέφερε η Πόλα Ρούπα: «Γνωρίζω οτι δεν είστε αρμόδιοι γι’ αυτό που θα πω», ξεκίνησε η Πόλα Ρούπα, «Θα ήθελα όμως να ήμουν κατηγορούμενη γι αυτά που συνεβησαν στην αντιτρομοκρατικη όταν με συνελαβαν με το παιδί…έγινε σειρά παραβάσεων και συνέχεια τους έβριζα για όσα έκαναν στο παιδί. Βιαιοπράγησα ενώπιον αστυνομικών όταν είδα να διαλύουν το χέρι της συγκρατούμενής μου… Χτύπησα αστυνομικό, έκανα απόπειρα να χτυπήσω και τον επικεφαλής, απείλησα και την αρμόδια εισαγγελέα και τους είπα οτι όσα χρόνια κι αν περάσω στη φυλακή θα βγω και θα τους ξεριζώσω την καρδιά γι αυτο που εκαναν στο παιδί μου».

Αν δεν είχαμε κάνει απεργία πείνας και η Αθανασοπούλου κι είναι τιμή της, με χαρά μου θα πέθαινα για το παιδί για να μην καθίσει μια μέρα παραπάνω στο ψυχιατρείο ενα υγιές παιδι που μια μέρα παραπάνω να καθόταν θα κατέληγε σε ίδρυμα. Ήταν η κορύφωση του πολέμου που κάνω με το κράτος. Εγώ δεν θα το έκανα στο δικό σας παιδί. Οι πόλεμοι έχουν αξίες. Ο πόλεμος που κάνουν αυτοί δεν έχει καμία αξια. Οι βρισιές που χρησιμοποιούσα είχαν αντληθεί απο το καθεστωτικό λεξιλόγιο. Είπα π… τον Χαρδαλιά ειπα καρ…τη Νικολού, τους είπα καθάρματα, σκουλήκια. Τους έβριζα συστηματικά απο την πρώτη στιγμή που με έπιασαν και βιαιοπραγούσα συστηματικά. Και δεν έκαναν τίποτε γιατι αυτή δεν ήταν η αντιτρομοκρατική που ξέραμε. Αυτή ηταν μια διαλυμένη αντιτρομοκρατική. Την αντιτρομοκρατική αυτή εγώ τη διάλυσα. Ήμουν στα χερια τους άοπλη και δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτε, γνώριζαν πολυ καλά με ποιά είχαν να κάνουν…Γνώριζαν οτι μπορώ να πάω μεχρι το θάνατο, οτι η δράση μου ειχε μεγαλο κοινωνικό έρεισμα. Παρόλο που δεν μπορει να εκδηλωθεί γιατι απουσιάζει ενα επαναστατικό κίνημα, γιατι πάντα η δράση του επαναστατικού αγωνα ηταν βαθιά κοινωνική κι ο κόσμος το εισέπραττε».

Και συνέχισε: «Θα τους ειχα ρίξει. Υπηρετούν μια χούντα όπως κι εσείς…Όταν με έπιασαν μου έλεγαν ότι υπάρχουν κάποιοι που κερδίζουν και κάποιοι που χάνουν. Είπα στον Χαρδαλιά της αντιτρομοκρατικής ότι έκανε μεγάλη μαλακία που με έπιασε. Θα τους έριχνα. Μου είπε “το ξέρω ότι θα τους έριχνες”. Εγώ έχασα το παιδι μου, δεν έχω κάτι άλλο να χάσω. Αυτός που χάνει ειναι η κοινωνια. Το προβλημα μου ειναι οτι δεν ειμαι εξω να πραγματώσω το σχεδιο μου, να ρίξω αυτο το καθεστώς».

«Για μένα και τον Μαζιώτη και τον ΕΑ, ένοπλος αγώνας δεν ειναι μόνο τα όπλα, αυτά είναι απλά εργαλεία… Ο πυρήνας της δράσης μας ειναι η στρατηγική που αφορά και τον σαφή εντοπισμό για το που ειναι πιο ευάλωτο το συστημα. Αυτά που σχεδίαζα αφορούσαν νευραλγικά σημεία του συστήματος, που είναι ήδη αποσταθεροποιημένο από την κρίση. Γνωρίζαμε οτι θα δημιουργούσαμε ισχυρές αντανακλάσεις διεθνώς που θα τους έπαιρνε ο διάολος. Γι αυτό μπορώ να πω οτι ήταν επιτυχία που με έπιασαν. Μπαίνουν εμπόδιο σ’ αυτό που θέλω να κάνω, γι αυτο και η ιστορία με το παιδί να μην υπήρχε πάλι θα του έβριζα και θα τους χτυπούσα…Κάθονται τωρα επάνω τα κλιμάκια και ψάχνουν να βγάλουν άκρη τι θα εκανα. Δεν θα το βρουν γιατί δεν έχουν μυαλό, δεν θα του βρουν το σχέδιο αν δεν το πω εγώ ….Το βασικο ζητούμενο για την επανάσταση δεν είναι μονο να τους αποσταθεροποιήσεις, αλλα να κεφαλαιοποιήσεις την επιτυχία σου δημιουργώντας ενα κίνημα … Ο επαναστατικός αγώνας δεν τελειώνει …Αν δεν με πιάνατε και την αποσταθεροποίση θα είχαμε καταφέρει κι όλα θα τα είχαμε κάνει… Βγήκαμε στην παρανομία για να κάνουμε πράξη αυτό που είχαμε δηλώσει με την ανάληψη της πολιτικης ευθύνης, γι αυτό που προοριζόμαστε, εγώ γι αυτο ζω και αναπνέω, αλλιώς δεν υπάρχω, δεν θα το παρατήσουμε για κανενα λογο, αυτη ειναι η ιστορική μας αποστολή».

Η Πόλα Ρούπα αναφέρθηκε και στις πρώτη της σύλληψη το 2010 αλλά και στην συμπλοκή στη Δάφνη κατά την οποία σκοτώθηκε ο Λάμπρος Φούντας. Υποστήριξε πως αν δεν είχαν γίνεται τα παραπάνω η δράση του Ε.Α. θα είχε αποτρέψει την …εφαρμογή των μνημονίων. «Είχαμε σχέδιο να κάνουμε τα κοράκια να μην θέλουν να δώσουν δραχμή για στήριξη. Γιατί τα μνημόνια πάνε μαζί με τα πακέτα στήριξης. Τότε ήταν η αρχή των μνημονίων, ήταν σημαντική στιγμή, το σύστημα ήταν ευάλωτο. Ήταν η ευκαιρία να σταθούμε μπροστά και να μην επιτρέψουμε τη γενοκτονία που γίνεται σήμερα. Αυτή ήταν η επιτυχία τους. Όχι που έπιασαν μια επαναστατική οργάνωση. Αλλά που μπόρεσαν μετά να εφαρμόσουν το σχέδιό τους. Μπήκαμε μέσα και εφαρμόστηκαν όλα. Υπουργός της τότε κυβέρνησης έλεγε ότι ευτυχώς που μας έπιασαν γιατί μπορούσαμε να καταστρέψουμε το οικονομικό σύστημα».

Απο την πλευρά του ο Νίκος Μαζιώτης ανέφερε: «Ο πόλεμός μας με το κράτος δεν πρόκειται να τελειώσει, οι συλλήψεις δεν σημαίνουν τίποτε, θα συνεχίσουμε με άλλο τρόπο και κάποια στιγμή θα βγούμε, ο καθένας σε αυτό τον πόλεμο δείχνει τις αξίες του. Όταν κλείστηκε στο ψυχιατρείο ο γιος μου μίλησα για τα παιδια των ανταρτών του εμφυλίου …ό,τι γινόταν τοτε εγινε και τώρα, το καθεστώς σας είναι απόγονος αυτών των τακτικών να αρπάζουν τα παιδια των αντιπάλων. Ο αγώνας θα συνεχιστει μεχρι να πεθάνουμε βιολογικά, πολιτικα δεν ήμαστε ηττημένοι ο αγώνας συνεχιζεται».