Πλέον, ωστόσο, η 42 χρονη Ρομά η οποία είχε αφεθεί ελεύθερη από το πρωτόδικο δικαστήριο, θα μπει στη φυλακή για να εκτίσει τα 2/5 της ποινής.
Νωρίτερα, ο εισαγγελέας είχε προτείνει την ενοχή της για την κατηγορία της ανθρωποκτονίας από πρόθεση σε ήρεμη ψυχική κατάσταση με μειωμένο καταλογισμό, επισημαίνοντας ότι “ήξερε τι έκανε, αλλά με μειωμένο καταλογισμό”.
Η 42χρόνη σήμερα κατηγορούμενη αν και μετανιωμένη στην απολογία της τόνισε πως “όταν τον σκότωσα ένιωσα ανακούφιση”.
“Εκείνη τη μέρα άλλαξα λίγο την εμφάνιση μου για να μην με καταλάβουν οι συγγενείς του. Τον είδα να μπαίνει στην Ευελπίδων και ακολούθησα και πήγα στο κτήριο 9. Φοβόμουν ότι θα τον αφήσουν ελεύθερο. Άδειασα όλες τις σφαίρες από το πιστόλι γιατί ήθελα να πεθάνει. Όταν πυροβόλησα περίμενα να με σκοτώσουν οι αστυνομικοί”.
“Ακόμα δεν πιστεύω ότι ο γιος μου είναι νεκρός”
Παράλληλα αναφέρθηκε και στη δυσκολία της να αντιμετωπίσει το θάνατο του 19χρόνου γιου της. “Για μένα είναι σαν έχουν σκοτώσει το γιο μου τώρα δεν έχει περάσει δευτερόλεπτο. Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι ότι σκότωσαν το γιο μου στην αγκαλιά μου και φώναζε μανουλα. Και κράταγε την κοιλιά του. Όταν πήγα στο ΚΑΤ άνοιξε την πόρτα και το είδα και ήταν ανοιγμένος σαν αρνί. Ακόμα δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι πέθανε, ορκίζομαι στο θεό. Το παιδί αυτό ήταν ο έρωτας μου η ανάσα μου, η πνοή μου, μου άφησε τρία εγγόνια.
Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε αλλά για μένα είναι 6 δευτερόλεπτα. Εμεις οι τσιγγάνοι όταν έχουμε πένθος για 40 μέρες δεν κάνουμε μπάνιο δεν πιάνουμε ούτε σαπουνάδα στα χέρια. Στα 9μερα του γιου όμως πήγα και έκανα μπάνιο και έκοψα τα μαλλιά μου και ήθελα να πάω να αυτοκτονήσω. Δυο λεπτά πριν αυτοκτονήσω είδα το νεκρό γιο μου σε μια καρέκλα να κλαίει και να λέει ότι η μητέρα μου αυτοκτόνησε εξαιτίας μου”.
Η κατάθεση της ψυχιάτρου
Από την πλευρά της, η διευθύντρια του 6ου Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Αττικής, η οποία παρακολουθεί ψυχιατρικά την κατηγορούμενη, ανέφερε, πως πάσχει από σχιζοσυναισθηματικη ψύχωση, Λαμβάνει φαρμακευτική αγωγή και παρακολουθείται ψυχιατρικά. «Αν ξαναφυλακιστεί, μπορεί να υποτροπιάσει. Το να ζει με την οικογένειά της είναι ο τρόπος για να ανταπεξέρχεται στην ασθένεια της. Όταν ακολουθούνται αυτοί οι όροι, παύει η επικινδυνότητα» ανέφερε η μάρτυρας, προσθέτοντας : «κατά την άποψη μου ήταν σε βρασμό, ο βρασμός μπορεί να διαρκέσει και ένα μήνα. Σε αυτή τη θόλωση την “καθοδηγούσε” ο γιος της.
Η κατηγορούμενη εισήλθε με κρίση με απώλεια συνείδησης. Η συμπεριφορά της ήταν παρανοϊκή. Ζητούσε να κοιμάται με τον γιο της τον ζητούσε συνέχεια, έψαχνε να τον βρει. Πήρε παρά πολύ χρόνο για να συνέλθει. Μετά από πολύ καιρό έλαβε την πρώτη θεραπευτική άδεια για να πάει στο μνήμα του γιου της. Έλεγε στην θεραπεύτρια της ο γιος της είναι η ψυχή και αυτή τα χέρια του.”
Το γεγονός ότι η 42χρόνη δεν ήταν καλά επεσήμανε και ο δικηγόρος του θύματος στην κατάθεση του «Την είδα να πετιέται πίσω απο μια κολώνα .Πυροβολησε αρκετές φορές. Δεν ήταν καλά είχε το ακαταλόγιστο δεν επικοινωνούσε ήταν αποσβολωμένη».
“Βρισκόταν σε άλλο κόσμο”
Την άσχημη ψυχολογική κατάσταση της 42χρόνης επεσήμανε και ο σύζυγος της τονίζοντας πως : «επί ένα χρόνο βρισκόταν σε άλλο κόσμο έπαιρνε ηρεμιστικά , ότι έβρισκε μπροστά της.
Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα, ήταν όλη μέρα στο νεκροταφείο. Στην οικογένεια μας δεν υπήρχαν όπλα.Έμαθε ότι μπορεί να αποφυλακιζόταν (ο δολοφόνος), έσκιζε τα ρούχα της και φώναζε έκανε φασαρία».
Επίσης, αστυνομικός αυτόπτης μάρτυρας τόνισε πως «η κατηγορούμενη ήταν ήρεμη αλλά με βλέμμα απλανές».
