Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών είναι ένα μάθημα δημοκρατίας για πολλούς επίδοξους μνηστήρες της εξουσίας. Είτε δεξιά, είτε αριστερά, είτε στο κέντρο. Κι αυτό το μάθημα που έγινε πάθημα για τον Αλέξη Τσίπρα ένας διορατικός και έμπειρος πολιτικός θα όφειλε να το είχε δει να έρχεται. Τι εννοώ.
Από τον Σεπτέμβριο του 2015 μέσα στην δίνη των πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και στην συνέχεια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – προθύμων παρέμενε στην εξουσία γιατί κατάφερνε να επιβιώσει προτάσεων μομφής χάρις στην οριακή πολλές φορές πλειοψηφία που έπαιρνε με δημοκρατικό τρόπο βέβαια στη Βουλή. Άντεξε. Όμως, αυτό δεν σημαίνει ότι εκείνοι που έδωσαν στον ΣΥΡΙΖΑ την εξουσία συμφωνούσαν με την πορεία και τις πρακτικές του. Και κάποιοι έκλειναν τ’ αυτιά τους και ίσως εθελοτυφλούσαν και δεν άκουγαν εκείνους που τους ψήφισαν και έκαναν κυβέρνηση το κόμμα της Αριστεράς.
Οι κυβερνήσεις, όπως έχει αποδείξει πολλές φορές η ιστορία δεν πατούν γερά στα πόδια τους όταν είναι περιχαρακωμένες και εξαρτώμενες από μια ή δυο ψήφους στην Βουλή για να επιβιώσουν. Οι κυβερνήσεις πατούν γερά στα πόδια τους μόνο όταν έχουν εξασφαλισμένη την στήριξη των ψηφοφόρων και αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ το έχει χάσει εδώ και καιρό. Η πιο τρανή απόδειξη ήταν το αποτέλεσμα της κάλπης. Που μίλησε και από τις πρώτες αντιδράσεις των κυβερνώντων φάνηκε να μην έχουν λάβει ακόμα το μήνυμα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε στις εκλογές και πρέπει πρώτα απ’ όλα να το παραδεχτούν φωναχτά οι ίδιοι. Και να καταλάβουν ότι όσα καθρεφτάκια και να μοιράσουν στους ιθαγενείς, αν δεν συνειδητοποιήσουν ότι η έξοδος από την κρίση σημαίνει και πολιτική κανονικότητα χωρίς κόμματα και βουλευτές δεκανίκια τότε θα επιστρέψουν εκεί που ήταν σε ποσοστά στην αρχή της κρίσης.