Ο Κώστας Ταλίκης με απλούς υπολογισμούς ανατρέπει την ιδέα του 2% της διαφοράς ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. στον Α' γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών. Η διαφορά είναι μεγαλύτερη, τουλάχιστον 3.3%.
Εγείρει δύο ερωτήματα. Το πρώτο δεοντολογίας σε σχέση με τη διαφάνεια υπολογισμού και την τηλεοπτική βιασύνη στην εκφορά του αριθμού.
Το δεύτερο πολιτικό, μιας και το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να ασχολήθηκε με την επιβεβαίωση του αριθμού.
Μήπως ο περίφημος πήχης του 4% ήταν για τους ψηφοφόρους και όχι για τις πρόωρες εκλογές;
Μήπως και τώρα σκόπιμα δεν ασχολούνται γιατί όσο μικρότερη η διαφορά, τόσο μεγαλύτερες οι πιθανότητες- με την επίκληση του κομματικού πατριωτισμού και της Σαμαρικής επέλασης- να κινητοποιηθεί μέρος της αδιάφορης , απέχουσας βάσης;
Παραθέτουμε αυτούσιο το άρθρο
Αναφέρομαι στο βράδυ της εκλογικής Κυριακής, όπου κάποια στιγμή, καταρχήν στο ALTER και στη συνέχεια και κυρίως στο MEGA, ετέθη το αναπόφευκτο ερώτημα-το είχε προκαλέσει ο Υπουργός κος Ραγκούσης με τον πήχη του 4%- στον Η. Νικολακόπουλο.
Και «πες μας τελικά Ηλία ποια θα είναι η διαφορά των κομμάτων, ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ.»;
Μέτρησε, υπολόγισε ο προφήτης Ηλίας και απεφάνθη 2%.
Έκτοτε ο αριθμός κυριάρχησε, η πολιτική του σημασία τονίσθηκε- ο πρωθυπουργός πέρασε κάτω από τον πήχη κι εμείς κάναμε πως δεν το είδαμε γιατί δεν θέλουμε εκλογές-, όμως κανείς δεν ζήτησε εξηγήσεις για το πώς προέκυψε το περίφημο 2%.
Ούτε ο παραγωγός του αισθάνθηκε την ανάγκη να γράψει, να δημοσιεύσει, να εξηγήσει το πώς έφτασε στο συμπέρασμα του 2%.
Καταρχήν θέμα δεοντολογίας και διαπίστωση προχειρότητας. Είναι δυνατόν αριθμοί που χρησιμεύουν για σημαντικές πολιτικές αποφάσεις και εξελίξεις να εκτοξεύονται με βιασύνη σε τηλεοπτικό χρόνο χωρίς ερμηνεία, δυνατότητα επικύρωσης και ελέγχου. Προφανής απάντηση. Όχι.
Τουλάχιστον ο έμπειρος και αποδεδειγμένα υπεύθυνος κος Νικολακόπουλος θα έπρεπε, συναισθανόμενος και της βαρύτητας που επιπρόσθετα παράγει το προσωπικό του κύρος αλλά και αυτό του MEGA, να είναι πιο επιφυλακτικός, να παραθέσει στοιχεία και να παραπέμψει σε αναλυτική περιγραφή της μεθόδου υπολογισμού του.
Έτσι λοιπόν το 2% κυριάρχησε. Η δύναμη του MEGA και του Ηλία του.
Το πρώτο ερώτημα είναι αν νομιμοποιείται κανείς σε ψήφο με δίλημμα όχι εξουσίας, με εκλογικό σύστημα χωρίς εθνική αναγωγή (έδρες) άρα με μειωμένη συμμετοχή, να αναφέρεται και να ανάγει απευθείας σε κόμματα.
ΟΧΙ με κεφαλαία είναι η απάντηση, αρρώστια κακοχωνεμένης, μονοδιάστατης κομματικής δημοκρατίας η μανία ευθείας αναγωγής.
Όμως μιας και ο αρμόδιος υπουργός είχε θέσει το ερώτημα του πήχη, ας υποθέσουμε ότι παίρνοντας αρκετές επιφυλάξεις για το μη δόκιμο της αναγωγής, δημοσιογραφικά το ερώτημα έπρεπε να απαντηθεί.
Το επόμενο ερώτημα είναι γιατί 2%. Το 2% προκύπτει απλά αν αθροισθούν ψήφοι –στις περιφέρειες- ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. αφήνοντας απέξω Δημαρά, Γιαννουλάκη, Καλούδη, ΛΑΟΣ. Τυπικά σωστό, πολιτικά και για την ουσία του ερωτήματος, πολύ λάθος.
Υπολογίζοντας απλά το ΛΑΟΣ ( αφαιρώντας δηλαδή από τους συνδυασμούς όπου συν-υποστήριξε, το ποσοστό του των βουλευτικών του 2009), αποδίδοντας το 80% του Γιαννουλάκη στη Ν.Δ., το ίδιο ποσοστό στο ΠΑΣΟΚ από τον Καλούδη και υιοθετώντας μια κατανομή προέλευσης των ψήφων Δημαρά από ΠΑΣΟΚ (60-70%) και Ν.Δ. (20-30%), όπως έδειξαν προεκλογικές δημοσκοπήσεις, τότε λοιπόν, χωρίς περίπλοκες εκτιμήσεις η διαφορά κυμαίνεται από 3.3 έως 3.8.
Έχει καμιά ιδιαίτερη σημασία ; Τι 2 τι 3 τι 4; Και μήπως αυτός ο υπολογισμός και οι υποθέσεις του είναι εγκυρότερες από την απλή πρόσθεση των ψήφων ανά περιφέρεια;
Δεν έχω κανένα ισχυρό πολιτικό επιχείρημα περί του αντιθέτου. Η συζήτηση μοιάζει ακαδημαϊκή περί του φύλου των αγγέλων.
Αν ασχολούμαι και σας ταλαιπωρώ με την ενασχόληση και την αριθμολογία είναι γιατί με πειράζει όχι ο αριθμός, το 2, αλλά το από κάτω.
Δηλαδή η λάθος εικόνα, η δεοντολογική προχειρότητα στην εκφορά, η απουσία ελέγχου και η άκριτη υιοθέτηση από το αριθμολάγνο πολιτικό-μιντιακό σύστημα.
Έχω κι ένα αφελές ερώτημα:
Τόσο αδιάφορη ήταν η διαφορά στο ΠΑΣΟΚ ώστε να μην ασχοληθούν να ελέγξουν το περίφημο 2; Άρα δικαιούμαι να υποθέσω ότι ο περίφημος πήχης ήταν για μας και όχι για την απόφαση του πρωθυπουργού;