Θέλεις να αγιάσεις και δεν σ’ αφήνουν. Κάπως έτσι αισθάνομαι την ώρα που αρχίζω να γράφω αυτές τις γραμμές.
Δεν ήθελα να γράψω για το ΣΥΡΙΖΑ και την αυτοδυναμία που ζητάει ο Αλέξης για να είναι πιο ισχυρός, ξεχνώντας ότι μια ζωή η Αριστερά επιζητούσε να είναι πλειοψηφία στο λαό και όχι μόνο στο Κοινοβούλιο.
Δεν ήθελα να ασχοληθώ με τις δηλώσεις Λαφαζάνη, αλλά δεν μπορείς να προσπεράσεις το «όλα δημόσια» που φανερώνει μία ιδεολογική προσέγγιση της οικονομίας, μία πρόταση που έρχεται με φόρα από το παρελθόν και δεν λέει να λάβει υπόψη της την πραγματικότητα, την ιστορική και την τρέχουσα πραγματικότητα.
Θα του πω όμως όσο μπορώ πιο δυνατά. Δεν υπάρχει σήμερα κόκκινη, ροζ, πράσινη, μπλε ή οποιουδήποτε άλλου χρώματος οικονομία. Υπάρχει μόνο ανταγωνιστική διεθνώς οικονομία ή νεκρή οικονομία.
Αν η οικονομία που θέλει ο Παναγιώτης Λαφαζάνης εξασφαλίζει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας, τότε είμαι μαζί του με όλες τις δυνάμεις μου. Γιατί έτσι η χώρα θα προχωρήσει, έτσι θα δημιουργηθεί πλούτος, έτσι θα περιοριστεί η ανεργία, θα δημιουργήσουμε κοινωνικό κράτος της προκοπής, θα επουλώσουμε τις πληγές που χάραξαν στο σώμα της Ελλάδας και των Ελλήνων οι καταστροφικές πολιτικές της τρόικας και του πελατειακού κράτους που αντί για μεταρρυθμίσεις πετσόκοψε εισοδήματα και δικαιώματα και κατάστρεψε τον παραγωγικό ιστό.
Όμως Παναγιώτη Λαφαζάνη μεγαλύτερη ήταν η καταστροφή που προκλήθηκε από το «όλα δημόσια» στις χώρες που εφαρμόστηκε. Να μην μιλήσουμε για την αντιπαραγωγική λειτουργία των οικονομιών γιατί είναι προφανές το μεγάλο ιστορικό λάθος, το αποκάλυψε η κατάρρευση, ούτε για τη διαφθορά την οποία όταν την είδαμε εμείς των καπιταλιστικών χωρών τρομάξαμε, ούτε για λεηλάτηση της κρατικής περιουσίας από τα πρώην στελέχη της νομενκλατούρας. Η κλεπτοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Να δούμε και την κατάντια των ελληνικών δημόσιων επιχειρήσεων, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να παράγουν ελλείμματα και να ταλαιπωρούν τον πολίτη, τον πελάτη τους, τον καταναλωτή τους.
Τι να την κάνουμε τη δημόσια επιχείρηση όταν σπαταλά πόρους και ανθρώπινο δυναμικό, όταν φορτώνει βάρη στο λαό αντί να του παρέχει υπηρεσίες και να τον εξυπηρετεί;
Για παράδειγμα από τον κρατικό ΟΤΕ της εποχής που χρειαζόταν χρόνια να πάρεις τηλέφωνο ή έπρεπε να πάσχεις από καρδιά, προτιμώ το σημερινό καθεστώς στις τηλεπικοινωνίες που παρέχει υπηρεσίες της προκοπής, που ο ανταγωνισμός μειώνει τις τιμές, που έχεις τηλέφωνο μόλις το ζητήσεις.
Θα μου πεις θα τα αλλάξετε αυτά. Θα τα κάνετε αλλιώς και καλύτερα. Και τι θα βάλετε στη θέση τους; Το κομματικό σας στέλεχος γιατί το εμπιστεύεστε; Τον άνθρωπό σας ο οποίος έχει άγνοια από επιχειρήσεις, μάνατζμεντ και το προσόν του είναι η συμμετοχή στο ΣΥΡΙΖΑ; Γιατί μην μου πείς ότι θα πάρετε στελέχη από την αγορά;
Στο σημερινό πολύπλοκο κόσμο Παναγιώτη Λαφαζάνη και Θοδωρή Δρίτσα τα λιμάνια απαιτούν ανθρώπους με γνώση, με ικανότητα. Σήμερα στην Ελλάδα τα λιμάνια και τα αεροδρόμια απαιτούν κεφάλαια για να αναπτυχθούν, να γίνουν λειτουργικά, παραγωγικά και αξιοπρεπή για τον επιβάτη, τον τουρίστα που τόσο χρειαζόμαστε. Όχι αχούρια.
Ποια είναι η απάντηση; Η δημιουργία θεσμών και περιβάλλοντος που θα ευνοεί την ανάπτυξη της οικονομίας, που θα δίνει τη δυνατότητα η οικονομία και οι επιχειρήσεις να είναι παραγωγικές και ανταγωνιστικές, που θα επιβραβεύει τους συνεπείς, τους αποδοτικούς, τους πρωτοπόρους, που θα δίνει ίσες ευκαιρίες, θα προωθεί την έρευνα, την τεχνολογία και την καινοτομία και θα τιμωρεί τα παράσιτα, τα λαμόγια, τους παραβάτες των νόμων ανεξαρτήτως οικονομικού ή άλλου μεγέθους.
Η δημιουργία θεσμών που θα επιβλέπουν την εφαρμογή των κανόνων, που θα προστατεύουν τον εργαζόμενο και τα δικαιώματά του, που θα βάλουν τέλος στο καθεστώς της ασυδοσίας, της διαφθοράς γιατί και αυτά είναι εξίσου αντιπαραγωγικά με το «όλα δημόσια».
Γιατί Παναγιώτη Λαφαζάνη το πρώτιστο δεν είναι πως θα μοιράσουμε. Αλλά πως θα δημιουργήσουμε πλούτο για να μοιράσουμε. Και το κράτος οφείλει να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις, τις συνθήκες και το περιβάλλον για να δημιουργηθεί όσο το δυνατόν περισσότερος πλούτος και ύστερα να παρέμβει να τον μοιράσει.
Είμαι σίγουρος ότι διαφωνείς. Αλλά κι εγώ είμαι σίγουρος ότι έχεις άδικο. Κι αν νομίζεις ότι θα τα κάνεις καλύτερα από τους Σοβιετικούς, τους Κουβανούς και τους άλλους Βαλκάνιους και κεντροευρωπαίους πλανάσαι πλάνην οικτράν. Τουλάχιστον τότε υπήρχε και ένας άλλος κόσμος ο οποίος μπορούσε να σε στηρίξει. Τώρα εκεί υπάρχει ο πιο άγριος καπιταλισμός.
Κι αν η αυτοδυναμία Αλέξη χρησιμοποιηθεί για το «όλα δημόσια», τότε ούτε έξω, ούτε μέσα θα πετύχουμε. Θα πρόκειται για μία πολύ αδύναμη αυτοδυναμία όταν αυτές τις κρίσιμες ώρες απαιτείται μία ισχυρή πλειοψηφία στο λαό για να εφαρμόσει ένα εθνικό πρόγραμμα ανόρθωσης και ανάπτυξης.
Αντί το πολιτικό σύστημα να εργασθεί συνειδητά και επίμονα προς αυτή την κατεύθυνση και να αναζητήσει κοινές θέσεις και συγκλίσεις για το συμφέρον της πατρίδας, δυστυχώς για άλλη μία φορά προτάσσει το κομματικό όφελος. Κρίμα…