25η Μαρτίου 1821. O ελληνισμός τιμά σήμερα, 198 χρόνια μετά την επανάσταση το 1821 ενάντια στον τουρκικό ζυγό, τη θυσία χιλιάδων προγόνων μας για να ζούμε σήμερα εμείς ελεύθεροι στην πατρίδα μας. Παράλληλα τιμά την Ορθόδοξη πίστη του, εορτάζοντας την επέτειο αναγγελίας της γέννησης του Ιησού. Η 25η Μαρτίου είναι θρησκευτική αλλά και Εθνική εορτή. Η ημέρα αυτή είναι επίσημη αργία στην Ελλάδα και την Κύπρο. Ο διπλός εορτασμός της, την κάνει μία από τις σημαντικότερες ημερομηνίες του χρόνου.
Το σύνθημα της επανάστασης, «Ελευθερία ή θάνατος», έγινε το εθνικό σύνθημα της Ελλάδας και από το 1838 η 25η Μαρτίου, επέτειος εορτασμού της έναρξής της επανάστασης, καθιερώθηκε ως ημέρα εθνικής εορτής και αργίας. Κατά την Επανάσταση του 1821, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ίδρυσε στα Βέρβενα στρατόπεδο και είχε εγκαταστήσει το στρατηγείο του στον Πύργο του Αυγουστή, ο οποίος ακόμη σώζεται. Στις 18 Μαΐου 1821. Με την έναρξη του Αγώνα, προσδιορίστηκε ως κύριος στόχος του η κατάληψη της Τρίπολης, έδρας του διοικητή της Πελοποννήσου και γεωγραφικού και στρατηγικού κέντρου της, που ήταν απαραίτητο για το μέλλον της Επανάστασης να περάσει σύντομα σε ελληνικά χέρια. Με σκοπό τον αποκλεισμό και την κατάληψη της πρωτεύουσας του Μοριά οργανώθηκαν στρατόπεδα σε τέσσερα στρατηγικά σημεία στα βουνά της περιφέρειας του λεκανοπεδίου της στο(Βαλτέτσι, Χρυσοβίτσι, Πιάνα, άνω Βέρβενα), των οποίων οι θέσεις επιλέχθηκαν από τον Κολοκοτρώνη. Στις 21 Ιουνίου 1821 έφθασε στη Βέρβενα ο Δημήτριος Υψηλάντης από την Οδησσό της Ρωσίας και εκεί είχε εγκατασταθεί η Πελοποννησιακή Γερουσία και έγινε η επίσημη υποδοχή του, την οποία διαιωνίζει μαρμάρινη πλάκα με τη μορφή ανοιχτού ειληταρίου, που αναρτήθηκε το 1920 στο σημείο της υποδοχής.
25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 – Όταν ο Υψηλάντης αρνήθηκε να παντρευτεί την Μαντώ Μαυρογένους
Σκηνές υστερίας της Μαντώς Μαυρογένους εναντίον του αρχιστράτηγου Υψηλάντη που αθέτησε την έγγραφη υπόσχεση του να την παντρευτεί. Φωνές και ουρλιαχτά στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας. Από την βαθιά αγάπη στο άσβεστο μίσος δυο αγωνιστών που δεν τα βρήκαν στην ζωή. Τον Μάιο του 1827, συνεδρίαζε μέσα σε δραματικές συνθήκες στην Τροιζήνα η «Τρίτη εθνική των Ελλήνων συνέλευσις». Μετά από έξι χρόνια συνεχών αγώνων, η επανάσταση κατά των Τούρκων είχε φθάσει σχεδόν στο σημείο μηδέν. Η ανατολική Στερεά είχε πέσει στα χέρια των Τούρκων, ο Ιμπραήμ αλώνιζε και κατέστρεφε την Πελοπόννησο, ο αποκαμωμένος λαός άρχιζε να γονατίζει από την κούραση, τους θανάτους και την πείνα. Από παντού έφταναν αναφορές γεμάτες αγωνία για την κατάσταση στα μέτωπα που κατέρρεαν και εκκλήσεις για αποστολή ανδρών, πολεμοφοδίων και τροφίμων.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 – Ένας Τούρκος, ήρωας του ελληνικού αγώνα του 1821
Η εκπληκτική ιστορία του Χασάν Αγά Κουρτ Αλή, καθαρόαιμου Τούρκου γιατρού που περίθαλψε όλους τους κορυφαίους Έλληνες αγωνιστές, ονομάστηκε αρχίατρος του ελληνικού στρατού και η τουρκάλα γυναίκα του συνταξιοδοτήθηκε από το ελληνικό κράτος για την προσφορά του άντρα της στον αγώνα. Στα επίσημα μητρώα αγωνιστών του ’21, στο τμήμα χειρογράφων της Εθνικής Βιβλιοθήκης, υπάρχει μια επιστολή της Γιονεμέτ Κούρταλη του 1856, στην οποία μεταξύ άλλων λέει: «Παρακαλώ την σεβαστήν Εθνική Επιτροπή, ίνα λαβούσα υπόψιν τους αγώνας και τα θυσίας του αποβιώσαντος συζύγου μου υπέρ της ανεξαρτησίας της Ελλάδος και τα ακαμάτους προσπαθείας του υπέρ της διασώσεως των κατά τον πόλεμον τραυματισθέντων οπλαρχηγών της, δια των αόκνων αυτού χειρουργημάτων και θεραπειών, υποβάλει την δι εμέ προσήκουσαν χορήγησιν συντάξεως.»
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 – Καραβόγιαννης: Ο πηδαλιούχος των πυρπολητών
Στεριανός από τα Λαγκάδια Αρκαδίας, ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε τα πυρπολικά στις τούρκικες φρεγάτες που κάηκαν στον αγώνα του ’21. Περιζήτητος στον αγώνα, ταπεινός στην συνέχεια, ο Ιωάννης Θεοφιλόπουλος ήταν πρότυπο αγωνιστή του ’21. Ανάμεσα στις ηρωικές μορφές του θαλάσσιου αγώνα του 1821, οι περίφημοι μπουρλοτιέρηδες κατείχαν από τότε μια ξεχωριστή θέση. Ο αγωνιζόμενος ελληνικός λαός τους αγάπησε πολύ, η Ευρώπη τους θαύμασε όσο κανέναν άλλον και η ελληνική ιστορία τους τίμησε με τον τρόπο που έπρεπε. Ο λόγος ήταν ολοφάνερος: Αυτό που έκαναν εκείνα τα παλικάρια, με εντυπωσιακά μάλιστα αποτελέσματα, ήταν ο ορισμός της αποστολής αυτοκτονίας.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 – Ο ηρωισμός και η αψηφισιά των Κασιωτών
Μόνο με το άκουσμα του ξεσηκωμού του γένους, οι Κασιώτες εφορμούν μόνοι τους κατά των Τούρκων. Φθάνουν στο Καστελόριζο και στην Κύπρο κυνηγώντας τους Οθωμανούς. Ανεπανάληπτες πράξεις από τους έλληνες ενός μικρού βράχου του Αιγαίου. Είναι πραγματικά εκπληκτική η αψηφισιά, ο ηρωισμός, αλλά η έλλειψη οποιοδήποτε σχεδιασμού, που υπήρχε στην επανάσταση του 1821 στα διάφορα μέρη της Ελλάδας. Μόλις έφτανε η είδηση ότι το γένος ξεσηκώθηκε, περιοχές εντελώς ασύνδετες μεταξύ τους δίχως επικοινωνία και αλληλοβοήθεια, έμπαιναν μόνες τους στη φωτιά ενάντια σε μια αυτοκρατορία, με μόνο οδηγό την αγωνία των απλών ανθρώπων του υπόδουλου ελληνισμού για ελευθερία. Ας πάμε σ’ ένα νησάκι του νότιου Αιγαίου, ένα βράχο χαμένο στο πέλαγος, που ακόμα και σήμερα μοιάζει να είναι πολύ μακριά από το ελληνικό κέντρο. Πόσο μάλλον το 1821. Στην Κάσο.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
25Η ΜΑΡΤΙΟΥ 1821 – Ο υπερβατικός χορός του Οδυσσέα Ανδρούτσου
Κόντρα σε όλες τις προβλέψεις και κυρίως κόντρα στην λογική, ο Ανδρούτσος έσυρε τον χορό γύρω από την μεγάλη βελανιδιά που ήταν μπροστά από το χάνι της Γραβιάς. Σηκώθηκαν 108 παλικάρια, εθελοντές του θανάτου. Ήταν ένας από τους ωραιότερους και πιο υπερβατικούς χορούς της ελληνικής ιστορίας. Στην ελληνική ιστορία, πολλές φορές ο χορός αποδείχτηκε κομμάτι της εμψύχωσης, της νίκης ή της θυσίας. Άλλωστε, πολλοί από τους χορούς του ελλαδικού χώρου, δεν είναι τίποτα άλλο παρά αναπαράσταση της μάχης σώμα με σώμα. Προφανώς ο περίφημος χορός του Ζαλόγγου είναι ο πιο διάσημος ελληνικός χορός που έχει συνδεθεί με την θυσία, όμως προσωπικά πιστεύω ότι ο πιο υπερβατικός ήταν αυτός του Οδυσσέα Ανδρούτσου πριν από το χάνι της Γραβιάς. Είχε όλα τα στοιχεία και της ζωής και της ανδρείας και της έσχατης θυσίας. Επισκιάστηκε βέβαια από την ίδια τη μάχη της Γραβιάς, όμως επρόκειτο για μια κορυφαία στιγμή της ελληνικής ιστορίας.
Διαβάστε περισσότερα εδώ.
