Με ένα σκληρό άρθρο η αγγλική έκδοση της Χουριέτ επιτίθεται στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών, Νίκο Κοτζιά χρησιμοποιώντας πρωτοφανείς χαρακτηρισμούς. Ο τίτλος του άρθρου είναι: «Οι έλληνες δεν χρειάζονται εχθρούς».
Το άρθρο που υπογράφει ο Γιουσούφ Κανλί ξεκινάει λέγοντας: «Όταν εκνευριζόμαστε με τις απρεπείς συμπεριφορές των φίλων μας λέμε συχνά “όταν έχεις τέτοιους φίλους τι να τους κάνεις τους εχθούς;”. Βλέποντας την άθλια συμπεριφορά του Έλληνα υπουργού Εξωτερικών, Νίκου Κοτζιά από όταν ανέλαβε το συγκεκριμένο χαρτοφυλάκιο στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, μάλλον η φράση αυτή πρέπει να παραφραστεί ως εξής: “Με τον Κοτζιά υπουργό Εξωτερικών, χρειάζονται οι έλληνες εχθρούς;”»
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Και συνεχίζει γράφοντας ότι η κατάρρευση των συνομιλιών για το Κυπριακό συνέβη λόγω της Ηράκλειας συμβολής του Κοτζιά.
«Ο Κοτζιάς», γράφει ο Κανλί, «ζει στον δικό του εμμονικό κόσμο και έχει άλλη αντίληψη της πραγματικότητας από τον υπόλοιπο κόσμο. Πρόσφατα έκανε δηλώσεις από τις 25 έως τις 28 Μαρτίου κατά την διάρκεια επίσκεψης στην Κύπρο και καμία από αυτές τις δηλώσεις δεν αντανακλούσαν την πραγματικότητα που υπάρχει στο νησί. Το αντίθετο, ήταν τόσο διαταραγμένες που είναι δύσκολο να τις κατανοήσει κανείς. Ωστόσο θα προσπαθήσω».
Και συνεχίζει: «Πρώτα ο Κοτζιάς είπε: “Η αίσθηση από τις διαπραγματεύσεις στην Γενεύη ήταν ότι η Τουρκία δεν ήταν έτοιμη”. Η αλήθεια είναι ότι τόσο οι τουρκοκυπριακές όσο και οι ελληνοκυπριακές πηγές μου αναφέρουν ότι ο Κοτζιάς ήταν ο μόνος που δεν ήταν έτοιμος. Όλοι κατάλαβαν ότι η πλευρά που δεν ήταν έτοιμη για τις διαπραγματεύσεις ήταν η ελληνική».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Κατά δεύτερον, ο Κοτζιάς ισχυρίστηκε ότι το δικαίωμα παρέμβασης υπο την Συνθήκη των Εγγυήσεων ήταν κατά την γνώμη του ανύπαρκτο και παράνομο. Είναι αλήθεια συγκλονιστικό να ακούω τον υπουργό Εξωτερικών μιας εκ των τριών εγγυητριών δυνάμεων να διατυπώνει έναν τέτοιον ισχυρισμό. Τουλάχιστον ως Ακαδημαϊκός ο κ. Κοτζιάς θα έπρεπε να γνωρίζει καλύτερα ότι οι πολιτικοί μπορούν να είναι πιο φειδωλοί με την αλήθεια. Όπως και να έχει το διεθνές δίκαιο έχει πολλές πηγές και ερμηνείες και ευτυχώς ο Κοτζιάς δεν κατέχει τη μοναδική αλήθεια…»
«Τρίτον, είναι στ’ αλήθεια λυπηρό να βλέπω τον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών να αναφέρεται στους “τουρκοκύπριους και τις τρεις μικρές μειονότητες στην Κύπρο ομαδοποιώντας τις στην ίδια φράση, σε αντίθεση με τους ελληνοκύπριους, λες και οι τουρκοκύπριοι είναι μια αμελητέα μειονότητα στο νησί και όχι η ισότιμη συνιδιοκτήτρια της Κύπρου. Μια τέτοια στάση έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τη στάση του Τούρκου Υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου, ο οποίος τόνισε πρόσφατα σε ένα κύριο άρθρο που δημοσιεύθηκε στους Washington Times πως η Τουρκία θα επεκτείνει ένα χέρι φιλίας και συνεργασίας προς τους Έλληνες Κυπρίους στην περίπτωση μιας συμφωνίας. Οι δηλώσεις του Κοτζιά όπως και εκείνες του Νίκου Αναστασιάδη αλλά και του Κύπριου υπουργού Εξωτερικών, Γιαννάκη Κασουλίδη, έχουν μια διεστραμένη αντίληψη ότι δηλαδή οι τουρκοκύπριοι είναι μια μειονότητα στο “ελληνοκυπριακό έθνος” και είναι η στάση που πάντα έβαζε εμπόδια σε μια συμφωνία».
Ο αρθρογράφος γυρνάει πίσω το χρόνο στο 1962 μιλώντας για τις “διεστραμμένες ψευδαισθήσεις” της Ένωσης με την Ελλάδα που ήθελε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος και δεν διστάζει να αλλάξει την ιστορία στα μέτρα του γράφοντας ότι «το Κυπριακό ξεκίνησε όταν οι τουρκοκύπριοι και η μητέρα πατρίδα τους η Τουρκία είπαν ένα σκληρό όχι στις επεκτατικές βλέψεις της Ελλάδας».
Και καταλήγει και πάλι χτυπώντας το Νίκο Κοτζιά λέγοντας: «Ένας υπουργός Εξωτερικών, θα έπρεπε να έχει την διανοητική ικανότητα να κατανοήσει ότι η λύση στο Κυπριακό χρειάζεται τρία σημαντικά βήματα.
1) Να αναγνωρίσει την ύπαρξη δυο ισότιμων λαών στο νησί που η σχέση τους δεν είναι σχέση πλειοψηφίας ή μειοψηφίας αλλά δυο λαών που μοιράζονται την ίδια πατρίδα.
2) Να κατανοήσει ότι το νεο κράτος θα είναι μια δικοινοτική διζωνική ομοσπονδία δυο ισότιμων οντοτήτων
και
3) Να αναγνωρίσει τις ανησυχίες γύρω από την ασφάλεια και των δυο λαών και να αναδιατάξει την διάσταση της ασφάλειας και των εγγυήσεων με έναν τρόπο που θα απαλύνει αυτές τις ανησυχίες.
Ο αρθρογράφος προκλητικός έως το τέλος απευθύνεται και στα ελληνικά και στα αγγλικά στον Έλληνα υπουργό Εξωτερικών γράφοντας (σ.σ. σε σπαστά ελληνικά):
δεν έχετε κατανοήσει, Κοτζιάς?*
*‘Do you comprehend Kotzias?’
