"Maybe not too old to rock n roll - but certainly too young to die...". Αυτό λέει ο Αντώνης Μαυρόπουλος, σε μια συγκλονιστική ανάρτηση στο Faceboook. Μια κατάθεση ψυχής για το πώς... δεν βρήκε τραγικό θάνατο στην Αιθιοπία. Για δύο λόγους και για λίγα λεπτά δεν επιβιβάστηκε στην μοιραία πτήση που κατέπεσε ελάχιστα λεπτά μετά την απογείωση. Όλοι οι επιβαίνοντες πέθαναν. Πραγματικό μάθημα ζωής τα λεγόμενά του, για μια ιστορία που θα ζήλευαν και οι πλέον ταλαντούχοι σεναριογράφοι.
Το επιβατικό αεροσκάφος των Αιθιοπικών Αερογραμμών Boeing 737 με προορισμό το Ναϊρόμπι συνετρίβη το πρωί της Κυριακής, 10.03.2019, στην Αιθιοπία.
Και οι 158 επιβαίνοντες βρήκαν τραγικό θάνατο και εξαιτίας ενός ανατριχιαστικού παιχνιδιού της μοίρας, ο αριθμός αυτός δεν ήταν μεγαλύτερος κατά έναν.
Εξαιτίας μιας σειράς συμπτώσεων, δεν θρηνούμε απόψε έναν Έλληνα, τον κ. Αντώνη Μαυρόπουλο, ο οποίος την τελευταία στιγμή έχασε την πτήση και γι’ αυτό είναι ακόμη ζωντανός!
Σε μια ιστορία που θα γινόταν… εύκολα μια συγκλονιστική ταινία, ο άνθρωπος αυτός έζησε τα πάντα μέσα σε λίγες στιγμές:
Τον θυμό που έχασε την πτήση.
Το σοκ όταν τον ανέκριναν ως πιθανό ύποπτο για την νέα αεροπορική τραγωδία.
Το “μούδιασμα” όταν συνειδητοποίησε πόσο απίστευτα τυχερός στάθηκε και μπορεί να δει ξανά την κόρη του, την σύζυγο και την μητέρα του.
Για δύο λόγους δεν βρήκε τραγικό θάνατο στην Αιθιοπία
Ο Αντώνης Μαυρόπουλος μίλησε νωρίτερα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha και τόνισε πως δύο ήταν οι λόγοι για τους οποίους δεν μπήκε στην πτήση που λίγα λεπτά μετά έμελλε να συντριβεί.
“Πρώτον, την βαλίτσα μου την είχα μαζί μου, επομένως δεν ήταν αναγκασμένοι να με περιμένουν.
Δεύτερον, ενώ το προηγούμενο αεροπλάνο έφτασε στην ώρα του, ο υπεύθυνος που θα με παραλάμβανε για να με πάει στην πτήση που θα έφευγε, άργησε να εμφανιστεί πέντε λεπτά με αποτέλεσμα εγώ να φύγω και να μην με βρει.
Αν είχα δώσει τη βαλίτσα μου ή αν με έβρισκε ο υπεύθυνος, εγώ θα έμπαινα στην πτήση. Έφτασα στην πόρτα δύο λεπτά αφότου είχε κλείσει. Τους έβλεπα να μπαίνουν μέσα, είχα και νεύρα που δεν με άφηναν να μπω”!
Στην συνέχεια τόνισε: “Οι άνθρωποι μου έβγαλαν ένα εισιτήριο για να φύγω 3 ώρες αργότερα και μου είπαν στην επιβίβαση ότι δεν μπορείτε να επιβιβαστείτε γιατί ήσασταν ο μόνος άνθρωπος που δεν επιβιβάστηκε στην προηγούμενη πτήση που αγνοείται! Και με κρατήσανε ως πιθανό ύποπτο! Αλλά επειδή είχα τη βαλίτσα μου μαζί δεν υπήρχε κάποια λογική σύνδεση και μετά από μια ψευτο-ανάκριση με άφησαν”.
Συγκλονίζει με την ανάρτησή του
Λίγο αργότερα, ο κ. Μαυρόπουλος προχώρησε σε μια συγκλονιστική κατάθεση ψυχής, μέσα από τον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook.
[read4more]
“10 Μαρτίου 2019 – Η τυχερή μου μέρα” λέει το κείμενό του στην αρχή. Ένα συγκλονιστικό κείμενο, στο οποίο εξηγεί ακριβώς τι συνέβη και είναι ακόμη ζωντανός.
Οτιδήποτε πέρα από τα ίδια του τα λόγια είναι πραγματικά περιττό…
Αναλυτικά ο κ. Μαυρόπουλος αναφέρει:
“10 ΜΑΡΤΙΟΥ 2019 – Η ΤΥΧΕΡΗ ΜΟΥ ΜΕΡΑ
Τρέχοντας να προλάβω την πτήση ΕΤ 302 Αντίς Αμπέμπα – Ναϊρόμπι, που συνετρίβη 6 λεπτά μετά την απογείωση της, είχα τα νεύρα μου γιατί δεν υπήρχε κανεις να με βοηθήσει να πάω γρήγορα. Την έχασα για δυο λεπτά, όταν έφτασα είχε κλείσει η επιβίβαση και έβλεπα τους τελευταίους επιβάτες στη φυσούνα να μπαίνουν μέσα – φώναζα να με βάλουν κι εμενα αλλά δεν το επέτρεψαν. Στην πραγματικότητα, την πτήση την έχασα διότι δεν είχα δώσει βαλίτσα (αλλιως θα με περίμεναν για 10-15 λεπτά η και παραπάνω, διότι το να βρεθεί μια βαλίτσα φορτωμένη θέλει τουλάχιστον 40 λεπτά). Επίσης, όπως έμαθα αργότερα, την έχασα γιατί βγήκα πρώτος και πολύ γρήγορα από το αεροπλάνο και ο connection Ambassador που ήρθε να με παραλάβει δεν με βρήκε.
Οι άνθρωποι του αεροδρομίου, ευγενέστατοι, με προώθησαν στην επόμενη πτήση που θα έφευγε στις 11:20, μου ζήτησαν συγνώμη για την ταλαιπωρία και με μετέφεραν σε ένα ωραίο lounge για την τρίωρη αναμονή.
Στις 10:50, καθώς επιβιβαζομουν στην επόμενη πτήση, δυο σεκιουριτάδες με ενημέρωσαν ότι για λόγους ασφαλειας που θα μου εξηγήσει κάποιος ανώτερος αξιωματικός, δεν θα επιτρέψουν την επιβίβαση μου. Στις έντονες διαμαρτυρίες μου δεν άφησαν κανένα περιθώριο συζήτησης και με οδήγησαν στον ανώτερο τους, στο αστυνομικό τμήμα του αεροδρομίου.
Αυτός μου είπε ευγενικά να μη διαμαρτύρομαι και να πω ευχαριστώ στο Θεό, διότι είμαι ο μοναδικός επιβάτης που δεν μπήκε στην πτήση ΕΤ 302 η οποία αγνοείται. Και ότι αυτός ήταν ο λόγος που δεν μπορούν να με αφήσουν να φύγω, μέχρι να εξακριβωθεί ποιος είμαι, γιατί δεν μπήκα στην πτήση και τα σχετικά. Στην αρχή νόμιζα ότι έλεγε ψέμματα, ωστόσο το ύφος του δεν άφηνε κανένα περιθώριο αμφιβολίας.
Ένιωσα να χάνεται το έδαφος κάτω από τα πόδια μου, αλλά επανήλθα σε 1-2 δευτερόλεπτα γιατί σκέφτηκα ότι κάτι άλλο θα συμβαίνει, κάποιο πρόβλημα επικοινωνίας ίσως. Οι άνθρωποι ήταν ευγενέστατοι, ρώτησαν ότι έπρεπε να ρωτήσουν, εξακρίβωσαν τα στοιχεία μου και με άφησαν να περιμένω.
Με έβαλαν να καθίσω σε ένα σαλόνι και μου είπαν να περιμένω εκεί μέχρι να με ειδοποιήσουν.
Έψαχνα στο διαδίκτυο να βρω στοιχεία για την πτήση, φίλοι από το Ναϊρόμπι με ενημέρωσαν ότι 30 λεπτά μετά την αναμενόμενη ώρα δεν είχε προσγειωθεί και δεν υπήρχαν πληροφορίες για την τύχη της και ξαφνικά κόβονται και όλα τα WiFi του αεροδρομίου.
Ευτυχώς υπάρχουν και τα SMS – από στενό φίλο έμαθα ότι η πτήση συνετρίβη σχεδόν μόλις απογειώθηκε και ότι το θέμα έβγαινε στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης.
“Maybe not too old to rock n roll – but certainly too young to die…”
Τότε κατάλαβα ότι πρέπει αμέσως να επικοινωνήσω με τους δικούς μου ανθρώπους και να τους πω ότι δεν ήμουν μέσα και ότι για δυο μικρές τυχαίες συγκυρίες έχασα την πτήση – τη στιγμή που έκανα αυτή τη σκέψη κατέρρευσα γιατί τότε ακριβώς κατάλαβα ποσο τυχερός στάθηκα.
Αυτό το κείμενο το έγραψα για να διαχειριστώ το σοκ μου. Το ποστάρω γιατί θέλω να πω σε όλους ότι τα αόρατα και αδιόρατα νηματίδια της τύχης, οι εκτος πλάνου συγκυρίες πλέκουν τον ιστό στον οποίο είναι πιασμένη η ζωή μας. Είναι εκατομμύρια μικρές κλωστές που σχεδόν ποτε δεν τις αισθανόμαστε – αλλά μια να σπάσει αρκεί για να ξηλωθεί όλος ο ιστός ακαριαία.
Πραγματικά, είναι η πρώτη φορά που χαίρομαι τόσο πολύ που έγραψα ένα ποστ και είμαι ευγνώμων που ζω και που έχω τόσους φίλους που με έκαναν να νιώσω την αγάπη τους – φιλιά σε όλους και ένα θερμό ευχαριστώ για τη συγκινητική συμπαράσταση σας. Ειδική εύφημος μνεία για την έγκαιρη επέμβαση και υποστήριξη στους Jeroen Par Dijk Panos Fragiadakis Haris Kamariotakis και ένα μεγάλο συγνώμη στην οικογένεια μου για το σοκ που εζησαν.
Maybe not too old to rock n roll – but certainly too young to die…
Κυριακή 10/3/2019, 13:00 Αντίς Αμπέμπα, Αιθιοπία
(Το ποστ ανέβηκε από το Ναϊρόμπι στο οποίο έφτασα τελικά)”.
