Η Τρίτη ήταν μια ημέρα που συζητήθηκε πολύ η θέση που πήρε η Ιερά Σύνοδος κατά της γιόγκα. Άλλοι με χιούμορ, άλλοι έκπληκτοι – νόμιζαν ότι κάποιος έκανε πλάκα – αντιμετώπιζαν αυτή την ανακοίνωση:
«Στο πλαίσιο του σεβασμού της θρησκευτικής ελευθερίας, η οποία στην Ελλάδα είναι συνταγματικώς κατοχυρωμένη και σεβαστή, αλλά και της ποιμαντικής της ευθύνης για την αποφυγή δημιουργίας κλίματος θρησκευτικού συγκρητισμού, με αφορμή την πρόσφατη καθιέρωση από τον ΟΗΕ της 21ης Ιουνίου ως «Παγκόσμιας Ημέρας Γιόγκα», η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος υπενθυμίζει στο χριστεπώνυμο Πλήρωμα ότι: η «Γιόγκα» αποτελεί θεμελιώδες κεφάλαιο της θρησκείας του Ινδουϊσμού, έχει ποικιλομορφία σχολών, κλάδων, εφαρμογών και τάσεων και ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΕΙ «είδος γυμναστικής». Ως εκ τούτου η «Γιόγκα» τυγχάνει απολύτως ασυμβίβαστη με την Ορθόδοξη Χριστιανική Πίστη μας και δεν έχει καμία θέση στη ζωή των Χριστιανών.»
Απ’ όπου και να το πιάσεις το θέμα μόνο να γελάσεις μπορείς. Και να αναρωτηθείς τι κόλλημα μπορεί να έφαγαν οι άγιοι πατέρες με την γιόγκα.
Όμως αργότερα έγινε κάτι πιο σοβαρό. Δημοσιοποιήθηκε η επιστολή του Αρχιεπισκόπου Ιερώνυμου προς τον υπουργό Δικαιοσύνης με την οποία εκφράζει την αντίθεσή του στο σύμφωνο συμβίωσης.
Τα νεύρα χτύπησαν “κόκκινο” όταν διάβασα να γράφει ο αρχιεπίσκοπος ότι το σύμφωνο ειναι: «νεοφιλελεύθερη επιβράβευση της ανευθυνότητας στις διαπροσωπικές σχέσεις που τις υποβιβάζει σε απλή συναλλαγή».
Και αναρωτήθηκα εύλογα: Τα 250 ευρώ που ζητήθηκαν από συνάδελφο από την εκκλησία για την τέλεση του θρησκευτικού της γάμου δεν είναι συναλλαγή; Η φράση «Κάτι για την εκκλησία» όταν γίνεται κάποιος νονός δεν είναι συναλλαγή; Απλά αναρωτιέμαι…..