Με μια μακροσκελέστατη ανακοίνωση, οι αντιεξουσιαστές χαρακτηρίζουν την επίθεση αυτήν στην Πεύκη ως μια “απάντηση” στην σύλληψη και τον τραυματισμό ενός 16χρονου τον Σεπτέμβριο, στις πορείες για τα 4 χρόνια από την δολοφονία του Παύλου Φύσσα.
Ο 16χρονος είχε συλληφθεί στα επεισόδια που τότε είχαν σημειωθεί μεταξύ αναρχικών και ΜΑΤ. Όπως καταγγέλουν στην ανακοίνωση, ο Κώστας Μπ. (έτσι τον αναφέρουν) ξυλοκοπήθηκε βίαια, και μάλιστα υποστηρίζουν ότι χτυπήθηκε εσπευσμένα με αμάξι όταν προσπάθησε να αποδράσει.
Καταγγέλουν επίσης ότι παρά την σοβαρότητα της κατάστασης του οδηγήθηκε δεμένος πισθάγκωνα στο ΚΑΤ. Εκεί άτομα του αναρχικού χώρου διαμαρτυρήθηκαν για τις συνθήκες νοσηλείας τους, αλλά – όπως αναφέρουν – και ο διοικητής του νοσοκομείου δεν έκανε τίποτα για να τις βελτιώσει.
“Δεν θελήσαμε ποτέ να βλάψουμε τους κρατούμενους”
Σχετικά με την επίθεση στο τμήμα της Πεύκης, οι αντιεξουσιαστές σημειώνουν ότι ουδέποτε θέλησαν να βλάψουν τους κρατούμενους.
Ανέφεραν ότι δεν προσπάθησαν καν να πετάξουν κάτι στο εσωτερικό του τμήματος, και πως όσα μεταδίδουν τα ΜΜΕ είναι ψέμματα.
Την κατανομάζουν ως μια πράξη “ανταρσίας” απέναντι στο κράτος, και “υπόσχονται” πως θα υπάρχξουν κι άλλες τέτοιες.
“Ας μην ελπίζει ο Μητσοτάκης”
Από το στόχαστρό τους δεν γλύτωσε ούτε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, που επισκέφθηκε το τμήμα το πρωί μετά την επίθεση.
Όπως σημειώνει σε υστερόγραφο η ανακοίνωση, το όραμα του προέδρου της ΝΔ για μια “κοινωνία τάξης” δεν πρόκειται να γίνει πραγματικότητα.
Αναλυτικά η ανακοίνωση
“Το Σάββατο 16 Σεπτέμβρη πραγματοποιούνται αντιφασιστικές διαδηλώσεις για τα 4 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής -το πρωί στο Κερατσίνι, το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας. Στον απόηχο των συγκρούσεων που ξεσπούν στην απογευματινή πορεία αλλά και μετά το πέρας αυτής στα Εξάρχεια, συλλαμβάνεται ο 16χρονος Κώστας Μπ. Κατά τη διάρκεια της σύλληψής του βασανίζεται άγρια μέχρι λιποθυμίας από τους κανίβαλους διμοιρίας των ΜΑΤ που στρατοπεδεύει στην περιοχή. Με την άφιξή του στη ΓΑΔΑ και ενώ επανέρχονται οι αισθήσεις του, προσπαθεί να διαφύγει αλλά τον χτυπά διερχόμενο όχημα στη Λ. Αλεξάνδρας.
Βαρύτατα τραυματισμένος μεταφέρεται δεμένος πισθάγκωνα στο ΚΑΤ και εισάγεται στη ΜΕΘ, λόγω της κρισιμότητας της κατάστασής του. Ενώ βρίσκεται σε τεχνητό κώμα, δίνοντας μάχη για τη ζωή του, φρουρείται από ασφαλίτες εντός του δωματίου της ΜΕΘ, με τις ευλογίες του διοικητή του νοσοκομείου Νίκου Κοντοδημόπουλου. Σε παρέμβαση αλληλέγγυων που διαμαρτύρονταν για τις συνθήκες νοσηλείας, εκείνος είπε πως “η αστυνομία είναι υπεράνω όλων –και του ιδίου– και μόνο εκείνη μπορεί να κρίνει”. Το δικό τους ρόλο έπαιξαν και τα μμε (όπως πάντα άλλωστε) παρουσιάζοντας το γεγονός ως τροχαίο. Και σαν να μην έφθαναν όλα αυτά, τη Δευτέρα 25/9 και ενώ ο Κώστας Μπ. αρχίζει να επανέρχεται, ανακριτής επισκέπτεται το νοσοκομείο, με τις διαρροές να μιλούν μέχρι και για λήψη γενετικού υλικού. Τελικά αυτή η διαδικασία εμποδίζεται απο συγκέντρωση αλληλέγγυων.Για να εκτονωθούν οι αντιδράσεις ο Κώστας Μπ. αφήνεται ελεύθερος με περιοριστικούς όρους, με βαρύτατο βέβαια κατηγορητήριο.
Και γιατί έπρεπε να εκτονωθούν οι αντιδράσεις; Το ξύλο, τα βασανιστήρια ενός συνομίληκου του Αλ. Γρηγορόπουλου και η παρολίγον τραγική κατάληξή του έφεραν το φάντασμα του Δεκέμβρη πάνω από τα κεφάλια των κυβερνώντων του Σύριζα. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του ’08 αποτέλεσαν τη μαζικότερη συνθήκη κοινωνικής απονομιμοποίησης της ελληνικής αστυνομίας στη νεότερη ιστορία. Το τελευταίο που θα ήθελε ο Σύριζα είναι να ξεσπάσει μία κοινωνική ανταρσία την ώρα που αυτός προωθεί το παραμυθάκι της ανάπτυξης, που παρέα με τις επενδύσεις που έρχονται μας οδηγούν… στην έξοδο από την κρίση.
Ο ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
Στον πόλεμο που μαίνεται ο καθένας έχει τον ρόλο του, και η αστυνομία το δικό της, το διαχρονικό ρόλο της. Το αστυνομικό προσωπικό, μέσω της επιβολής της τάξης, είναι αυτό που εγγυάται την αίγλη του κράτους και του κεφαλαίου. Ιστορικά η αστυνομία εδραιώθηκε ως ένα σώμα του οποίου έργο ήταν να διαχειρίζεται τις σκέψεις, τις επιθυμίες και τις κατευθύνσεις του πληθυσμού. Πρόληψη, έλεγχος και όπου είναι απαραίτητη, η ωμή καταστολή. Ασφαλώ,ς πρώτες στο στόχαστρό είναι όλες εκείνες οι κοινωνικές ομάδες των από τα κάτω που δεν έχουν τη δυνατότητα να “μοιραστούν” την αίγλη του κράτους και της αστικής του τάξης: η ευρύτερη μητροπολιτική νεολαία, εργάτες, άνεργοι, απεργοί, κάθε λογής διαδηλωτές, “περισσευούμενοι” πληθυσμοί όπως πρόσφυγες και μετανάστες, ρομά, άστεγοι, τοξικομανείς, οι απόκληροι της καπιταλιστικής μηχανής. Μα πρώτοι, ποιοι άλλοι, οι ανατρεπτικοί κύκλοι της εποχής. Ο καταλύτης όσων καταστάσεων σιγοβράζουν κάτω από το πέπλο της κοινωνικής ειρήνης, που υφαίνουν έντεχνα οι υπόλοιποι μηχανισμοί κοινωνικού ελέγχου. Τα κόμματα, τα ξεπουλημένα συνδικάτα, τα μμε, ο στρατός, η εκκλησία, το σχολείο και η οικογένεια.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΕΧΟΥΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ
Ο άγριος βασανισμός του Κώστα Μπ.- που από θέμα τύχης δεν επέφερε το θάνατό του – δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Πώς θα μπορούσε άλλωστε, αφού έρχεται ως συνέχεια τόσων και τόσων “κατορθωμάτων” της ελ.ας σε βάθος δεκαετιών. Αυτών που ονομάζονται τεχνηέντως “αστυνομικές αυθαιρεσίες”, αλλά που είναι το περιεχόμενο της δράσης και ο σκοπός της ύπαρξης της αστυνομίας. Είναι οι ξυλοδαρμοί και ο χημικός πόλεμος στις διαδηλώσεις, οι βασανισμοί και οι “τυχαίοι” θάνατοι στα αστυνομικά τμήματα, οι εξευτελισμοί στους “ελέγχους ρουτίνας” σε δρόμους και πλατείες. Είναι η οργάνωση της εμπορίας ναρκωτικών, οι βιασμοί εκδιδομένων γυναικών και η συμμετοχή στη διακίνηση και το εμπόριο της σάρκας τους, καθώς και η μεταφορά των σύγχρονων “δούλων” που έρχονται από την άλλη πλευρά του Αιγαίου, παραμένωντας έτσι βασικός πυλώνας της μαύρης οικονομίας στον ελλαδικό χώρο. Είναι η συνεργασία και η κάλυψη στους φασίστες και κάθε λογής παρακρατικούς. Είναι φυσικά οι “τυχαίες” εκπυρσοκροτήσεις (συνήθως πισώπλατα και πάντα με στόχο το κεφάλι) στους δρόμους των πόλεων και στα σύνορα της χώρας, καθώς και οι δολοφονίες αγωνιστών. Η λίστα, όπως και το αίμα, δεν έχει τέλος.´Ο,τι αμφισβητεί τις κυριαρχικές επιλογές καταστέλλεται με κάθε τρόπο, πολλώ δε μάλλον οι φύσει και θέση εχθροί του κράτους και των επιταγών του.
Η αστυνομία είναι η αιχμή του δόρατος, ώστε να μένουν υπό διαρκή πίεση οι πλυθησμοί. Αναλαμβάνει την υπεράσπιση των συμφερόντων του Κεφαλαίου, την ανεμπόδιστη κυκλοφορία του χρήματος και των εμπορευμάτων, την τήρηση του Νόμου και της Τάξης, την αυθεντία της δημοκρατίας, ως το μοναδικό και απόλυτο πολίτευμα. Στη συριζαϊκή εποχή της “κοινωνικής γαλήνης” και της παράδοσης στην αγκαλιά της ενσωμάτωσης, η αστυνομία έδειξε με την ανάλογη πυγμή το εύρος των δυνατοτήτων της στη διατήρηση της τάξης και της ασφάλειας. Τα παραμύθια της “δίκαιης ανάπτυξης”, των “ίσων ευκαιριών για όλους”, των επενδύσεων με “σεβασμό” στο περιβάλλον, όπου αμφισβητούνται -τώρα ή στο μέλλον- θα τα υπερασπιστούν οι πραιτωριανοί του κράτους ακαριαία. Η μπότα της καταστολής θα πατήσει πάνω σε όσους/ες προσβάλλουν τα ιερά και τα όσια της κυβέρνησης και των αφεντικών, είτε δεξιών, είτε αριστερών.
Τα παραδείγματα που ακολουθούν είναι ενδεικτικά. Η περικύκλωση και η στρατιωτικού τύπου κατοχή “επικίνδυνων” γειτονιών, όπως τα Εξάρχεια, δεν έπαψε ποτέ. Η κατάληψη πόλεων από τα καθάρματα της ελ.ας, όπως συνέβη στο Μενίδι, μας θυμίζει τα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος στις Σκουριές, στην Κερατέα ή στα Ζωνιανά της Κρήτης. Αυτά τα αστυνομικά πογκρόμ είναι εικόνα από το παρελθόν στο παρόν και από εκεί στο μέλλον. Ο βασανισμός μέχρι θανάτου του Pellumb Marnikollaj μέσα στο Α.Τ. Πατησίων τον Αύγουστο του ’16, καθώς και η δολοφονία ενός 33χρονου από το Καζακστάν, τον Σεπτέμβρη του ίδιου χρόνου (από την “τυχαία” εκπυρσοκρότηση του όπλου ενός μπάτσου εκτός υπηρεσίας) μας υπενθυμίζουν τον διαχρονικό χαρακτήρα των εν λόγω κρατικών “λειτουργών”. Η επίθεση με γκλοπ και χημικά σε μπλοκ συνταξιούχων που διαδήλωναν στο μέγαρο Μαξίμου ενάντια στο νόμο Κατρούγκαλου τον Οκτώβρη του ´16. Ο κανιβαλισμός των μπάτσων στις επέτειους του Πολυτεχνείου, της δολοφονίας του Αλ. Γρηγορόπουλου και του Π. Φύσσα. Η απαγόρευση διαδηλώσεων και ο αποκλεισμός ολόκληρου του κέντρου της Αθήνας κατά την επίσκεψη Ομπάμα. Τα παραπάνω δείχνουν πως πρώτη επιλογή της (κάθε) κυβέρνησης και των οργάνων της είναι η σταθερότητα του καθεστώτος και της οικονομίας, γι’ αυτό και οι μπάτσοι είχαν και θα έχουν το ελεύθερο στους τρόπους διατήρησής της.
Τα καθάρματα, θα πουν κάποιοι, ξεπέρασαν τα όρια για μία ακόμη φορά. Εμείς λέμε πως δεν υπάρχουν όρια, αυτά απλά τίθενται στη διελκυνστίνδα του κοινωνικού/ταξικού αντάγωνισμου και μόνο. Όποιος/α δίνει ειλικρινή, αταλάντευτο, αδιαμεσολάβητο και ανειρήνευτο αγώνα δεν βλέπει όρια ή εμπόδια στην πάλη που διεξάγεται. Ούτε φυσικά προσκρούει πάνω στις εκάστοτε πολιτικές υποσχέσεις για να μην επιτεθεί. Δεν μας αφορούν τα περί κατάργησης διαφόρων ειδικών αστυνομικών σωμάτων, ο αφοπλισμός ή ο “εκδημοκρατισμός” τους. Ο “σεβασμός στον πόλιτη και στα ανθρώπινα δικαιώματα” αφορούσε και αφορά την εκλογική πελατεία του Σύριζα και όχι εμάς. Αφορούν αυτούς/ές που θέλουν την ησυχία τους ή “βαριούνται” να αγωνιστούν και καταλήγουν στην ανάθεση όσων ζητημάτων θεωρούν πως επιδέχονται “βελτίωση”. Ως αναρχικοί/ες δεν δίνουμε ανακωχή κι επιδιώκουμε την ανατροπή του Κράτους και του Καπιταλισμού. Γι’ αυτό είμαστε στο στόχαστρό τους όπως εξίσου και εκείνοι στο δικό μας.
ΟΙ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ
ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΔΙΚΑΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ
“Ξέρουμε πώς μοιάζει μια μπότα όταν τη βλέπεις από κάτω, ξέρουμε τη φιλοσοφία της μπότας…
Γρήγορα θα εισβάλουμε σαν αγριόχορτα παντού, αλλά αργά·
αυτά θα ξεσηκωθούνε μαζί μας, και ετσι οι φράχτες θα γκρεμιστούν
και οι τοίχοι θα ραγίσουν και θα πέσουν.
Έτσι δεν θα υπάρχουν πια άλλες μπότες.
Στο μεταξύ τρώμε χώμα και κοιμόμαστε, περιμένουμε καρτερικά κάτω απ’ τα πόδια σας.
Όταν πούμε “Επίθεση”, να ‘στε σίγουροι πως δεν θα ακούσετε τίποτα στην αρχή…”
παραφρασμένο αποσπασμά της
Μάργκαρετ Άτγουντ
Όπως και δεν ακούσατε την Τετάρτη το βράδυ, όταν και επιτεθήκαμε με πλήθος εμπρηστικών μέσων στο α.τ. Πεύκης στην οδό Κονίτσης, πυρπολώντας την είσοδο, τη σκοπιά, ένα αυτοκίνητο της ασφάλειας, τα προσωπικά οχήματα μπάτσων μπροστά από το τμήμα (δύο αμάξια και μια μηχανή μικρού κυβισμού). Αυτοί ήταν εξαρχής οι στόχοι μας και όχι βέβαια το εσωτερικό του τμήματος, γεγονός που θα μπορούσε να εκθέσει σε κίνδυνο τους κρατούμενους, κάτι που εσκεμμένα δόθηκε ως πληροφορία στα μμε από τους μπάτσους. Οι πυροβολισμοί των μπάτσων από το παράθυρο του τμήματος δεν επηρέασαν σε καμία περίπτωση την επίθεσή μας.
Οι πράξεις ανταρσίας, όπως αυτή στο α.τ. Πεύκης, αποδεικνύόυν έμπρακτα πως το Κράτος και οι μηχανισμοί του δεν είναι άτρωτοι -όσο και αν μοιάζουν τέτοιοι- αλλά μπορούν να δεχθούν πλήγματα που τσαλακώνουν το προφίλ τους. Είναι μια απόδειξη πως στην περίοδο κοινωνικής νηνεμίας που διανύουμε, υπάρχουν ακόμα αυτοί και αυτές που απεργάζονται το τέλος αυτού του κόσμου και τον ερχομό ενός νέου.
Είναι μια ενέργεια που κρατά ζωντανή τη φλόγα της οργής για αυτούς και αυτές που ξυλοκοπήθηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν και δολοφονήθηκαν από τα καθάρματα της ελληνικής αστυνομίας. Είναι μια επίθεση που αφιερώνεται στη μνήμη του Σ. Ισιδωρόπουλου, της Αν. Τσιβίκα, του Χρ. Κασσίμη, του Β. Τσιρώνη, της Στ. Κανελλοπούλου και του Ια. Κουμή, του Μιχ. Καλτεζά, του Χρ. Τσουτσουβή, του Χρ. Μαρίνου, του Αλ. Γρηγορόπουλου και του Λ. Φούντα που έπεσαν από τα χέρια των μπάτσων, στον αγώνα για έναν καλύτερο κόσμο.
Η οργανωμένη άσκηση βίας από πλευράς αγωνιστών/στριων ας γίνει ο καταλύτης για να πολλαπλασιαστούν τα χτυπήματα που δέχεται το καθεστώς της σοσιαλδημοκρατίας και τα υποχείριά του. Όταν αυτή γίνει μέρος της πολιτικής δουλειάς από το σύνολο του κόσμου του αγώνα και όλης της κοινωνίας θα είναι απείρως πιο ουσιαστική και αποτελεσματική σε σχέση με τον σκοπό: το γκρέμισμα της καπιταλιστικής τάξης πραγμάτων και την οικοδόμηση κυττάρων ελευθερίας, αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης.
Για την έλευση της ιδέας που έχουμε μέσα στις καρδιές μας, για την Αναρχία και όλα όσα αυτή πρεσβεύει.
Καμία μορφή βαρβαρότητας από τα σκυλιά του καθεστώτος δεν θα μένει αναπάντητη,
ή αλλιώς και στην εποχή της αστυνομίας του Σύριζα
ΟΛΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ…
ΥΓ 1: Δεν μπορούμε ν’ αντισταθούμε στον πειρασμό να σχολιάσουμε τις δηλώσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη έξω από το “τσαλακωμένο” α.τ. Πεύκης. Ας μην υπόσχεται καταστάσεις που δεν θα καταφέρει να πραγματοποιήσει, ακόμα και αν γίνει ποτέ πρωθυπουργός. Το νοσηρό όραμά του για μια κοινωνία τάξης και ασφάλειας στην υπηρεσία του Κεφαλαίου, όπως δεν πραγματοποιήθηκε στο παρελθόν (ακόμα και όταν ήταν υπουργός), όνειρο θα μείνει και στο μέλλον. Ο κόσμος του αγώνα φροντίζει για αυτό.
ΥΓ 2: Εκτός από την κυβέρνηση και την αστυνομία, συνέχεια έχει και η δικαστική εξουσία. Αυτό φάνηκε και στην απόφαση του εφετείου για την υπόθεση του Επαναστατικού Αγώνα, τόσο στη διατήρηση των εξοντωτικών ποινών, όσο και στον εκδικητικό εγκλεισμό συντρόφων σε απομακρυσμένες φυλακές.“
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163