Η Αθήνα όλο αυτό το διάστημα και λόγω της γεωγραφικής της θέσης προσπαθούσε να κρατάει πάντα μια στάση που ήταν ισορροπημένη τόσο απέναντι στους συμμάχους της στο ΝΑΤΟ όσο και απέναντι στην Ρωσία με την οποία είχαμε παραδοσιακά καλές σχέσεις και ανοικτές γέφυρες επικοινωνίας.
Η Αθήνα δεν ακολούθησε την πρακτική άλλων χωρών που με αφορμή την υπόθεση Σκριπάλ προχωρούσαν σε μαζικές απελάσεις Ρώσων διπλωματών. Κι αυτό γιατί δεν υπήρξαν ποτέ αποδείξεις. Όμως, εδώ, σύμφωνα με την Καθημερινή που επικαλείται διπλωματικές πηγές, τα στοιχεία ήταν αδιάσειστα.
Οι απελάσεις θεωρήθηκαν μονόδρομος. Δυο Ρώσοι διπλωμάτες αναχώρησαν από την Ελλάδα την Παρασκευή για την χώρα τους. Η ελληνική κυβέρνηση επέλεξε πρόσωπα που δεν βρίσκονται στις υψηλές βαθμίδες της πρεσβείας στην Αθήνα ή του προξενείου της Θεσσαλονίκης. Εκ των απελαθέντων, ο Βίκτορ Γιάκοβλεφ είναι σύμβουλος πρεσβείας Γ’.
Παρόλα αυτά, οι φόβοι ότι θα υπάρξει κλιμάκωση είναι έντονοι. Την Παρασκευή κλήθηκε για εξηγήσεις στο Ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ο Έλληνας πρεσβευτής. Οι Ρώσοι είναι εξοργισμένοι επίσης και με την απόφαση της ελληνικής δικαιοσύνης να εκδώσει τον «Mr. Bitcoin» Αλεξάντερ Βίνικ στη Γαλλία, καθώς κατηγορείται για ξέπλυμα «μαύρου» χρήματος μέσω Διαδικτύου.
Το Σαββατοκύριακό πάντως ήταν γεμάτο αποκαλύψεις για την δράση των ρώσων αξιωματούχων με στόχο κυρίως να ματαιώσουν την Συμφωνία των Πρεσπών. Ακόμα και η προσπάθεια δημιουργίας κόμματος με χαρακτηριστικά της ιταλικής Λέγκας του Βορρά α λα ελληνικά. Κυρίαρχο το Σαββατοκύριακο ήταν το δημοσίευμα των Financial Times που μεταξύ άλλων αποκάλυπτε ότι Ρώσος ολιγάρχης, χρηματοδότησε τον ρωσικό ναό στην Αλεξανδρούπολη και έχει σύνδεση με το πυρηνικό εργοστάσιο της Αγίας Πετρούπολης.
Η εμπλοκή και η παρουσία πάντως του ρωσικού παράγοντα στην Ελλάδα δεν είναι κάτι καινούριο. Εδώ και τουλάχιστον 15 χρόνια με οχήματα τον πολιτισμό και την θρησκεία, η Ρωσία επιχειρεί να εδραιώσει τα συμφέροντα και την επιρροή της στην χώρα. Το ρωσικό λόμπι άπλωσε τα πλοκάμια του στην Αλεξανδρούπολη και στην Λήμνο και την Κέρκυρα. Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, στην Εκκλησία της Ελλάδος, όπου έχουν διαμορφωθεί δύο στρατόπεδα τα οποία ανταγωνίζονται για την αύξηση της επιρροής τους. Ο φόβος του φιλοδυτικού στρατοπέδου είναι ότι η Ρωσία θα επιχειρήσει, αν της δοθεί ευκαιρία, να ελέγξει τη διαδοχή στον αρχιεπισκοπικό θρόνο της Αθήνας. Παρόμοια στρατηγική θεωρείται ότι ακολουθείται για όλα τα ορθόδοξα πατριαρχεία και αρχιεπισκοπές, με στόχο την εδραίωση της κυριαρχίας του Πατριαρχείου Μόσχας και την αποδυνάμωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου.