Στους δυτικούς πρόποδες του όρους Ιθώμη, κοντά στο χωριό Μαυρομμάτι απλώνεται σε μια έκταση 400 στρεμμάτων η επιβλητική Αρχαία Μεσσήνη, ένας από τους σημαντικότερους και καλά διατηρημένους αρχαιολογικούς χώρους της Ελλάδας.
Το Αρχαιολογικό Μουσείο λίγο πριν τον αρχαιολογικό χώρο στεγάζει ορισμένα από τα πιο σημαντικά ευρήματα που έχουν ανακαλυφθεί από την περιοχή.
Στην συνέχεια, ο επισκέπτης έχει την ευκαιρία να μεταφερθεί νοερά στην τότε εποχή και να περιηγηθεί ανάμεσα σε ναούς, αρχαία κτίρια, γυμναστήρια, δημόσια κτήρια της εποχής, επιβλητικές πύλες και το αρχαίο θέατρο χωρητικότητας άνω των 10.000 θεατών, το οποίο χρησιμοποιούταν για την ψυχαγωγία των πολιτών και για μαζικές συγκεντρώσεις πολιτικού χαρακτήρα.
Το πλάτος του φτάνει τα 98.60μ., και η διάμετρος της ορχήστρας του τα 23.46μ. Από τις πέτρες του θεάτρου, κατά τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους, κτίστηκαν σπίτια και μία από τις τρεις Βασιλικές που βρίσκεται σε μικρή απόσταση από το θέατρο.
Η ιστορία ίδρυσης της αρχαίας πόλης
Η αρχαία πόλη ιδρύθηκε το χειμώνα του 370 π.Χ.-369 π.Χ. από το Θηβαίο στρατηγό Επαμεινώνδα, μετά τη νίκη του επί των Σπαρτιατών στη μάχη των Λεύκτρων και την εισβολή του στη Λακωνία. Ο Επαμεινώνδας απελευθέρωσε τη Μεσσηνία από τη σπαρτιατική επιρροή και επέλεξε τους πρόποδες του όρους Ιθώμη για να χτίσει την πρωτεύουσα των ελεύθερων Μεσσηνίων. Χτίστηκε σχεδόν ταυτόχρονα με την αρκαδική Μεγαλόπολη, ώστε να αποκλειστεί η Σπάρτη από εχθρικά κράτη και να εκλείψει η επιρροή της έξω από τη Λακωνική.
Ο περιηγητής Παυσανίας έχει διασώσει τις περισσότερες πληροφορίες για την ίδρυση της πόλης. Κήρυκες σταλμένοι από τους Θηβαίους έφτασαν στην Ιταλία, τη Σικελία, τη Λιβυκή πόλη Ευεσπερίδες και όπου αλλού ζούσαν φυγάδες Μεσσήνιοι, και τους κάλεσαν να γυρίσουν στην πατρίδα τους. Είναι προφανές ότι οι απελευθερωμένοι είλωτες και περίοικοι της Μεσσηνίας θα συμμετείχαν κι αυτοί αλλά το ζωτικότερο στοιχείο της ξενιτιάς θεωρήθηκε απαραίτητο και, ευτυχώς για τα σχέδια του Επαμεινώνδα, ανταποκρίθηκε στον κάλεσμα.
Η επιλογή της θέσης της πόλης έγινε μετά από υποτιθέμενη θαυματουργή αποκάλυψη της θέσης της διαθήκης του Μεσσήνιου ήρωα Αριστομένη και με τη βοήθεια ιερέων και μάντεων. Η πόλη ονομάστηκε από τη μυθική βασίλισσα Μεσσήνη, κόρη του βασιλιά του Άργους Τριόπα. Έτσι ξεκίνησε το χτίσιμο του τείχους, μετά από θυσίες των συμμάχων προς τους τοπικούς θεούς και ήρωες, και υπό τη συνοδεία βοιωτικών και αργείτικων αυλών (αν και ο Παυσανίας δεν θεωρεί πως εκείνο το τείχος ήταν αυτό που είδε ο ίδιος).
Η πόλη παρέμεινε πολιτιστικό κέντρο (και ίσως και πολιτικό κέντρο) της Μεσσηνίας κατά τα ρωμαϊκά χρόνια και τουλάχιστον μέχρι τα τέλη του 4ου αιώνα μ.Χ. Το 365 ο μεγάλος σεισμός που χτύπησε την Ανατολική Μεσόγειο πιθανότατα είχε σημαντικές επιπτώσεις και στη Μεσσήνη.Το 395 η επιδρομή των Γότθων του Αλάριχου πιστεύεται πως αποτέλεσε το αποφασιστικό πλήγμα στην πόλη. Τότε οι λιγοστοί πια κάτοικοί της θα άρχισαν να εγκαθίστανται σε ασφαλέστερους οικισμούς και η θέση να ερημώνεται.
Η Μεσσήνη σύντομα από τον 5ο αιώνα και ύστερα θα γίνει και πάλι σημαντικός οικισμός της περιοχής. Από τον 5ο αιώνα θα είναι έδρα επισκόπου και θα συμπεριληφθεί στον κατάλογο των σημαντικών πόλεων της αυτοκρατορίας, γνωστόν ως Συνέκδημο του Ιεροκλέους. Κατά την περίοδο των μεταναστεύσεων των λαών από τα τέλη του 6ου αι. και μέχρι τις αρχές του 8ου στη Μεσσήνη καταγράφεται παρουσία Σλαβικών πληθυσμών παράλληλα με τους Ρωμαϊκούς και τότε πιθανότατα ο οικισμός μετονομάζεται σε Βουλκάνο ή Βουρκάνο, όπως και η ομώνυμη μονή στην κορυφή της Ιθώμης. Ο οικισμός συνεχίζει ως ένα μεγάλο χωριό με σημαντική αρχαιολογική παρουσία αλλά και αναφορές στις πηγές τόσο κατά τη Μεσοβυζαντινή περίοδο, όσο και κατά τον Ύστερο Μεσαίωνα.
Οι δύο μνημειακές πύλες
Το τείχος που περιέβαλλε τη Μεσσήνη είναι εξαιρετικά μεγάλου μήκους (περίμετρος 9 χλμ.) και στην εποχή του Παυσανία ήταν ήδη εξ’ ολοκλήρου λίθινο, πράγμα που του προκάλεσε μεγάλη έκπληξη καθώς συνηθιζόταν η πλίθινη ανωδομή. Είχε δύο μνημειακές πύλες, την Αρκαδική (ή πύλη της Μεγαλόπολης) και τη Λακωνική. Σε τακτά διαστήματα ήταν ενισχυμένο με διώροφους λίθινους τετράγωνους και στρογγυλούς πύργους. Σήμερα διατηρείται καλύτερα στη βόρεια πλευρά του, εκατέρωθεν της Αρκαδικής πύλης. Από τα διατηρημένα μέρη και τα θεμέλια μπορεί κανείς να προσδιορίσει όλη σχεδόν τη γραμμή που ακολουθεί το τείχος.
Όλα τα οικοδομήματα της Μεσσήνης έχουν τον ίδιο προσανατολισμό και εντάσσονται στον πολεοδομικό κάνναβο που δημιουργείται από οριζόντιους (με κατεύθυνση Ανατολή-Δύση) και κάθετους (με κατεύθυνση Βορρά-Νότο) δρόμους. Το πολεοδομικό αυτό σύστημα είναι γνωστό ως ιπποδάμειο, από τον αρχικό εμπνευστή και δημιουργό του αρχιτέκτονα, πολεοδόμο, γεωμέτρη και αστρονόμο του 5ου αιώνα π.Χ., τον Ιππόδαμο από τη Μίλητο.
Οι πρώτες ανασκαφές
Η Μεσσήνη υπήρξε μια από τις πρώτες αρχαιολογικές θέσεις στην Ελλάδα που έγινε αντικείμενο συστηματικής ανασκαφής, πριν ακόμη τη σύσταση επισήμως του Ελληνικού Κράτους. Οι πρώτες επιστημονικές ανασκαφές ξεκίνησαν στις 10 Απρίλιου 1829 από τη γαλλική επιστημονική εκστρατεία του Μοριά υπό την διεύθυνση του Γκιγιώμ-Αμπέλ Μπλουέ.
Η Ελληνική Αρχαιολογική Εταιρεία άρχισε την ανασκαφή των κυριότερων δημόσιων οικοδομημάτων της αγοράς το 1895 με τον Θεμιστοκλή Σοφούλη. Οι ανασκαφές συνεχίστηκαν το 1909 και το 1925 από τον Γεώργιο Οικονόμο. Από το 1957, η ανασκαφή γινόταν τακτικά κάθε καλοκαίρι από τον ακαδημαϊκό Αναστάσιο Ορλάνδο. Με τις ανασκαφές του ίδιου και των προκατόχων του ήλθε στο φως το μεγαλύτερο μέρος του οικοδομικού συγκροτήματος του Ασκληπιείου.
Το 1986 η Αρχαιολογική Εταιρεία ανέθεσε στον καθηγητή Πέτρο Θέμελη τη διεύθυνση των ανασκαφών της Αρχαίας Μεσσήνης. Οι ανασκαφικές έρευνες με παράλληλες εργασίες στερέωσης και αναστήλωσης των μνημείων συνεχίζονται από το 1987 ως σήμερα με ταχύτερους προοδευτικά ρυθμούς. Έχουν φέρει στο φως όλα τα δημόσια και ιερά οικοδομήματα της πόλης που είδε και περιέγραψε ο Παυσανίας στη Μεσσήνη, όταν την επισκέφθηκε στα χρόνια του αυτοκράτορα Αντωνίνου Πίου (155-160 μ.X).
Οι κυριότερες θέσεις και μνημεία:
Ασκληπιείο
Θέατρο : Αυτό υπήρχε από την ελληνιστική εποχή, ανακατασκευάστηκε στα χρόνια των αυτοκρατόρων Αυγούστου και Τιβερίου και στα μέσα του 2ου μ.Χ. αι. αλλά άρχισε να καταστρέφεται από τα τέλη του 3ου – αρχές 4ου αιώνα.
Το Εκκλησιαστήριο (Ωδείο) που διατηρείται σε άριστη κατάσταση είναι μια θεατρική κατασκευή που έχει ημικυκλική ορχήστρα, σκηνή και προσκήνιο. Στο ανατολικό άκρο την ορχήστρας είναι στημένο ένα μεγάλο βάθρο για χάλκινο ανδριάντα ιππέα που απεικόνιζε τον ευεργέτη της Αρχαίας Μεσσήνης Τιβέριο Κλαύδιο Σαιθίδα.
Ιερό Ίσιδος και Σαράπιδος, που μνημονεύεται και από τον Παυσανία
Πρωτοβυζαντινή βασιλική του θεάτρου (εντοπίζονται άλλες δύο που δεν έχουν ερευνηθεί, αυτής της αγοράς και αυτή του Ασκληπιείου)
Κρήνη Αρσινόη
Δυτική πλευρά της Αγοράς
Ιερό Διός Σωτήρος. Η λατρεία του Διός ήταν από τις σημαντικότερες της πόλης μετά τη λατρεία του πολιούχου Ιθωμάτα. Αναφέρεται επίσης από τον Παυσανία.
Ιερό ήρωος, πιθανώς του Αριστομένη, στο Γυμνάσιο της Μεσσήνης.
Ρωμαϊκή έπαυλις των ύστερων ρωμαϊκών χρόνων.
Στάδιο και Γυμνάσιο.
Ένα μικρό διώροφο μουσείο με βασικά εκθέματα της ανασκαφής βρίσκεται στις δυτικές παρυφές του χωριού Αρχαία Μεσσήνη (πρώην Μαυρομμάτι), χτισμένο από τον παλαιότερο διευθυντή των ανασκαφών Αναστάσιο Ορλάνδο και ανακαινισμένο από τον σπουδαίο αρχαιολόγο Πέτρο Θέμελη. Το οικόπεδο δώρισε στην Αρχαιολογική Εταιρεία ο ομογενής Δημήτριος Λατζούνης. Στον όροφο περιλαμβάνει τρεις αίθουσες έκθεσης όπου παρουσιάζονται κυρίως έργα γλυπτικής των Ελληνιστικών και Ρωμαϊκών χρόνων και εξώστη, ενώ στο ισόγειο βρίσκονται οι αποθηκευτικοί χώροι. Αρχιτεκτονικά μέλη και ενεπίγραφα βάθρα έχουν εκτεθεί στο αίθριο του μουσείου και στα υπόστεγα.
Η αρχαία Μεσσήνη απέχει 230 χιλιόμετρα (περίπου 3 ώρες) από την Αθήνα και περίπου 30 χιλιόμετρα (40 λεπτά) από την Καλαμάτα. Ο σύγχρονος οικισμός της αρχαίας Μεσσήνης είναι ένα μικρό χωριό δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο. Η σημερινή μεσσηνιακή κωμόπολη με το όνομα Μεσσήνη βρίσκεται νοτιότερα.