Η εικόνα είναι απ’ την eurokinissi και τον φακό του Γιώργου Κονταρίνη. Φυσικά και δεν “τράβηξε” το πρόσωπο, δεν έχει νόημα, πιο κάτω είναι ένας άλλος και πιο ‘κει ένας τρίτος και αν περπατήσεις λίγο ακόμη το μέτρημα χάνεται.
Ναι, οι άστεγοι δεν έφυγαν, δεν χάθηκαν, είναι εδώ και αυξάνονται. Το χέρι, βρόμικο ίσως, εξέχει και θα παγώσει. Έκανε πολύ κρύο το βράδυ. Και το χέρι μπορεί σε μας να μοιάζει βρώμικο, αλλά το βρώμισαν εκείνοι που κοιτάζουν τον καιρό για να δουν αν έχει καλό χιόνι το χιονοδρομικό και δεν τους νοιάζει αν έχει κουβέρτα ο άστεγος…Το χέρι που μας μοιάζει βρώμικο δεν είναι απαραίτητα και η εικόνα που κρύβεται κάτω απ’ την πράσινη κουβέρτα… Αλλά το θέμα είναι αν θέλουμε να τη δούμε.
Όπως είναι ένα θέμα αν μας ενοχλεί να τη βλέπουμε. Αν επιλέγουμε να την ξεχνούμε. Αν κάποιοι την εκμεταλλεύτηκαν για πολιτικούς λόγους και ύστερα την ξέχασαν και τώρα… πουλάνε εκτός από ελπίδα και φρούδα αισιοδοξία…
Άλλη μια εικόνα απ’ την ίδια πόλη. Την Αθήνα της κρίσης, ημέρα. Στο επίκεντρο κάτι καθάριο και λαμπερό, κάτασπρο… Δείτε πάλι τα χέρια. Στην εικόνα που τράβηξε ο Θανάσης Καλλιάρας το άγαλμα μοιάζει να παρακαλεί, τη Ένωση, ίσως γιατί είδε τη νυχτερινή εικόνα… τη “βρώμικη” και αναρωτιέται… Αν είναι παράδοξο να στέκει η μια σημαία πλάι στην άλλη και να μην “βλέπει” η μια την άλλη.
Τουλάχιστον το άγαλμα είναι λουσμένο στον Ήλιο και αυτό δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163