Γράφει ο δικηγόρος Γεώργιος Λωρίτης.
Ενώ ο νόμος Χατζηδάκη (Ν. 4685/2020) δίνει μια «δεύτερη ευκαιρία» για αντιρρήσεις για όλες τις εκτάσεις , δηλ. ασχέτως εάν αυτές εμφανίζονται στο νέο αναμορφωμένο δασικό χάρτη ομοίως όπως και στον προηγούμενο ή εάν αυτές αναμορφώθηκαν και άλλαξαν χαρακτήρα (εξαιρώντας – ευλόγως – μόνο τις εκτάσεις για τις οποίες είχαν ήδη ασκηθεί αντιρρήσεις στον προηγούμενο χάρτη και είναι αυτές σε εκκρεμότητα), εν τούτοις η δασική διοίκηση αυθαιρέτως και παραβιάζοντας το νόμο ενημερώνει τους πολίτες ότι δήθεν στο νέο αναμορφωμένο χάρτη μπορούν να ασκήσουν αντιρρήσεις «ΜΟΝΟ για τα αναμορφωμένα τμήματα». Επιπλέον «κλειδώνουν» και το site των αντιρρήσεων , ώστε να μην δέχεται αντιρρήσεις για τις υπόλοιπες (πολλές) εκτάσεις. Έτσι , και παραπλανούν , και εμποδίζουν , τους πολίτες να ασκήσουν τις αντιρρήσεις που βάσει του νόμου θα μπορούσαν. Οι πολίτες που εμπιστεύονται την δασική διοίκηση χάνουν αυτή την δεύτερη ευκαιρία , εκτός βέβαια κι’ αν καταλάβουν ότι τα δασαρχεία και η δασική διοίκηση γενικότερα είναι ο αντίπαλος που τους «παίρνει» την περιουσία τους , και όχι ο σύμβουλος που θα τους βοηθήσει να την διασώσουν (….από ποιόν ; ).
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Κυρίως θέμα
Ο ήπιος δημόσιος λόγος είναι προαπαιτούμενο για έναν «πολιτισμένο» δημόσιο πολιτικό , κοινωνικό , επιστημονικό κ.λ.π. διάλογο. Υπό προϋποθέσεις όμως μπορεί να είναι και συνενοχή και συγκάλυψη κλπ. , τουλάχιστον π.χ. για όσους επιστήμονες «γνωρίζουν» , οι οποίοι , βάσει της κοινωνικής και της επιστημονικής ηθικής , θα όφειλαν να αποκαλύψουν την επιστημονική αλήθεια και ενδεχομένως και παρανομίες από τις οποίες κινδυνεύουν πατρογονικές περιουσίες πολιτών.
Επί του προκειμένου , στο ευρύτερο δασικό θέμα και ιδιαίτερα σε σχέση με τους τώρα αναρτημένους «αναμορφωμένους» δασικούς χάρτες και την διαδικασία των αντιρρήσεων που είναι σε εξέλιξη , η δασική-δασολογική διοίκηση (όπου επικρατεί και κυριαρχεί η νομική άποψη των «απαίδευτων νομικά» δασολόγων) διατυμπανίζει σε όλους τους τόνους , ποδηγετώντας αποτελεσματικά και επιζήμια τους πολίτες , ότι για τις περιοχές στις οποίες είχε ήδη αναρτηθεί και κυρωθεί δασικός χάρτης κατά το τελευταίο κύμα αναρτήσεων , δηλαδή από το 2017 και μετά , αντιρρήσεις τώρα πλέον επιτρέπονται δήθεν μόνο για ..….
(βλ. στερεότυπη επισήμανση σε όλες τις δημοσιευόμενες αποφάσεις αναρτήσεως αναμορφωμένων δασικών χαρτών που είναι ταυτόχρονα και προσκλήσεις υποβολής αντιρρήσεων : )
«Επισημαίνεται ότι για τις περιοχές με κυρωμένο δασικό χάρτη αντιρρήσεις δέχεται μόνο το αναμορφωμένο τμήμα του αναρτούμενου δασικού χάρτη και μόνο ως προς τα τμήματα που δεν έχουν ήδη υποβληθεί αντιρρήσεις ή αιτήματα προδήλων σφαλμάτων».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Δεν μνημονεύει όμως (ως όφειλε) η δασική διοίκηση σε αυτές τις αποφάσεις , βάσει ποιάς νομοθετικής διατάξεως δίνει αυτή την πληροφορία για τον περιορισμό στην υποβολή των αντιρρήσεων (μόνο για τα αναμορφωμένα τμήματα). Αναγκαστικά λοιπόν θα πρέπει να προσφύγουμε μόνοι μας στην αλυσίδα των πεπραγμένων της δασικής διοίκησης , για να αναζητήσουμε τυχόν υπάρχουσα σχετική νομική τεκμηρίωση.
Ανατρέχοντας λοιπόν πίσω στο χρόνο συναντάμε στις 14-1-2021 μία εγκύκλιο που εξέδωσε ο Υφυπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος και η οποία έλεγε τα εξής :
(Εγκύκλιος Α. Π.: ΥΠΕΝ/ΔΔΕΥ/3295/104 / 14/01/2021 — ΑΔΑ: ΩΥΔΓ4653Π8-ΛΕΓ)
«5. Δεδομένου ότι σε εφαρμογή της παρ. 10 του άρθρου 48 του ν. 4685/2020, για τους δασικούς χάρτες που αναρτήθηκαν και κυρώθηκαν πριν την ισχύ του, αντιρρήσεις δέχεται μόνο το αναμορφούμενο τμήμα του δασικού χάρτη, να αποσταλούν, άμεσα, τα παρακάτω αρχεία, ώστε να χρησιμοποιηθούν .…»
Η διοίκηση λοιπόν με αυτή την εγκύκλιο , για να δικαιολογήσει τον περιορισμό των αντιρρήσεων (που και την βολεύει ώστε η ίδια μεν να έχει λιγότερες εργασίες , οι πολίτες δε να έχουν λιγότερες άμυνες) επικαλείται την παράγραφο 10 του άρθρου 48.
Σύμφωνα με τα ανωτέρω , θα έπρεπε η παράγραφος αυτή να όριζε τα ίδια , δηλαδή ότι δήθεν «αντιρρήσεις δέχεται μόνο το αναμορφούμενο τμήμα του δασικού χάρτη».
Ας έρθουμε τώρα να ελέγξουμε εάν η διοίκηση λέει αλήθεια για το τι γράφει ο νόμος ή εάν τυχόν διαστρεβλώνει ολοφάνερα το νόμο , και με τον τρόπο αυτό παραπλανά τους πολίτες και τους αποτρέπει παρανόμως από το να ασκήσουν αντιρρήσεις και να υπερασπιστούν τις περιουσίες τους , δημεύοντας έτσι τις ανυπεράσπιστες περιουσίες, αφού βέβαια ο δασικός χαρακτήρας μιας έκτασης ουσιαστικά ισοδυναμεί με δήμευση της εκτάσεως αυτής. Σημειωτέον βεβαίως ότι πρόκειται ειδικότερα για «τυπικό» νόμο , δηλαδή που προέρχεται από την Βουλή των Ελλήνων , σε νοηματική αντιδιαστολή προς τον γενικό όρο «νόμος» με την ευρύτερη έννοια που περιλαμβάνει κάθε κανονιστική διάταξη της πολιτείας , και όχι μόνο τον νόμο που ψηφίζει η Βουλή , δηλαδή που περιλαμβάνει και τις κανονιστικές διατάξεις που περιέχει π.χ. μία υπουργική απόφαση. Αυτός ο τυπικός νόμος είναι ο γνωστός νόμος Χατζηδάκη (Ν. 4685/2020) , ο οποίος , μέσα από νομικές τρικλοποδιές , κατάφερε να περισώσει κάποιες από τις καλές προθέσεις του κ. Χατζηδάκη και «κουτσά-στραβά» να νομοθετήσει μία δίκαιη μικρή επανάσταση στον χώρο των δασικών χαρτών. Στην συνέχεια βέβαια η δασολογική διοίκηση άρχισε να ξηλώνει τον νόμο αυτό με το «πανίσχυρο νομικό όπλο» των εγκυκλίων και των υπουργικών αποφάσεων , που κατά την «πρακτική» νομική άποψη των «μη νομικών» δασολόγων υπερισχύουν και του ιδίου του ….Συντάγματος.
Στην προαναφερθείσα παρ. 10 εδ. 1o του άρ. 48 του Ν. 4685/2020 ορίζεται ότι αναμορφώνεται άρδην το σύνολο των μερικώς ή ολικώς κυρωθέντων ή έστω και μόνο αναρτηθέντων δασικών χαρτών. Δηλ. ότι παύουν αυτοί να ισχύουν και αντικαθίστανται από τους νέους («αναμορφωμένους») δασικούς χάρτες , ήτοι :
(Ν. 4685/2020 Κεφ. Ε’ άρ. 48 παρ. 10 εδ. πρώτο)
“10. Μέσα σε αποκλειστική προθεσμία δύο (2) μηνών από την έναρξη ισχύος του παρόντος αναμορφώνονται υποχρεωτικά
- οι μερικώς ή ολικώς κυρωθέντες και οι αναρτηθέντες δασικοί χάρτες,
- όπως και οι δασικοί χάρτες που βρίσκονται σε οποιοδήποτε στάδιο κατάρτισης ή θεώρησης,
προκειμένου να συμπεριληφθούν σε αυτούς διοικητικές πράξεις, οι οποίες είχαν παραλειφθεί κατά την αρχική κύρωση, ανάρτηση ή επεξεργασία, αντίστοιχα. …….
Μέχρι την ολοκλήρωση της αναμόρφωσης που προβλέπεται στην παρούσα αναστέλλεται αναδρομικά από την κύρωσή τους η αποδεικτική ισχύς ……”
Βάσει της διατάξεως αυτής η διοίκηση προχώρησε σε αντικατάσταση των αναρτημένων και κυρωμένων δασικών χαρτών με νέους (αναμορφωμένους) αναρτημένους δασικούς χάρτες που καλύπτουν όλη την επικράτεια (δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη η διαδικασία) , δηλαδή που αντικαθιστούν όλους τους παλαιότερους δασικούς χάρτες είτε αναρτημένους είτε και κυρωμένους. Ο ίδιος νόμος ορίζει στο άρ. 48 παρ. 10 εδ. τελευταίο ότι μετά την ανάρτηση των αναμορφωμένων δασικών χαρτών ακολουθεί η διαδικασία των αντιρρήσεων των άρθρων 15 επ. του ν. 3889/2010 , χωρίς να κάνει καμία διάκριση ή εξαίρεση , πράγμα που νομικά σημαίνει προφανέστατα ότι η διαδικασία των αντιρρήσεων «που ακολουθεί» αφορά το σύνολο των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στους νέους αναμορφωμένους δασικούς χάρτες.
(Ν. 4685/2020 Κεφ. Ε’ άρ. 48 παρ. 10 εδ. τελευταίο)
« […] Μετά την ανάρτηση των αναμορφωθέντων ή τροποποιηθέντων, κατά τα ανωτέρω, δασικών χαρτών εφαρμόζεται η διαδικασία αντιρρήσεων που προβλέπεται στα άρθρα 15 επ. του ν. 3889/2010 (Α’ 182) και μπορούν να ασκούνται τα σχετικά ένδικα βοηθήματα από τους έχοντες σχετικό έννομο συμφέρον ,
πλην όσων έχουν υποβάλει αντιρρήσεις, των οποίων η εξέταση εκκρεμεί κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος.»
Το ίδιο ορίζει και το άρθρο 15 του Ν. 3889/2010 , ότι δηλ. οι αντιρρήσεις αφορούν το σύνολο των εκτάσεων που περιλαμβάνονται στους αναμορφωμένους δασικούς χάρτες , αφού ούτε ο νόμος αυτός εισάγει οιαδήποτε διάκριση η εξαίρεση.
(Ν. 3889/2010 άρ. 15 παρ. 1 εδ. πρώτο)
«1. Κατά του περιεχομένου του δασικού χάρτη που αναρτήθηκε επιτρέπεται η υποβολή αντιρρήσεωνμέσα σε αποκλειστική προθεσμία […] ημερών από την ημερομηνία που ορίζεται στην πρόκληση υποβολής αντιρρήσεων της παραγράφου 2 του άρθρου 14 του παρόντος νόμου. Η προθεσμία αυτή παρατείνεται …….»
Χωρίς ο ίδιος ο τυπικός νόμος να εισάγει καμία άλλη διάκριση ή εξαίρεση που να περιορίζει τις εκτάσεις των αναμορφωμένων δασικών χαρτών τις οποίες αφορούν οι προβλεπόμενες αντιρρήσεις (πλην βεβαίως της μίας και μοναδικής εξαίρεσης που εισάγει ο ίδιος ο τυπικός νόμος) , είναι απορίας άξιο πού βρήκε το νομικό και ηθικό έρεισμα η δασική διοίκηση να πληροφορεί τους πολίτες (και έτσι ουσιαστικά να (ψευδο)«νομοθετεί» (ψευδο)καταργώντας αντιστοίχως «τυπικό» νόμο) ότι δήθεν οι αντιρρήσεις κατά των αναμορφωμένων δασικών χαρτών αφορούν μόνο περιορισμένες εκτάσεις (κατά τα ανωτέρω αναφερθέντα , δηλ. με περισσότερους περιορισμούς από όσους ο ίδιος ο νόμος ορίζει). Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών έχει ήδη εμπιστευτεί το κράτος και την δασική διοίκηση και τις δημοσιευμένες αποφάσεις των κατά τόπους διευθύνσεων δασών για την ανάρτηση των δασικών χαρτών με την εμπεριεχόμενη πρόσκληση για υποβολή αντιρρήσεων ….μόνο για τις περιορισμένες εκτάσεις που εκεί αναφέρονται. Όλοι αυτοί οι πολίτες , νομίζοντας ότι δεν έχουν δικαίωμα να ασκήσουν αντιρρήσεις κατά του αναμορφωμένου δασικού χάρτη (διότι οι εκτάσεις που τους ενδιαφέρουν εμπίπτουν στις εξαιρέσεις που αυθαιρέτως και παρανόμως εισάγει η δασολογική διοίκηση) , θα χάσουν πατρογονικές περιουσίες από τις οποίες τράφηκαν ενδεχομένως πολλές γενιές Ελλήνων , για να δει τώρα η τελευταία γενιά την Πολιτεία να τους πετάει έξω από την περιουσία τους σαν κλέφτες , χωρίς την δυνατότητα άμυνας , πού όμως τους την δίνει ο ίδιος ο νόμος (ο τυπικός νόμος).
Έχουμε συνηθίσει να βλέπουμε πολλά στραβά και παράνομα και να μην αντιδρούμε (μιθριδατισμός λέγεται αυτό…) , ίσως χάριν του ήπιου δημόσιου λόγου…. , όμως ένας νομικός αντιλαμβάνεται ότι , στο πεδίο του παρόντος θέματος , η εκτελεστική εξουσία παρακάμπτει τη νομοθετική. «Χαρά στο πράμα» θα πεί κάποιος , εδώ στη Νομική Σχολή του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών πολλοί καθηγητές σχολιάζοντας τη σημερινή νομική πραγματικότητα, αναφέρουν το εξής ανέκδοτο για την ιεράρχηση της ισχύος των νόμων που κάνει ή δημόσια διοίκηση
«Στην βάση της πυραμίδας είναι ο νόμος της Βουλής , πάνω από αυτόν είναι το Σύνταγμα , και πάνω από το Σύνταγμα είναι …..η εγκύκλιος»
(δηλ. ο κάθε υπουργός ή ο κάθε προϊστάμενος κάποιας διεύθυνσης ή τμήματος δημόσιας υπηρεσίας κ.λ.π.)
Ας μην ψάξει η διοίκηση να βρει ενδεχομένως στρεψόδικο καταφύγιο στον πρόσφατο νόμο 4801/2021 άρθρο 39 παρ. 2 εδ. β΄ που ορίζει ότι :
[ Ν. 4801/2021 (ΦΕΚ Α’ 83/24.05.2021) ] , Άρθρο 39
«2. Διορθώσεις που εμπίπτουν στην κατηγορία πρόδηλου σφάλματος, όπως καθορίζονται στην παρ. Α’ της υπ’ αρ. 153394/919/12.4.2017 απόφασης του Αναπληρωτή Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Β’ 1366), υλοποιούνται και ενσωματώνονται στους αναρτημένους δασικούς χάρτες δύο (2) μήνες πριν από το πέρας της προθεσμίας υποβολής αντιρρήσεων της παρ. 1. Η ενσωμάτωση προδήλων σφαλμάτων εκτελείται με πράξη της οικείας Διεύθυνσης Δασών, η οποία δημοσιεύεται στο πρόγραμμα «Διαύγεια».
(Αντιρρ. κατά ΠΡΟΔΗΛΩΝ ?????)
Κατά των διορθώσεων επιτρέπεται η υποβολή αντιρρήσεων, σύμφωνα με το άρθρο 15 του ν. 3889/2010, εντός τής προθεσμίας της παρ. 1.»
Πρώτον, διότι ο νόμος αυτός εκδόθηκε αργότερα στις 24-5-2021 και συνεπώς δεν ήταν αντικειμενικά δυνατόν να επηρεάσει την κατά 5 μήνες προγενέστερη άποψη της διοίκησης που εκφράστηκε στις 14-01-2021 με την ανωτέρω εγκύκλιο η οποία επικαλείται μόνο την παρ. 10 του άρθρου 48 του ν. 4685/2020 και όχι το νόμο αυτό (ανύπαρκτο άλλωστε τότε).
Δεύτερον, διότι η διάταξη αυτή δεν αναφέρεται στις γενικές αντιρρήσεις κατά (συνολικά) των αναρτημένων (και των «αναμορφωμένων» αναρτημένων) δασικών χαρτών , αλλά απεναντίας αναφέρεται και εντάσσεται σαφώς και ρητά ειδικά σε αντιρρήσεις κατά «διορθώσεων» , οι οποίες όμως διορθώσεις επέρχονται ειδικά και μόνο με την διαδικασία των προδήλων σφαλμάτων.
Τρίτον, διότι δεν υπάρχει λογική συσχέτιση μεταξύ της αίτησης προδήλου σφάλματος και του εξ αυτού του λόγου αποκλεισμού των αντιρρήσεων , έστω και αν , μόνο σε κάποιες όμως περιπτώσεις , οφείλει η διοίκηση , σύμφωνα με σχετική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας , να προωθεί τα πρόδηλα σφάλματα ως αντιρρήσεις.
Πολύ απλά η πρόβλεψη αυτή του εδαφίου β΄ για αντιρρήσεις κατά των (δια της διαδικασίας των προδήλων σφαλμάτων) «διορθώσεων» αναφέρεται και αποτελεί συνέχεια του αμέσως προηγούμενου εδαφίου α΄ που αναφέρεται ρητά σε «Διορθώσεις που εμπίπτουν στην κατηγορία πρόδηλου σφάλματος»
Άλλωστε ο νόμος Χατζηδάκη (Ν. 4685/2020) στο οικείο άρθρο είναι τόσο σαφής , ώστε δεν αφήνει κανένα περιθώριο διαστρέβλωσης και παρερμηνείας , αφού εισάγει ο ίδιος μία και μοναδική εξαίρεση (αποκλείοντας κατ΄ αντιδιαστολή οποιαδήποτε άλλη εξαίρεση) από την δυνατότητα υποβολής αντιρρήσεων. Αυτή η μοναδική εξαίρεση είναι η εξής:
«πλην όσων έχουν υποβάλει αντιρρήσεις, των οποίων η εξέταση εκκρεμεί κατά την έναρξη ισχύος του παρόντος»,
δηλ. εξαιρούνται των αντιρρήσεων μόνο οι εκτάσεις για τις οποίες έχουν υποβληθεί αντιρρήσεις στο στάδιο των προηγούμενων αναρτηθέντων ή κυρωθέντων δασικών χαρτών.
Και ενώ ο νόμος ορίζει ότι οι αντιρρήσεις υποβάλλονται μόνον ηλεκτρονικά μέσα από το αντίστοιχο site , φρόντισε η δασική διοίκηση και διαμόρφωσε το site έτσι ώστε ο πολίτης , αφενός μεν να βλέπει τις δήθενεξαιρούμενες των αντιρρήσεων εκτάσεις με μαύρες παράλληλες γραμμές (πένθους ;;) , αφετέρου δε για αυτές να μην δίνει το site την τεχνική δυνατότητα στον πολίτη να υποβάλει τις αντιρρήσεις του , και άς κρινόταν στη συνέχεια αρμοδίως το παραδεκτό των αντιρρήσεων αυτών.
Θα πρέπει όμως να γνωρίζουν οι πολίτες ότι οι αυθαιρεσίες και οι παρανομίες της διοίκησης (γενικώς) με τις οποίες αποστερούν τους πολίτες από δικαιώματα που τους δίνει ο νόμος , δεν έχουν νομική ισχύ και μπορεί ο πολίτης να τις αντιμετωπίσει, αλλά αυτό γίνεται μόνο δικαστικά, κάτι όμως που βάζει τον πολίτη σε κόπο και έξοδα.
Το Συμβούλιο της Επικρατείας σε παρόμοια (φορολογική) υπόθεση, όπου το site της εφορίας δεν άφηνε τον πολίτη να ασκήσει τα δικαιώματά του, έκρινε ευλόγως ότι η διοίκηση όφειλε να προσαρμόσει το site στο νόμο και όχι τον νόμο στο site.
Εφόσον εν προκειμένω η δασική διοίκηση εσφαλμένα και παράνομα διαμόρφωσε τον ιστότοπο υποδοχής των αντιρρήσεων με τρόπο ώστε να αποκλείονται κάποιες εκτάσεις από την υποβολή αντιρρήσεων , για τις οποίες όμως εκτάσεις ο νόμος δίνει το δικαίωμα υποβολής αντιρρήσεων , αυτό το σφάλμα της διοίκησης δεν επιτρέπεται να οδηγεί στην απώλεια του δικαιώματος υποβολής αντιρρήσεων.
Όποιος πολίτης δέν αποκοιμιέται εμπιστευόμενος για την προστασία της περιουσίας του την υπηρεσία που ακριβώς έρχεται για να του την πάρει (βλ. π.χ. σχετικό άρθρο μου από 10-3-2018 στο site: http://loritis.com , με θέμα «Δασικοί χάρτες: Νομικό Δάσος – Τα Δασαρχεία είναι ο Αντίδικος και ΟΧΙ Σύμβουλος.») , θα πρέπει να υποβάλλει τις αντιρρήσεις του με άλλον τρόπο (π.χ. εγγράφως στο πρωτόκολλο ή δια δικαστικού επιμελητή κλπ.) , και ακολούθως να προσβάλλει δικαστικά την αναμενόμενη άρνηση της διοίκησης να δεχθεί ως «παραδεκτές» και ακολούθως να εξετάσει και επί της ουσίας τις αντιρρήσεις του. Άς μην φαίνεται όμως βουνό η προοπτική της δικαστικής διεκδίκησης , γιατί αυτή είναι πρακτικά αναπόφευκτη (στο 90-95% των περιπτώσεων) για άλλους λόγους , δηλ. ασχέτως της διαδικασίας και του τρόπου με τον οποίο θα υποβάλει τις αντιρρήσεις του (αλλά σχετικώς με την προκατάληψη, την άγνοια και ενίοτε και την εμπάθεια με την οποία η διοίκηση κρίνει τις αντιρρήσεις γενικώς).
Η Αστειότης της Περιπτώσεως
Πρακτικά το μεγάλο πρόβλημα το έχουν οι πάμπολοι πολίτες που είχαν εκτάσεις «πράσινες» στον προηγούμενο Δ.Χ. (και δεν είχαν ασκήσει αντιρρήσεις) , οι οποίες εκτάσεις δεν διορθώθηκαν (δεν «αναμορφώθηκαν») με τον νέο «αναμορφωμένο» Δ.Χ. και έτσι παραμένουν «πράσινες». Σε αυτούς ο Ν. 4685/2020 έδωσε και μια δεύτερη ευκαιρία για να ασκήσουν αντιρρήσεις με το νέο «αναμορφωμένο» Δ.Χ.
Άς επισημάνουμε εδώ ότι η πολιτεία , ρητά με δηλώσεις αρμοδίων υπουργών , αλλά και έμπρακτα με το νόμο περί «αναμορφωμένων» Δ.Χ. , έχει παραδεχθεί ότι οι Δ.Χ. ενσωματώνουν πολλά και μεγάλα σφάλματα (και νομικά και πρακτικά) , που επιφέρουν μεγάλες αδικίες στους πολίτες. Για το λόγο αυτό η πολιτεία-νομοθέτης ούτε και εμπιστεύθηκε πλήρως την δασική διοίκηση για την επιτέλεση της αναμόρφωσης των Δ.Χ. , αλλά προέβλεψε (ορθότατα και προνοητικότατα) και την εκ νέου δυνατότητα άσκησης αντιρρήσεων και δικαστικής προσφυγής κλπ.
Δυστυχώς ήδη οι «αναμορφωμένοι» Δ.Χ. έχουν αποτύχει παταγωδώς , αφού , αφενός μεν διόρθωσαν ελάχιστα από τα προϋπάρχοντα σφάλματα , αφετέρου δε ξανα-αναπαράγουν τα ίδια και παρόμοια σφάλματα (νομικά και πρακτικά) με τον προηγούμενο Δ.Χ..
«Τα σημαντικά προβλήματα δεν μπορούν να λυθούν με τον ίδιο τρόπο σκέψης που τα δημιούργησε. Πρέπει να μάθεις να βλέπεις τον κόσμο από καινούρια οπτική».
Albert Einstein
Εν προκειμένω λοιπόν , το σύνολο των ενδιαφερομένων για να ασκήσουν αντιρρήσεις είναι ΜΟΝΟ αυτοί που βλέπουν τις εκτάσεις τους πράσινες στον τωρινό Δ.Χ. , δηλ. αυτοί που τις έβλεπαν πράσινες και στον προηγούμενο Δ.Χ. και που παρέμειναν πράσινες γιατί ΔΕΝ αναμορφώθηκαν.
Ακολούθως όμως η αυθαίρετη και παράνομη ερμηνεία της εγκυκλίου (ότι δηλ. το δικαίωμα για αντιρρήσεις υπάρχει δήθεν μόνο για τα αναμορφωμένα τμήματα του νέου «αναμορφωμένου» Δασικού Χάρτη) , στην πράξη σημαίνει ότι δεν έχει δικαίωμα για αντιρρήσεις το σύνολο των ενδιαφερομένων πολιτών (ως ανωτέρω) !!
Αφού το τυχόν «αναμορφωμένο» τμήμα των Δ.Χ. (για το οποίο προορίζει τις αντιρρήσεις η …εγκύκλιος) , στην πράξη αναμορφώνει («ξε-πρασινίζει» ) το τμήμα αυτό και έτσι δικαιώνει τον πολίτη που είχε πράσινες εκτάσεις που τώρα πια αναμορφώθηκαν (ξε-πρασίνισαν). Αυτός ο πολίτης δεν έχει λόγο να κάνει αντιρρήσεις (να ξανα-πρασινίσουν ;;….). Νομικά , αυτός ο άνθρωπος δεν έχει έννομο συμφέρον να κάνει αντιρρήσεις (που έτσι θα είναι απαράδεκτες «ελλείψει εννόμου συμφέροντος»).
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η …εγκύκλιος :
- αποκλείει από τις αντιρρήσεις αυτούς που τις χρειάζονται γιατί «δημεύονται» οι περιουσίες τους , και επιτρέπει τις αντιρρήσεις σε αυτούς που δεν τις χρειάζονται ,
- δηλ. ουσιαστικά κατήργησε τις αντιρρήσεις και τον «τυπικό» νόμο που ψήφισε η Βουλή των Ελλήνων.
Άραγε η επιμονή των δασολόγων της δασικής διοίκησης να επιβάλουν τα «δικά τους» νομικά στα δασικά θέματα , συνιστά απλώς λάθος από άγνοια (σ.σ. την ίδια άγνοια με την οποία φτιάχνουν και τους δασικούς Χάρτες….) ή μήπως βολική εμμονή στην «άγνοια» , ώστε με τον τρόπο αυτό να επιβάλουν τα «δικά τους» νομικά και να παραπλανούν τους πολίτες;
