Μπορεί να ακολουθεί, σε γενικές γραμμές, τα κατασκευαστικά χαρακτηριστικά ενός μακεδονικού τύπου τάφου, όμως το μνημείο της Αμφίπολης ακόμη και από τα ευρήματα που έχουν έρθει ως σήμερα στο φως είναι μοναδικό.
Ακόμη και εάν παρατηρήσει κανείς απλά τον πρώτο τοίχο στην είσοδο του τάφου θα δει και κατασκευαστικές τεχνικές, αλλά κυρίως τις σφίγγες που παραπέμπουν σε φιλοσοφία αιγυπτιακή.
Τα χαρακτηριστικά με τον διάκοσμο από ρόδακες ή το γεγονός ότι υπάρχει ζωγραφιστός διάκοσμος μπορεί να παραπέμπουν απευθείας σε Μακεδονικούς τάφους στην προ αλλά και μετά τον Μεγάλο Αλέξανδρο εποχή, όμως η παρουσία των δύο γυναικείων μορφών παραπέμπει σε πολιτιστικά στοιχεία της νοτιότερης Ελλάδας.
Παράλληλα όλα τα έως τώρα ευρήματα δείχνουν μια σύνθεση στοιχείων που εμφανίστηκαν στη διάρκεια πολλών αιώνων στην τέχνη όχι μόνο του ελλαδικού χώρου…
Κάπως έτσι η Γ.Γ. του υπουργείου Πολιτισμού λέει μιλώντας στην εφημερίδα Καθημερινή ότι “πρόκειται για ένα κοσμοπολίτικο μνημείο. Όποιος ή όποιοι φιλοξενούνται σε αυτό είναι φανερό πως πρέπει να ήταν και οι ίδιοι κοσμοπολίτες.”
Με τις δηλώσεις της αυτές η κ. Μενδώνη ανοίγει δυο διαφορετικά θέματα. Πρώτα απ’ όλα το γεγονός ότι χρησιμοποιεί πληθυντικό. Μπορεί δηλαδή να μην είναι μονάχα ένας ο νεκρός που έχει ενταφιαστεί στο μνημείο αλλά περισσότεροι.
Αυτό δεν θα αποτελέσει έκπληξη για τους αρχαιολόγους καθώς ακόμη και στον τάφο που αποδόθηκε από τον Μ. Ανδρόνικο στον Φίλιππο τον Β’ βρέθηκαν οστά και άλλου νεκρού. Δεν είναι πρωτοφανές σε έναν μακεδονικού τύπου τάφο να φιλοξενούνται περισσότεροι από ένας νεκροί.
Το δεύτερο ζήτημα που ανοίγει με τις δηλώσεις της κ. Μενδώνη είναι η… κοσμοπολίτικη ταυτότητα που προσδίδει στον “ένοικο” του τάφου.
Το μνημείο έχει κατασκευαστεί σε μια εποχή όπου μετά τις εκστρατείες του Φιλίππου και του Αλεξάνδρου έχει ενοποιηθεί ο Ελλαδικός χώρος αλλά και η ελλαδική χερσόνησος με την Ασία και τη Βόρεια Αφρική.
Εύκολα λοιπόν μπορεί κανείς να αναλογιστεί ότι θα μπορούσε να γίνει μεταφορά τεχνογνωσίας (σε κατασκευαστικό επίπεδο) αλλά και ταφικής κουλτούρας και φιλοσοφίας στο μνημείο.
Αυτό βέβαια προϋποθέτει ο ιδιοκτήτης του τάφου να έχει ανάλογες παραστάσεις να έχει επισκεφτεί δηλαδή τις εκτός Μακεδονίας περιοχές στη νότια Ελλάδα να έχει ιδία άποψη και κυρίως να έχει την οικονομική δυνατότητα για την κατασκευή ενός τόσο μεγάλου σε όγκο και καλλιτεχνικές απαιτήσεις μνημείου.
Αυτά τα χαρακτηριστικά στο τελευταίο τέταρτο του αιώνα, κοντά στο 300 π.Χ. δηλαδή συγκέντρωναν λίγοι άνθρωποι ακι αυτοί δεν ήταν άλλοι από τους άμεσους συνεργάτες του Μ. Αλεξάνδρου, δηλαδή οι συμπολεμιστές του, στρατηγοί και ναύαρχοι.
Διαβάστε επίσης:
