Στα 92 του χρόνια ο μάρτυρας, Χρήστος Πολίτης, βρήκε το κουράγιο και τη δύναμη να καταθέσει στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο της Αθήνας, για όσα βίωσε στη φονική πυρκαγιά στο Μάτι, στη διάρκεια της οποίας έχασε την πολυαγαπημένη του σύζυγο.
Νωρίτερα, στο δικαστήριο κατέθεσε και η κόρη του, Καλλιόπη, που εκείνη την ημέρα της 23ης Ιουλίου 2018 αγωνιούσε για τη τύχη των γονιών της. Μάλιστα, στο δικαστήριο εκτυλίχθηκαν συγκινητικές στιγμές όταν ο κατηγορούμενος, τότε στέλεχος της πυροσβεστικής, ρώτησε την μάρτυρα εάν ο πατέρας της είναι ακόμα εν ζωή. «Εγώ τον συνέλεξα τον κ. Πολίτη. Με συγχωρείτε για την διακοπή. Συγκινήθηκα τώρα. Ζει ε; Τον είχα μαζέψει εγώ, ήταν κρυμμένος. Φοβόταν» είπε ο κατηγορούμενος στη μάρτυρα.
Νωρίτερα, η κυρία Πολίτη περιέγραψε για τα γεγονότα εκείνης της ημέρας : «Η μητέρα μου τηλεφώνησε γύρω στις 18.20. Μέσα στο επόμενο δεκάλεπτο προσπαθούσα να μιλήσω με πυροσβεστική. Κόπηκε η γραμμή μετά. Στο πρώτο τηλέφωνο, επειδή η μέχρι τώρα εμπειρία μας ήταν πως δεν έμπαινε ποτέ η φωτιά, έμπαινε γρήγορα η πυροσβεστική, δεν ανησύχησα. Λίγο αργότερα μιλάω με τον μπαμπά και φωνάζει, «δε βρίσκω τη μαμά σου, βοηθήστε μας», τα έπαιξα. Δυστυχώς αυτός στάθηκε τυχερός, μαμά όχι. Τότε πήρα μια απόφαση να του υποδείξω να φύγει. Η μητέρα μου προσπάθησε να φύγει, να πάρει το αμάξι. Είχε να διανύσει 70-80 μέτρα. Στάθηκε μοιραίο αυτό. Στο μπαμπά είπα να πάει προς θάλασσα. Οι γονείς δεν είχαν ακούσει τίποτα ούτε καν σειρήνα μέχρι διαπιστώσανε ότι η φωτιά ήταν στο επάνω τετράγωνο. Αν υπήρχε μία ενημέρωση θα ήταν πολύ κομβικό σε εκείνη τη φάση».
«Υπάρχει ένας θυμός για την τραγωδία»
Στη συνέχεια, εξετάστηκε ο κ. Πολίτης. Με διαύγεια και ψυχραιμία περιέγραψε όσα βίωσε εκείνη την ημέρα. «Το σπίτι που έχουμε είναι στη λεωφόρο Μαραθώνος. Εκείνη την ημέρα, έχουμε γυρίσει από το μπάνιο κι έχουμε πληροφορηθεί, ότι υπάρχει φωτιά στη Κινέτα, δεν είχαμε ανησυχία. Κάποια στιγμή πληροφορηθήκαμε ότι η φωτιά έχει φτάσει στο Νέο Βουτζά και σε δέκα λεπτά και σε εμάς. Υπάρχει ένας θυμός για την τραγωδία. Δεν ήταν η ακίνητη περιουσία αλλά και τους ανθρώπους που χάσαμε. Αυτοί που μείναμε πίσω, δεν ήμαστε αλώβητοι. Εγώ είχα εγκαύματα τρίτου βαθμού και ταλαιπωρούμαι. Όταν έφτασε η φωτιά και καιγόμαστε. Η γυναίκα μου ήταν στο δίπλα Σπίτι και δεν πρόλαβε να βγει. Η φωτιά μας είχε κουλουριάσει. Σκέφτηκα ότι ίσως προλάβω να πάω στους αξιωματικούς και να βρω βοήθεια. Βγήκα στη λεωφόρο Μαραθώνος και προχώρησα με φωτιά να είναι κι από τις δύο πλευρές του δρόμου. 1.200 μέτρα τα έκανα σε τρία τέταρτα, μία ώρα, απόσταση που με το αυτοκίνητο την έκανα πέντε λεπτά. Κάποια στιγμή έφτασα στη θάλασσα. Δεν ήταν δυνατό να κατέβω από τα σκαλάκια που υπήρχαν, προχώρησα κι άλλο και βρέθηκα στη θάλασσα. Εκεί με τη βοήθεια ενός ανθρώπου που τον ευχαριστώ μπόρεσα να περάσω και βγω και με πήρε ένα αμάξι της πυροσβεστικής με πήγε στη Ραφήνα και από εκεί στο Σισμανόγλειο» περιέγραψε ο μάρτυρας.
Ο μάρτυρας ωστόσο εξέφρασε και το μεγάλο του παράπονο προς την ελληνική Πολιτεία που ακόμα και σήμερα δε στέκεται δίπλα στα θύματα. «Έχω παράπονο ότι θα μπορούσε το Κράτος να βοηθήσει και όχι να μου ζητάει 20 χαρτιά για να φτιάξω σπίτι του. Ευτυχώς με προστατεύουν τα παιδιά μου» τόνισε ο μάρτυρας.
Μόλις τελείωσε η κατάθεση του, ο κατηγορούμενος που τον είχε βοηθήσει μετά την πυρκαγιά τον πλησίασε και συνομίλησαν για λίγα λεπτά μαζί και με την κόρη του ενώ νωρίτερα κατά τη διάρκεια της κατάθεσης του, του είχε προσφέρει ένα μπουκαλάκι νερό.
«Ο σύζυγος μου πνίγηκε στη θάλασσα»
«Ο σύζυγος είχε πάει στο Μάτι να ξεκουραστεί. Κατά τις 6 το απόγευμα εκείνης της ημέρας, μιλήσαμε στο τηλέφωνο, μου είπε ότι είναι καλά και ότι έχει ανάψει φωτιά Πεντέλη. Εγώ του είπα να έρθει πίσω και μου είπε να μην ανησυχώ, καθώς είναι μακριά φωτιά. Επτά η ώρα με πήρε ένας φίλος του τηλέφωνο και μου λέει που είναι ο Μάκης; Λέω στο Μάτι. Μου λέει ξέρεις τι γίνεται; Τον παίρναμε τηλέφωνο, δεν μπορούσαμε να τον βρούμε. Τη δεύτερη ήμερα επίσης και την τρίτη. Πήγαμε στα νοσοκομεία. Μετά είπαμε να πάει να δώσει ο αδελφός του dna για να τελειώνει μαρτύριο μας. Τον βρήκαμε είχε πνιγεί. Έτρεξε στη θάλασσα να σωθεί . Αυτό ήτανε» κατέθεσε η μάρτυρας, Βασιλική Νικοπούλου.
«Ο αδελφός μου ήταν άνθρωπος με κινητικά προβλήματα. Συνταξιούχος, 64 ετών, δεν υπήρχε καμία βοήθεια για διαφυγή του. Η κόρη του έφυγε πιο γρήγορα και διασωθεί. Η νύφη μου έμεινε πίσω με αποτέλεσμα και οι δύο να βρουν τραγικό θάνατο. Η νύφη απεβίωσε στο νοσοκομείο 20 ημέρες μετά. Είχε εγκαύματα σε όλο το σώμα της και προδόθηκε από την καρδιά της. Δεν υπήρχε καμία ενημέρωση για να σωθεί ο κόσμος» κατέθεσε ο μάρτυρας Σάββας Παπαιωάννου, ο οποίος έχασε τον αδελφό και τη νύφη του.
«Δεν μπορούσα να βρω πουθενά τη μαμά μου»
Η Αλεξάνδρα Νιτσοτόλη, στις 23 Ιουλίου 2018 έχασε τη μητέρα της, κάτοικο Νέου Βουτζά. Καταθέτοντας στο δικαστήριο περιέγραψε τις αγωνιώδεις προσπάθειες της να βρει τη μητέρα της εκείνη την ημέρα και την απουσία του κρατικού μηχανισμού. «Δεν υπήρχε κινητοποίηση. Ούτε εναέρια μέσα άκουσα . Κάποια στιγμή μίλησα μαζί της και μου είπε Κλείσε κλείσε να προλάβω να ντυθώ να φύγω Και αυτή ήταν η τελευταία συνομιλία που είχα με τη μαμά μου. Επιστρέφοντας στο σπίτι της τράκαρε το αυτοκίνητο της κάποιος και βλέποντας τη φωτιά να έχει φτάσει στα δέντρα η φωτιά. Μπήκε σε ένα άλλο αυτοκίνητο μάλλον πυροσβεστικό . Η ατμόσφαιρα ήταν πολύ αποπνικτική. Μπήκα στο ξενοδοχείο κοντά στη θάλασσα. Και εκεί η κατάσταση ήταν κατάσταση πανικού. Βγήκα να δω τι γίνεται και οι δύο κολπίσκοι ήταν γεμάτοι από κόσμο.
Μετά στο ξενοδοχείο είπαν η φωτιά πέρασε τη Μαραθώνος πρέπει να εκκενώσουμε . Η λογική η δική μου λέει ότι πρέπει να πάω στη Νέα Μάκρη. Με οτο στοπ πήγα στην Νέα Μάκρη. Ο Γολγοθάς μου ήταν να συνεχίσω να ψάχνω να βρω τη μαμά μου. Τα τηλεφωνήματα ήταν συνεχή… Δεν μπορούσα να βρω πουθενά τη μαμά μου. Μετά με φιλικά πρόσωπα, προσπαθήσαμε να γυρίσαμε σπίτι για να βρω τη μαμά μου. Είδα το αυτοκίνητο ολοσχερώς καμένο Πλησιάζω τρέμοντας…Δεν ήταν στο σπίτι. Φεύγουμε ξανά γιατί υπήρχαν και άλλες εστίες φωτιάς. Στη διάρκεια της νύχτας γυρίσαμε ξανά. Οι συγγενείς μου είχαν πάει σε όλα τα εφημερεύοντα νοσοκομεία. Μετα πήγα στο λιμάνι της Ραφήνας και περίμενα τις βάρκες μήπως βρω τη μητέρα μου. Το χάραμα πήγα στο σπίτι ξανά όπου είχα πάει άλλες τρεις φορές όλο το βράδυ. Εκεί βρήκα τη μαμά μου» εξιστόρησε η μάρτυρας. Η δίκη συνεχίζεται στις 13 Δεκεμβρίου.