Δημήτρης Κουφοντίνας: «Υποβαστάζεται για να κάνει λίγα βήματα»

Το βράδυ της Κυριακής, οι γιατροί επιλογής του Δημήτρη Κουφοντίνα, έβγαλαν δελτίο τύπου για τη διαδικασία της επανασίτισης και την κατάσταση της υγείας του.

Όπως αναφέρεται στην ανακοίνωση, μπορεί να έχει σταματήσει την απεργία πείνας και να γίνεται επανασίτισή του, ωστόσο η κατάστασή του παραμένει σοβαρή.

“Μετά τη λήξη της απεργίας πείνας διάρκειας 65 ημερών, έχει ξεκινήσει η σταδιακή και προσεκτικά σχεδιασμένη επανασίτιση του Δημήτρη Κουφοντίνα και έχουν συμπληρωθεί επτά ημέρες αυτής της διαδικασίας. Έχουμε συνεχή επικοινωνία και συνεχή ενημέρωση από τους συναδέλφους εντατικολόγους, οι οποίοι μας πληροφόρησαν για την ομαλή μέχρι στιγμής πορεία επανασίτισης και την απουσία επιπλοκών μέχρι τώρα, όπως από το καρδιαγγειακό ή το αναπνευστικό, δεδομένου ότι ο απεργός πείνας τοποθετείται στους υψηλού κινδύνου ασθενείς για εμφάνιση συνδρόμου επανασίτισης” αναφέρει η ανακοίνωση.

Και διευκρινίζει:

“Η κατάσταση του Δημήτρη Κουφοντίνα σήμερα εξακολουθεί να είναι σοβαρή, αφού λόγω της σημαντικού βαθμού απώλειας μυϊκής μάζας, η κινητοποίησή του είναι δυσχερής και χρειάζεται να υποβαστάζεται για να κάνει λίγα βήματα. Ο κίνδυνος εμφάνισης ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων είναι ορατός και λόγω του αποδυναμωμένου ανοσοποιητικού συστήματός του. Η καθημερινή παρακολούθηση ηλεκτρολυτών, ηπατικής και νεφρικής λειτουργίας, παράλληλα με τον υπολογισμό των προσλαμβανόμενων θερμίδων, είναι απαραίτητα για την ομαλή του αποκατάσταση”.

Και η ανακοίνωση που υπογράφουν οι γιατροί της επιλογής του Δημήτρη Κουφοντίνα, Ζδούκος και Ντουζέπη, καταλήξει:

“Η αποκατάστασή του θα είναι πολύμηνη και χρήζει το ίδιο προσεκτικής διαχείρισης και μετά την έξοδό του από τη ΜΕΘ, ώστε να αποφευχθούν μόνιμες και χρόνιες βλάβες.

Οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν κατά τη διαδικασία επανασίτισης είναι λοιμώξεις, υπόταση, αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια, αναπνευστική ανεπάρκεια, ηλεκτρολυτικές διαταραχές. Είναι ιδιαίτερης σημασίας η γρήγορη κινητοποίησή του και φυσιοθεραπεία, ώστε να μην παραμένει κατακεκλιμένος με τον κίνδυνο θρομβοεμβολικών επεισοδίων”.