Δύο Έλληνες στην γκαλερί Nykyaika της Φινλανδίας (pics)

Η Nykyaika Gallery στην Φινλανδία ανοίγει τις πύλες της στις 5 Ιουνίου για δύο Έλληνες καλλιτέχνες, τον Απόλλωνα Γλύκα και τον Ηλία Σιψά..

Πρόκειται για την έκθεση YZYGY – Spatial cuts and merging orbits,που αποτελείται τόσο από φωτογραφίες όσο και και από γλυπτά, παρουσιασμένα με έναν διαφορετικό τρόπο.

Η έκθεση θα έχει διάρκεια μέχρι τις 5 Ιουλίου, και η επιμέλεια ανήκει στην Ζωή Κάλφα και στον Sebastian Boulter.

Αναλυτικά τα όσα αναφέρει το δελτίο τύπου της έκθεσης

«Η Nykyaika Gallery φιλοξενεί την έκθεση SYZYGY – Spatial cuts and merging orbits η διατομική έκθεση των Απόλλωνα Γλύκα & Ηλία Σιψά. Εικαστικοί: ο Απόλλωνας Γλύκας & ο Ηλίας Σιψάς Επιμέλεια: Ζωή Κάλφα & Sebastian Boulter. Σε ένα διάλογο μεταξύ φωτογραφίας και γλυπτών. Διάρκεια έκθεσης μεταξύ 5 Ιουνίου – 5 Ιουλίου, 2021.

Η έκθεση SYZYGY – Spatial cuts and merging orbits είναι μια σπουδή πάνω στην τέχνη της φωτογραφίας∙ μια σπουδή που αμφισβητεί και αναθεωρεί τις τεχνικές ικανότητες, τις καλλιτεχνικές ιδιότητες και τις πολιτισμικές αντιλήψεις περί φωτογραφίας –τελικά, αμφισβητεί και αναθεωρεί τα όριά της φωτογραφίας.

Αξιοποιώντας τη μάλλον μη ελκυστική φήμη της φωτογραφίας-ως πιστή καταγραφή της πραγματικότητας-, ο Απόλλωνας Γλύκας και ο Ηλίας Σιψάς δημιουργούν ένα ολόκληρο σύμπαν από παράξενα όντα, νέες αντικειμενικότητες και χωρικές διευθετήσεις. Το κύριο υλικό τους προέρχεται από ένα αρχείο ανώνυμων φωτογραφιών που τραβήχτηκαν κυρίως με σκοπό την τεκμηρίωση στιγμών της καθημερινής ζωής, παρά ως καλλιτεχνικές χειρονομίες.

Οι Σιψάς και Γλύκας αντιμετωπίζουν αυτές τις φωτογραφίες όπως πραγματικά είναι (ως υποτίθεται απεριόριστα αναπαραγώγιμες, αλλά, την ίδια στιγμή, πολύ εύθραυστα και δυνητικά παραγνωρισμένα αντικείμενα) μόνο για να διαταράξουν και να αντιστρέψουν αυτή την αντίληψη.

Τα αποτελέσματα που παράγουν μέσα από μια σειρά ιδιοφυών περικοπών και αναδιατάξεων του υλικού τους είναι δραματικά πολλαπλασιαστικά και εκπληκτικά, καθώς απογυμνώνουν αυτές τις φωτογραφίες από τα πλαίσια τους –δηλαδή, από τον συγκεκριμένο χώρο και χρόνο της σύλληψής τους αλλά και, το πιο σημαντικό, από την προφανή σύνδεσή τους με το θάνατο. Διότι, όλες οι φωτογραφίες συνιστούν μια άβολη υπενθύμιση της τρωτότητας και της εφήμερης διάστασης όλων των υπάρξεων, είτε απεικονίζουν ανθρώπινες ή ζωικές ζωές, είτε κτίρια, αντικείμενα ή τοπία.

Η έκθεση SYZYGY Spatial cuts and merging orbits, φιλοξενείται στην gallery Valokuvakeskus Nykyaika στο Tampere προβάλλοντας σαφώς τις δικές της ιδιαίτερες αναφορές στην ελληνική ταυτότητα και την ελληνικότητα. Φιλοδοξεί έτσι να λειτουργήσει ως μια «ανοιχτή πόρτα», για μια γόνιμη πολιτισμική διάδραση και για διάλογο –όπως ακριβώς προτείνουν τα εκθέματα.

Βιογραφικά σημειώματα

Γλύκας Απόλλωνας (γεν. Αθήνα, 1983). Σπούδασε φωτογραφία στην Ακαδημία Leica και αποφοίτησε από την Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών με διάκριση το 2011. Το έργο του περιλαμβάνει γλυπτική, εγκαταστάσεις, ζωγραφική και φωτογραφία. Εργάζεται ως φωτογράφος από το 2000 και διδάσκει σχέδιο και ζωγραφική από το 2010. Συνεργάζεται επίσης με αρχιτεκτονικές εταιρείες που αναπτύσσουν εγκαταστάσεις. Τα έργα του έχουν παρουσιαστεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν βραβευτεί από την Εθνική Ταχυδρομική Τράπεζα (2009), την ΠΑΕ Παναθηναϊκός (2010), το Ινστιτούτο ΙΟΑΣ για την Οδική Ασφάλεια (2010), τον Οργανισμό Ελληνικών Σιδηροδρόμων (ΟΣΕ) – Code Rail Art (2017 –το έργο τέχνης θα εγκατασταθεί μόνιμα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας), το ARTWORKS (2020) και το Πρόγραμμα Υποτροφιών Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος.

Τα ενδιαφέροντα και το έργο του Γλύκα περιστρέφονται γύρω από μια κατάσταση «χρονικής συγχώνευσης», που οδηγεί σε ένα είδος αρχαιολογίας του μέλλοντος. Ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για απροσδόκητες συναντήσεις σε άγνωστα πλαίσια που λειτουργούν ως «μηνύματα από το παρελθόν». Άγνωστες μορφές που μοιάζουν με κεραίες, βραχίονες, σωλήνες ή βάσεις (αφήνονται στη φυσική τους κατάσταση, χρώματα κλπ) δημιουργούν το πλαίσιο των εικόνων, οι οποίες με τη σειρά τους, μεταφέρουν ένα μήνυμα που επηρεάζει τα τελικά αποτελέσματα του έργου του. Ο ίδιος αναφέρει: «Χρησιμοποιώ υλικά και τεχνικές που δεν προέρχονται από τα ίδια πεδία, αλλά επιμένω να συνδυάζω τις φωτογραφικές εικόνες με το πλαίσιο τους (κορνίζες)  – με την πίσω πλευρά της εικόνας να παραμένει αυτούσια υπενθυμίζοντας την δισδιάστατη φύση της – σε συνδυασμό με βιομηχανικά μέλη κυρίως από επικοινωνιακά συστήματα που χρησιμεύουν για την ανάρτηση στοιχείων». Τα έργα του είναι μια νέα κατηγορία του χωροχρόνου όπου εμπεριέχουν μια εικόνα απόσταγμα του παρελθόντος, μια εικόνα με τη δύναμη να περιγράφει το μέλλον.

Σιψάς Ηλίας (γεν. Αθήνα, 1981). Σπουδές στην Προπαρασκευαστική Σχολή Καλών Τεχνών Τήνου (2005-2008). Συμμετείχε στο 2ο Εργαστήριο Γλυπτικής της Σχολής Καλών Τεχνών Αθηνών με δάσκαλο τον Γιώργο Λάππα (2008-2016). Το 2012, στο πλαίσιο της υποτροφίας Erasmus, φοίτησε στην Ακαδημία Τεχνών ArtEZ στην Ολλανδία. Τιμήθηκε με το Βραβείο Σχεδιασμού από το Ελληνικό Υπουργείο Αιγαίου για το έτος 2016. Έχει εργαστεί σε έργα ανασκαφών, συντήρησης και αποκατάστασης με το Υπουργείο Πολιτισμού, σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Έχει συμμετάσχει σε διάφορες ομαδικές εκθέσεις και έχει κάνει ατομική έκθεση με τίτλο Terra Lumina, το 2020, στην Γκαλερί Έκφραση της Γιάννας Γραμματοπούλου, στην Αθήνα.

Το έργο του Σιψά μεταχειρίζεται μια σειρά σύγχρονων ευρημάτων, οπτικοποιώντας τη διαδικασία συσσώρευσης του χρόνου στην ύλη και δημιουργώντας μια διαλεκτική που αφορά το χρόνο γενικότερα. Αντιπροσωπεύει την προσπάθεια να βρεθεί το σημείο όπου το παρελθόν και το μέλλον μπορούν να αγγίξουν το ένα το άλλο και να αναπτύσσονται παράλληλα. Χρησιμοποιώντας το σκοτεινό θάλαμο ως κύριο εργαλείο του και μέσα από τη συλλογή φωτογραφικών αρνητικών, ο Σιψάς επιχειρεί να παρέμβει στην υλικότητα των φωτογραφιών. Παραβιάζοντας τη φωτογραφική εικόνα, ενδιαφέρεται για τη διασυνδεδεμένη σχέση τόσο του φωτογραφικού βάθους όσο και της επιφάνειας ως ένα γλυπτικό ανάλογο του ορατού και αόρατου φωτογραφικού πλαισίου. Όπως αναφέρει και ο ίδιος ο εικαστικός : «Με τη συλλογή αρνητικών δεν διατηρώ, κάποια αρχειακή συνέπεια. Αλλοιώνοντας την αρχική του ταυτότητα του ως ντοκουμέντο, το κάθε στιγμιότυπο αποτελεί μια πράξη “διάρρηξης” του φωτογραφικού θέματος.» Τα έργα του δεν μας παρουσιάζουν την αποτύπωση όψεων της πραγματικότητας, αλλά και ούτε του παρελθόντος, είναι κάτι νέο».