Δύο χρόνια από την ημέρα (13.1.2018) που "έφυγε" ο Τζίμης Πανούσης κι ο διεθνούς φήμης Έλληνας ζωγράφος Γιώργος Σταθόπουλος
Τον δικό του Τζίμη Πανούση θυμάται με νοσταλγία και αγάπη για το newsit.gr, δυο χρόνια μετά το φευγιό του προς την αιωνιότητα, ο κορυφαίος δημιουργός Γιώργος Σταθόπουλος.
Ο σπουδαίος ζωγράφος, εκτός από την φιλία με τον ανατρεπτικό καλλιτέχνη, είχε συνδεθεί μαζί του και καλλιτεχνικά, καθώς το 1988 είχε φιλοτεχνήσει το πορτραίτο του Τζίμη Πανούση, για τον δίσκο με τίτλο “Το χαμόγελο της Τζοκόντα” για το οποίο ο ανατρεπτικός τραγουδοποιός είχε χρειαστεί να ποζάρει σαν αρσενική Μόνα Λίζα.
Click4more: Τζίμης Πανούσης: Θρήνος για τον ξαφνικό χαμό του! Το “αντίο” καλλιτεχνών και πολιτικών
“Ο δίσκος αυτός δεν κυκλοφόρησε ποτέ εκτός από τρία τραγούδια αν θυμάμαι καλά. Ήταν μια συνεργασία ανάμεσα στο Τζιμάκο και τον κορυφαίο Μάνο Χατζηδάκι, που εξαιτίας κάποιων προβλημάτων που αντιμετώπιζαν τότε και οι δυο έμεινε δυστυχώς στη μέση”, θυμάται ο Γιώργος Σταθόπουλος που το πρωί της Κυριακής (12.1.2020) βρέθηκε μαζί με το στενό οικογενειακό και φιλικό περιβάλλον του Τζίμη Πανούση, στη Νέα Μάκρη για το μνημόσυνο που τελέστηκε στα δύο χρόνια από τον θάνατό του.
“Ο Τζίμης υπήρξε μια καλλιτεχνική ιδιοφυΐα στο χώρο της μουσικής, που με τόσο πάθος υπηρέτησε. Τα τραγούδια του και οι στίχοι που ερμήνευσε έγραψαν ιστορία και θα εξακολουθούν, αφού είναι πέρα για πέρα αληθινά και πάντα επίκαιρα. Επίσης είχε και μια μοναδική φωνή που δεν χρειάστηκε φτιασίδια και… διθενιές, όπως κάνουν άλλοι γνωστοί τραγουδιστές, για να αγαπηθεί. Ήταν σε όλα του αυθεντικός”.
Εκτός όμως από την σπουδαία ροκ προσωπικότητα της σκηνής, ο Τζίμης Πανούσης έκρυβε μέσα του και ένα σεμνό άτομο, το οποίο αγαπήθηκε από τους φίλους του για το χιούμορ και την αυθεντικότητά του.
“Θυμάμαι όταν αρχικά είχα μιλήσει στο Μάνο Χατζιδάκι για τον Τζίμη, ούτε που ήθελε να ακούσει για εκείνον. Είχε σχηματίσει μια δική του εικόνα όχι την σωστή. Τελικά όχι μόνο κατάφερα να του αλλάξω γνώμη, αλλά όσο ήταν εν ζωή ο Μάνος υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους θαυμαστές του. Ήθελε να τον ακούσει να τραγουδάει και να λέει τα αστεία που έλεγε. Πάνω σε αυτή την σχέση αποφάσισαν να ηχογραφήσουν ένα δίσκο με τίτλο “Το χαμόγελο της Τζοκόντα” με τις υπογραφές τους, που δυστυχώς δε ολοκληρώθηκε ποτέ. Ας είναι καλά και οι δύο εκεί που βρίσκονται θα τους θυμάμαι πάντα. Για τον δίσκο αυτό μάλιστα είχαμε συμφωνήσει με τον Τζίμη να βάλουμε στο εξώφυλλο ένα πορτραίτο του στο οποίο να ποζάρει με εκείνο το όλο ερωτηματικά χαμόγελο της Μόνα Λίζα του Πικάσο. Τελικά απ’ όλο αυτό το εγχείρημα έμεινε το έργο αυτό, καθώς και άλλο ένα πορτραίτο του Τζίμη που είναι στην συλλογή μου”.
Βιογραφικό του Τζιμάκου
Ο Τζίμης Πανούσης γεννήθηκε στις 12 Φλεβάρη του 1954 από πρόσφυγες γονείς – τον Θεόδωρο και τη Φωτεινή – στην Αθήνα και μεγάλωσε στο Χολαργό.
Το 1972, δύο χρόνια πριν πέσει η Χούντα, στο Χολαργό λειτουργεί ο ΠΟΜΝΕ (Πολιτιστικός Όμιλος Νέων). Ο Τζίμης Πανούσης και ομάδα καλλιτεχνών στήνουν θεατρική ομάδα και φωνάζουν τον Γιάννη Χουβαρδά να κάνει μαθήματα. Στη συνέχεια ανεβάζουν παραστάσεις στον κινηματογράφο “Αλόμα”. Μετά το κλείσιμο του ΠΟΜΝΕ η ομάδα μετονομάζεται σε Καλλιτεχνική Εταιρεία και μεταφέρεται σε άλλη γειτονιά του Χολαργού. Εκεί ο Τζιμάκος με την “Χαρούμενη Κουδουνίστρα” παρουσιάζει την παράσταση “Κουλτούρα Ντίνερ”, ένα μιούζικαλ με φασολάδα.
Το καλοκαίρι του 1973 βρίσκει δουλειά, από μικρές αγγελίες, στον περιοδεύοντα Μουσικό Θίασο Κρήτης, ένα μπουλούκι – βαριεττέ. Εκεί τραγουδάει με τη κιθάρα του, κάνει τον βοηθό ταχυδακτυλουργού και τον κομπέρ του Θιασάρχη Μανωλιού σε περιοδεία σχεδόν σε όλη την Ελλάδα.
Όταν δημιουργείται η Θεατρική Συντεχνία (Χουβαράς, Αρμάος, Αδαμάκη κ.α.) ο Τζίμης συμμετέχει ως ηθοποιός, μουσικός και τραγουδιστής. Ανεβάζουν τον “Αλέκο με τα κυδώνια”, τον “Ερωτόκριτο” με τον Δήμο Αβδελιώδη σε Ελλάδα και Ευρώπη (Σουηδία, Νορβηγία, Αγγλία κ.λπ.). Μετά συμμετέχει για ένα καλοκαίρι στο θέατρο Καισαριανής σε σκηνοθεσία Σταύρου Ντουφεξή όπου παίζει τουμπερλέκι, αντικαθιστώντας τον γέροντα Μαθιό Μπαλαμπάνη, στην “Ιφιγένεια εν Αυλίδι” σε όλη τη διάρκεια του έργου επί σκηνής. Όταν η παράσταση πηγαίνει στην Πολωνία δεν τον παίρνουν επειδή “δεν ήτανε κνίτης”.
Στη συνέχεια εγκαταλείπει τον θίασο για να δουλέψει ως υπάλληλος στην Εθνική Τράπεζα από την οποία θα παραιτηθεί σε σύντομο χρονικό διάστημα.
Μουσικά δηλώνει αυτοδίδακτος και παίζει λίγο απ’ όλα. Στα μέσα με τέλη της δεκαετίας του ’70 σχηματίστηκαν οι Μουσικές Ταξιαρχίες. Η πρώτη του εμφάνιση με τις Μουσικές Ταξιαρχίες σε κοινό έγινε το 1977 στο κλαμπ “Αρχιτεκτονική” επί της Πανεπιστημίου στη “Στοά του Απότσου”.
Η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά είναι ο δίσκος Μουσικές Ταξιαρχίες που κυκλοφόρησε από την MINOS – EMI το 1982. Ακολούθησαν οι δίσκοι “Αν η Γιαγιά μου είχε Ρουλεμάν” (1984) και “Hard Core” (ζωντανή ηχογράφηση, 1985).
Από τον επόμενο δίσκο “Κάγκελα Παντού” (1986) ο Πανούσης αποφασίζει να συνεχίσει μόνος του, παρατάει το όνομα Μουσικές Ταξιαρχίες και αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι μια ομάδα μόνος του. Το 1987 κυκλοφορεί ο τελευταίος δίσκος από την MINOS – EMI “Χημεία και Τέρατα”.
Οι επόμενοι δύο δίσκοι “Δουλειές του Κεφαλιού” (1990) και “Ο Ρομπέν των Χαζών” κυκλοφορούν από την Music Box International, ενώ το “Vivere Pericolosamente” από την Warner το 1993.
Η επόμενη δισκογραφική του δουλειά κυκλοφόρησε εφτά χρόνια μετά, το 2000, με τίτλο “Με Λένε Πόπη” (ζωντανή ηχογράφηση) και κάτω από την αιγίδα της νεοϊδρυθείσας και ιδιόκτητης δισκογραφικής εταιρίας του Τζίμη ΑΦΙΛΟΚΕΡΔΩΣ Α.Ε.
Πέρα από τη μουσική ο Τζίμης Πανούσης έχει ασχοληθεί κατά καιρούς με το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και λίγο με τον κινηματογράφο. Επίσης έχει εμφανιστεί έκτακτα σε τηλεοπτικές σειρές και στον κινηματογράφο.
Ο Τζίμης έχει χρηματίσει και συγγραφέας. Έχουν κυκλοφορήσει μέχρι σήμερα έξι βιβλία του.