Διευκρινίσεις για τον τρόπο απονομής σύνταξης για περιπτώσεις διαδοχικής ασφάλισης παρέχει εγκύκλιος του υπουργείου Εργασίας. Όπως επισημαίνεται στην εγκύκλιο, η σύνταξη απονέμεται από τον τελευταίο φορέα στον οποίο ο αιτών τη σύνταξη ήταν ασφαλισμένος κατά την τελευταία χρονική περίοδο της απασχόλησής του.
Προϋπόθεση είναι να έχουν πραγματοποιηθεί 1.500 ή 1.000 ημέρες εργασίας στην ασφάλισή του, εκ των οποίων, όμως, 500 ή 300 ημέρες εργασίας, αντίστοιχα, κατά την τελευταία πενταετία, πριν από τη διακοπή της απασχόλησης ή την υποβολή της αίτησης για την κρίση του συνταξιοδοτικού δικαιώματος, λόγω γήρατος.
Στην εγκύκλιο αναφέρεται, επίσης, σχετική γνωμοδότηση (408/1995) του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, σύμφωνα με την οποία οι 1.500 ημέρες εργασίας, οι οποίες, επί διαδοχικής ασφάλισης, απαιτούνται να έχουν διανυθεί στην ασφάλιση του τελευταίου Οργανισμού, πριν τη διακοπή της απασχόλησης ή υποβολή της αίτησης, ώστε να καταστεί αυτός αρμόδιος για τη χορήγηση της σύνταξης, πρέπει να είναι ημέρες πραγματικής εργασίας, μη υπολογιζόμενου του πλασματικού χρόνου ασφάλισης, όπως εν προκειμένω ο χρόνος ανεργίας, επειδή απαιτείται ενεργός ασφαλιστικός δεσμός καθ’ όλο το χρονικό διάστημα των 1.500 ημερών ασφάλισης με το συγκεκριμένο ασφαλιστικό Οργανισμό.
Σύμφωνα με την εγκύκλιο, εξαίρεση αποτελεί η στρατιωτική υπηρεσία, η οποία λαμβάνεται υπόψη μόνο για τη συμπλήρωση των 1.500 ή 1.000 ημερών ασφάλισης, καθώς και για τις 300 ημέρες ασφάλισης, στις περιπτώσεις αναπηρίας ή θανάτου, μόνο αν συμπίπτουν χρονικά με τις 1.000 ημέρες ασφάλισης.
Τονίζεται ότι, κατά το σκεπτικό της προαναφερόμενης σχετικής γνωμοδοτήσεως του Ν.Σ.Κ., ο αναφερόμενος διαχρονικά, στις διατάξεις της διαδοχικής ασφάλισης, χρόνος ασφάλισης (1.500 ή 1.000 ημέρες) αναφέρεται ως ημέρες εργασίας, ήτοι πραγματικής παρασχεθείσας εργασίας, όπου απαιτείται ενεργός ασφαλιστικός δεσμός και όχι χρόνος πλασματικής ασφάλισης οποιασδήποτε μορφής. Ως προς τη στρατιωτική υπηρεσία, λαμβανομένου υπόψη της παρεχόμενης υπηρεσίας άνευ αμοιβής από τους πολίτες (ν. 2054/52), όπου προβλέπεται ότι ο χρόνος στρατιωτικής υπηρεσίας λογίζεται ως χρόνος πραγματικής υπηρεσίας, δύνανται να υπολογισθούν μόνο για τη συμπλήρωση των 1.500 ή 1.000 ημερών συνολικής εργασίας (ασφάλισης) αντίστοιχα που απαιτούνται για την ύπαρξη αρμοδιότητας στον τελευταίο φορέα ασφάλισης.
