Η Ελευσίνα, η πόλη των ομώνυμων μυστηρίων της αρχαιότητας, στο πέρασμα των χρόνων μετατράπηκε σταδιακά σε κοιτίδα της βιομηχανικής δραστηριότητας, φιλοξενώντας στα εδάφη της, μεγάλες εργοστασιακές εγκαταστάσεις, οι οποίες όμως άρχισαν σιγά σιγά να εκλείπουν.
Στο σήμερα γίνονται προσπάθειες για να μας ξανά συστηθεί με ένα καινούργιο πρόσωπο, προσκαλώντας μας να την επισκεφτούμε και να το ανακαλύψουμε. Πάμε λοιπόν να δούμε πως ήταν η Ελευσίνα του τότε, μα πάνω απ´ όλα πως είναι η πόλη αυτή στο τώρα.
Η πόλη της Ελευσίνας, δεν μπορεί παρά να είναι στο μυαλό όλων μας άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ομώνυμα μυστήρια την πιο ιερή και αξιοσέβαστη γιορτή της αρχαιότητας.
Φέροντας μια κατεξοχήν θρησκευτική χροιά, τα ελευσίνια μυστήρια τελούνταν υπό άκρα μυστικότητα προς τιμήν της θεάς Δήμητρας και της κόρης της Περσεφόνης, την οποία και εντόπισε στην περιοχή, ύστερα από την αρπαγή της από τον θεό του κάτω κόσμου, τον Πλούτωνα.
Η αρχικά τοπική τους εμβέλεια, σταδιακά εξαπλώνεται κάνοντας την Ελευσίνα ιδιαίτερα δημοφιλή σε μια πιο ευρεία γεωγραφική κλίμακα, ως την εποχή της κατάργησης των μυστηρίων από τον Αυτοκράτορα Θεοδόσιο, που επέβαλε αυστηρά μέτρα με απώτερο στόχο την διάδοση του χριστιανισμού.
Η Ελευσίνα στα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι και λίγο μετά τα μέσα του εικοστού, αρχίζει σιγά σιγά να αποκτά ένα άκρως επιτυχημένο βιομηχανικό πρόσωπο, εφόσον γίνεται ένας από τους τόπους που συρρέουν οι καταδιωγμένοι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Εργοστάσια παραγωγής σαπουνιού, ξεκινούν την λειτουργία τους στην περιοχή, κερδίζοντας σύντομα παγκόσμιο κύρος, αφού κάνουν εξαγωγές τα προϊόντα τους σε όλη την έκταση της θάλασσας της Μεσογείου.
Τη σκυτάλη από την σαπωνοποιία αναλαμβάνει η οινοποιητική «Βοτρύς», με την έναρξη βιομηχανιών παραγωγής κρασιού και κονιάκ με βασικό υλικό τη σταφίδα, βάζοντας την Ελευσίνα και πάλι στο επίκεντρο των οικονομικών εξελίξεων.