«Η ελληνική κυριαρχία στα νησιά είναι πέρα από κάθε αμφισβήτηση», δηλώνει ο νέος πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα, Στέφαν Έστερμαν. Οι απειλές πολέμου και η απειλή για χρήση βίας είναι ανεπίτρεπτες και απαράδεκτες, ξεκαθαρίζει, απευθυνόμενος στην Τουρκία.
Μιλώντας στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, και αναφερόμενος στη στάση της Τουρκίας ο Ελβετός πρέσβης στη χώρα μας, Στέφαν Έστερμαν υπογραμμίζει ότι «για εμάς, το διεθνές δίκαιο είναι κεντρικό θέμα, διότι ως μία μικρή χώρα πρέπει να μπορούμε να βασιζόμαστε στη δύναμη του νόμου. Πιστεύω ότι συμφωνούμε σε αυτήν τη θέση με την Ελλάδα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
«Η Ελβετία θεωρεί ότι το νομικό καθεστώς των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο ρυθμίζεται σαφώς στις συναφείς διεθνείς συμφωνίες. Η ελληνική κυριαρχία στα εν λόγω νησιά είναι πέραν πάσης αμφισβητήσεως. Οι απειλές πολέμου και η απειλή για χρήση βίας είναι ανεπίτρεπτες και απαράδεκτες», σημειώνει ο νέος πρέσβης της Ελβετίας στην Αθήνα και προσθέτει:
«Τα ζητήματα που σχετίζονται με την ακριβή οριοθέτηση των θαλάσσιων συνόρων ή των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών θα πρέπει να διευθετηθούν ειρηνικά και με διάλογο σε διμερείς συμφωνίες, όπως έκανε η Ελλάδα με την Αίγυπτο και την Ιταλία το 2020. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα ότι οι βιώσιμες λύσεις είναι δυνατές εάν υπάρχει βούληση γι’ αυτό. Οι απειλές, τα μονομερή μέτρα και η δημιουργία τετελεσμένων γεγονότων φυσικά δεν βοηθούν. Εάν, παρ’ όλα αυτά, δεν μπορούν να βρεθούν λύσεις, προσφέρονται δρόμοι μέσω διεθνών δικαστηρίων ή διαιτησίας».
Για μεταναστευτικό – Καταπολέμηση των δικτύων παράνομης διακίνησης ανθρώπων
Για το μεταναστευτικό, ο κ. Έστερμαν τονίζει πως «η Ελβετία παρακολουθεί στενά τις εξελίξεις και έχει διαπιστώσει αύξηση της παράτυπης μετανάστευσης από την Τουρκία προς την Ελλάδα, την Ιταλία και την Κύπρο τους τελευταίους μήνες. Για να προστατευθούν ανθρώπινες ζωές, στόχος κάθε κρατικού φορέα πρέπει να είναι η τήρηση των διεθνών υποχρεώσεων και ταυτόχρονα η καταπολέμηση των δικτύων παράνομης διακίνησης ανθρώπων. Μόνο έτσι μπορούμε να αποτρέψουμε τις τραγωδίες όπως αυτές που έχουν συμβεί κοντά στη Λέσβο και στα Κύθηρα, καθώς επίσης στα χερσαία σύνορα».
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Εξαιρετικές διμερείς σχέσεις
Όσον αφορά τις διμερείς σχέσεις μας, ο Ελβετός πρέσβης επισημαίνει ότι «δεν μπορεί να τις χαρακτηρίσει κανείς διαφορετικά παρά μόνο ως εξαιρετικές. Θα ήθελα να συνεχίσω να χτίζω πάνω σε αυτές και να αξιοποιήσω περαιτέρω τις δυνατότητες. Στόχος μου είναι να διεξαγάγω με τους Έλληνες εταίρους μας ευρύτερο διάλογο για την ευρωπαϊκή πολιτική. Ένας άλλος τομέας που σίγουρα θα άξιζε να διευρύνουμε είναι η επιστήμη, η έρευνα και η καινοτομία. Βλέπω ορισμένες εξελίξεις στην Ελλάδα από τις οποίες θα μπορούσε να διδαχθεί η Ελβετία, π.χ. στον τομέα της ψηφιοποίησης του δημόσιου τομέα». «Στον τομέα της πληροφορικής υπάρχει αυτήν τη στιγμή μία πολλά υποσχόμενη ανάπτυξη στην Ελλάδα», συμπληρώνει.
Κατά τον κ. Έστερμαν, «εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει ο ενεργειακός τομέας, στον οποίο η Ελλάδα επανατοποθετείται με αλματώδη βήματα. Και αυτός έχει, επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον για τους Ελβετούς επενδυτές. Η Ελλάδα έχει αντιληφθεί τις δυνατότητές της ως ενεργειακού κόμβου στη ΝΑ Ευρώπη. Είμαι εντυπωσιασμένος από τις εξελίξεις στον τομέα των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Επίσης, βρίσκω πολύ ενδιαφέρουσα την πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης να αναπτύξει μεμονωμένα μικρότερα νησιά σε μοντέλα βιώσιμης ενεργειακής οικονομίας και αυτονομίας».
Ελβετία – Ελλάδα: Τουρισμός
Για τον Tουρισμό υπογραμμίζει: «Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά δημοφιλής προορισμός στη χώρα μου, με περίπου μισό εκατομμύριο επισκέπτες τον χρόνο. Από καθαρά στατιστική άποψη, ολόκληρος ο ελβετικός πληθυσμός βρέθηκε στην Ελλάδα μέσα σε περίπου 16 χρόνια, ενώ από τα σημερινά στοιχεία προκύπτει ότι το 2022 θα επιστρέψουμε στα προ πανδημίας επίπεδα και ενδεχομένως θα τα ξεπεράσουμε». Πιστεύει, δε, «ότι μπορούμε να διερευνήσουμε ακόμη περισσότερες τουριστικές δυνατότητες με προσφορές εκτός της κύριας καλοκαιρινής περιόδου και εκτός από τις παραλίες και τα νησιά. Το εσωτερικό της Ελλάδας έχει, επίσης, πολλά να προσφέρει και στους Ελβετούς αρέσει να εξερευνούν τη φύση με τα πόδια και με ποδήλατο».
Ο Κυβερνήτης της Ελλάδας Ιωάννης Καποδίστριας και η Ελβετία
Σχετικά με τη συμμετοχή του τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Ελληνο-Ελβετικό συμπόσιο για τον Καποδίστρια στην Κέρκυρα και τους στενούς ιστορικούς δεσμούς, ο Στέφαν Έστερμαν είπε:
«Ο Έλληνας διπλωμάτης Ιωάννης Καποδίστριας είναι μία προσωπικότητα της σύγχρονης ιστορίας που έχει διαδραματίσει αποφασιστικό ρόλο στις δύο χώρες μας. Ως διπλωμάτης στην υπηρεσία του Τσάρου Αλέξανδρου Α’, έλαβε εντολή να εκπροσωπήσει την Ελβετία στο Συνέδριο της Βιέννης το 1815. Έπρεπε να ταχθεί υπέρ μίας ανεξάρτητης, ουδέτερης Ελβετίας ώστε να αποτρέψει τον διαμελισμό της στρατηγικής σημασίας χώρας των Άλπεων μεταξύ των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων της εποχής. Πρώτα, όμως, έπρεπε να ενώσει τα ελβετικά καντόνια. Μετά την αποχώρηση των ναπολεόντειων στρατευμάτων ήταν διχασμένα μεταξύ τους. Με τη διαμεσολάβησή του προέκυψε η Ομοσπονδιακή Συνθήκη του 1815, ο πρόδρομος του πρώτου σύγχρονου Ελβετικού Ομοσπονδιακού Συντάγματος του 1848.
Στη συνέχεια αφιερώθηκε από τη Γενεύη στην ίδια του την πατρίδα, την Ελλάδα, και οργάνωσε την αντίσταση κατά της οθωμανικής κυριαρχίας. Η Γενεύη έγινε το κέντρο του φιλελληνικού κινήματος στην Ευρώπη τη δεκαετία του ’20 τον 19ο αιώνα, πολλές αξιόλογες προσωπικότητες συμμετείχαν στον αγώνα για ελευθερία και συνέβαλαν στην οικοδόμηση του νέου ελληνικού κράτους. Γνωστοί είναι π.χ. ο Γιόχαν Γιάκομπ Μέγιερ από τη Ζυρίχη, ιδρυτής και αρχισυντάκτης της πρώτης ανεξάρτητης ελληνικής ημερήσιας εφημερίδας «Ελληνικά Χρονικά», και ο τραπεζίτης της Γενεύης, Ζαν-Γκαμπριέλ Εϊνάρ (Εϋνάρδος), στενός φίλος του Καποδίστρια, ο οποίος παρείχε ανθρωπιστική βοήθεια κατά την Ελληνική Επανάσταση και αργότερα υπήρξε συνιδρυτής της Εθνικής Τράπεζας.
Από αυτήν την τόσο σημαντική και για τις δύο χώρες εποχή προέρχονται οι πολύ στενοί δεσμοί, οι οποίοι γίνονται αισθητοί ακόμα και σήμερα και εξακολουθούν να καλλιεργούνται. Είμαστε συνδεδεμένοι στην ευρωπαϊκή ιστορία και μοιραζόμαστε τα ιδανικά και τις αξίες της ελευθερίας και της ανεξαρτησίας για τα οποία αγωνιστήκαμε τότε. Και οι δύο χώρες είχαν ήδη τότε αναγνωρίσει την αξία της εκπαίδευσης για μία χειραφετημένη αστική τάξη, γεγονός που προώθησε περαιτέρω τις ανταλλαγές».
