Ένας χρόνος μετά την τραγωδία στην Marfin – Ελεύθεροι ακόμα οι δολοφόνοι!

Οι έρευνες της αστυνομίας παραμένουν στο σκοτάδι και μόνο με επικοινωνιακές τακτικές προσπαθούν να δείξουν οτι κάτι γίνεται.

Πριν από λίγες ημέρες και ενώ είχαν αρχίσει τα τηλεοπτικά αφιερώματα στην αποφράδα εκείνη ημέρα, η αστυνομία ανακοίνωνε προσαγωγές αλλά τίποτε άλλο. Μάλιστα έγινε σήμερα γνωστό οτι ένας εκ των προσαχθέντων πήγε στην ασφάλεια σήμερα! να παραλάβει την δικογραφία με τον δικηγόρο του.

‘Ενα χρόνο μετά, τίποτε δεν έχει αλλάξει και τίποτε δεν έχουμε διδαχθεί. Οι αποκαλούμενοι «μπαχαλάκηδες» μπαινοβγαίνουν στα μπλοκ διαδηλωτών συγκεκριμένων πολιτικών χώρων, δίχως κανείς να τους ενοχλεί ή να τους καταγγέλλει στην αστυνομία.

Είναι το λιγότερο ντροπή να έχουν βυθιστεί στο πένθος οι οικογένειες τριών νέων ανθρώπων που χάθηκαν έτσι ένα χρόνο πριν και να μην υπάρχει κανείς που να γνωρίζει ποιοί είναι οι δολοφόνοι των παιδιών τους!

Συγκλονιστική ήταν η στιγμή που οι οικογένειες των νέων ανθρώπων, που δολοφονήθηκαν από ανεγκέφαλους, πήγαν  στο σημείο την ώρα που ακριβώς πριν από ένα χρόνο οι δικοί τους άνθρωποι άφηναν την τελευταία τους πνοή.

“365 ημέρες χωρίς την Αγγελική. ‘Αδειος χρόνος, δίχως χαρά. Η οικογένειά μας αντί να κρατήσει στα χέρια της το νέο της μέλος, αγωνίστηκε να συνειδητοποιήσει την απώλεια, να χωνέψει το πόσο βίαια και άδικα χάθηκε ένας όμορφος άνθρωπος και ο απόγονός του. Είναι πολύ σκληρός αντίπαλος ο θάνατος καθώς και η βία που τον γεννά.
Κάνοντας μια αναδρομή στην ερημιά των 365 αυτών ημερών, μόνο ερωτήματα προκύπτουν. Ποιοί άπλωσαν το χέρι τους και έριξαν τις μολότωφ; Πότε θα τους βρούνε; Γιατί όλη αυτή η σιωπή;”, γράφει μεταξύ άλλων στην συγκλονιστική ανακοίνωση που μοίρασε η οικογένεια της Αγγελικής Παπαθανασοπουούλου.

Δεκάδες πολίτες περνάνε από το πρωί έξω από τον χώρο του εγκλήματος. Συγκινημένοι στέκουν για λίγο, αφήνουν ένα λουλούδι και φεύγουν δακρυσμένοι.

 

Τα γεγονότα είναι γνωστά. Πριν από ένα χρόνο περίπου, στη μεγάλη απεργία της 5ης Μαΐου 2010, κάποιοι νεαροί με τις κουκούλες αποφάσισαν να πλήξουν τον καπιταλισμό. Αφού απέτυχαν να κάψουν το βιβλιοπωλείο «Ιανός», έβαλαν φωτιά στο υποκατάστημα της Marfin. Μαζί με τους ανθρώπους που ήταν μέσα, αυτούς που κάποιοι διαδηλωτές απαξίωναν ως «απεργοσπάστες».

 

Δεν ήταν ατύχημα. Ηταν μια τραγωδία που περίμενε να συμβεί. Οι χιλιάδες μολότοφ που ρίχνουν τα «οργισμένα παιδιά» κάθε χρόνο κάποτε θα έβρισκαν στόχο. Τον βρήκαν σε τρεις νέους ανθρώπους: την Παρασκευή Ζούλια (35 ετών), την Αγγελική Παπαθανασοπούλου (32 ετών) και τον Επαμεινώνδα Τσακάλη (36 ετών).

Δεν ήταν δυστύχημα. Ηταν ένα προαναγγελθέν φονικό. Στους δρόμους της Αθήνας υπάρχουν ακόμη τα συνθήματα με μαύρο σπρέι που προέτρεπαν στην αποτρόπαιη αυτή πράξη: «Αυτό είναι το σωστό. Φωτιά στο σύστημα το τραπεζικό».

 

Δολοφονίες γίνονται παντού στον κόσμο. Οι κοινωνίες όμως κρίνονται την επόμενη μέρα του φονικού· από τον αποτροπιασμό τους και τον αναστοχασμό τους· από το αν θα πουν «Ως Εδώ» ή θα αφήσουν το κακό να σβήσει στη λήθη και να αναπαραχθεί. Υπάρχει μια λεπτομέρεια που δεν πρέπει να μας διαφύγει. Σαν φούντωσε η φωτιά στη Marfin και τα υποψήφια θύματα βγήκαν στα μπαλκόνια ζητώντας βοήθεια, κάποιοι διαδηλωτές φώναξαν «να καείτε μ… απεργοσπάστες» και συνέχισαν ρυθμικά «Εμπρός λαέ, μη σκύβεις το κεφάλι. Ο μόνος δρόμος είναι αντίσταση και πάλι». Ηταν αναλγησία; Μπορεί.
 

Δυο μνημόσυνα για τους 3 νεκρούς

Σήμερα το πρωί στην Ιερά Μονή Πεντέλης έγινε το μνημόσυνο από τον Σύλλογο εργαζομένων στην Marfin. Λίγο αργότερα οι 23 υπάλληλοι του συγκεκριμένου υποκαταστήματος όπου έγινε η τραγωδία έκαναν ακόμα ένα μνημόσυνο για να διαμαρτυρηθούν γιατί ακόμα δεν έχει αποδοθεί δικαιοσύνη.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: