Για τις εξελίξεις στον χώρο του πολιτισμού τοποθετείται σήμερα με ανακοίνωση τους οι σκηνοθέτες – παραγωγοί της ΕΣΠΕΚ (Ένωση Σκηνοθετών Παραγωγών Ελληνικού Κινηματογράφου), δηλώνοντας «αλληλέγγυοι στα θύματα που δεν δίστασαν να εκθέσουν και να εκτεθούν δημόσια με τις μαρτυρίες τού τραύματός τους, ανοίγοντας τον δρόμο και σε άλλους και άλλες να καταγγείλουν όσους εκμεταλλεύτηκαν θέσεις και ρόλους ισχύος».
Οι σκηνοθέτες-παραγωγοί εκφράζουν την ανησυχία τους και διαπιστώνουν «με λύπη ότι στη θέση ενός ειλικρινούς και εις βάθος στοχασμού και ενός διαλόγου για την κρίση αξιών και ηθικής, που έπρεπε ήδη να έχει ξεκινήσει ως απόρροια του πένθους που βρίσκεται στο κέντρο αυτών των αποκαλύψεων, υπερτερούν είτε τα εντελώς κενά νοήματος κουτσομπολίστικα ρεπορτάζ, είτε η άνευ ουσιαστικού λόγου υπερέκθεση των υποθέσεων αυτών», με αποτέλεσμα τη «μετατόπιση του ενδιαφέροντος, για μια ακόμη φορά, από την ουσία του ζητήματος: το πώς θα συγκροτήσουμε θεσμικές συμπεριφορές εγρήγορσης και διαφάνειας στο μέλλον, έτσι ώστε στη θέση της αγανάκτησης και των εξάρσεων να εμπεδωθεί ως αυτονόητο, ο Πολιτισμός της εξουσίας και ο Πολιτισμός της ερωτικής συμπεριφοράς».
«Ως δημιουργοί, καλλιτέχνες και πολίτες, όλοι οι άνθρωποι του κλάδου και ειδικά οι νέοι, ας υπογραμμίσουμε, με το ήθος, το έργο, τους ατομικούς και συλλογικούς αγώνες μας, τις αξίες και τις αρχές του κόσμου που θέλουμε να ζούμε» συνεχίζει η ανακοίνωση της ΕΣΠΕΚ κα καταλήγει:
«Είναι γεγονός -και όλοι το διαισθάνονται αυτό- πως από καιρό έχει ξεκινήσει μια βαθιά κοινωνικοπολιτική κρίση, που με τη σειρά της οδηγεί με ταχείς ρυθμούς στον αυταρχισμό, στην συντηρητικοποίηση και στον περιορισμό της ελευθερίας του λόγου. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στον χώρο του πολιτισμού -o καθένας μπορεί να το διακρίνει γύρω του να βαθαίνει μέρα με τη μέρα.
Αυτό που απαιτούμε από την Πολιτεία, τη Δικαιοσύνη και τους ανθρώπους που τις υπηρετούν, είναι όχι μόνο να σέβονται τους θεσμούς, το Σύνταγμα και τους Νόμους, αλλά και να συμβάλλουν στην θεσμική κάθαρση, ώστε να μη χαθεί μια μοναδική ευκαιρία αποτίναξης της νοσηρότητας από την εργασιακή, την κοινωνική, την προσωπική μας ζωή. Διαφορετικά ο σταδιακός εκφασισμός της κοινωνίας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, θα φέρει και τη δική τους ιστορική ευθύνη».
