Η συγγραφέας Ελισάβετ Παπαδοπούλου ήταν στο Μάτι τη μοιραία Δευτέρα 23 Ιουλίου, όταν ξέσπασε η φονική πυρκαγιά που πήρε δεκάδες ζωές. Εκείνη την ημέρα, ήταν τα γενέθλια της μικρής της κόρης. Η περιγραφή της για όσα ακολούθησαν όταν η φωτιά τους πλησίασε, συγκλονίζει.
Οι λέξεις είναι μικρές για να περιγράψουν τα συναισθήματα που προκαλεί η ανάρτηση της Ελισάβετ Παπαδοπούλου στην προσωπική της σελίδα στο Facebook. Η περιγραφή της αγωνίας που έζησαν η ίδια και μια φίλη της μαζί με την κόρη της και τις επτά φίλες της που ήταν καλεσμένες στο πάρτι για τα 11α γενέθλιά της. Όταν η φωτιά έφτασε στο ξενοδοχείο στο Μάτι, μόνο μία λύση υπήρχε: να βουτήξουν στη θάλασσα.
«Όταν ο καπνός και η φωτιά κύκλωσαν το ξενοδοχείο πέσαμε στη θάλασσα, φωνάζοντας τα ονόματα των παιδιών ανάμεσα σε ουρλιαχτά φωνές και κλάματα. Κολυμπούσαμε και μετρούσαμε κεφάλια. Τα παιδιά κλαίγαν και ρωτούσαν αν θα πεθάνουμε. Φωνάζαμε κολυμπήστε. Ο καπνός ήταν μαύρος, ο ήλιος είχε χαθεί ήταν σκοτάδι και κανείς δεν ήξερε αν θα έχουμε οξυγόνο για να ανασάνουμε. Υπήρξαν στιγμές που νόμιζα πως έβλεπα όνειρο. Ήξερα ότι κινδυνεύαμε», γράφει.
Με κάθε τρόπο, ζητούσαν από τα παιδιά να κολυμπήσουν. Κι εκείνα κολυμπούσαν. «Μη φοβάστε, κανείς δεν θα πεθάνει» τους έλεγαν. «Από ένα σημείο και ύστερα γύρω είχε μόνο ησυχία. Κανείς δεν μιλούσε», γράφει. Περίπου 200 άτομα ήταν διασκορπισμένα στο νερό και στα βράχια. Προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τον πυκνό καπνό. Αλλά και να μην απομακρυνθούν από τη στεριά.
«Ο αέρας που έκαψε το Μάτι, αυτός μόνο μας έσωσε»
«Από τη στεριά ακουγόταν ασταμάτητα εκρήξεις -ήταν τα ντεπόζιτα των αυτοκινήτων που καιγόταν- και ερχόταν μαύρος καπνός, σαν κι αυτόν που τα παιδιά χρωματίζουν με μαύρο μαρκαδόρο. Φοβόμασταν αυτό το βαρύ καπνό. Ξέραμε ότι μέσα σε αυτόν δε ζεις. Όμως είχε πολύ αέρα και ο καπνός πριν φτάσει σε εμάς αραίωνε. Αυτός ο αέρας που κατέκαψε το Μάτι, μόνο αυτός ο αέρας εκείνη τη στιγμή μπορούσε να μας σώσει. Όσο φυσούσε τρελά, είχαμε ελπίδες. Σε κάποια σημεία μάλιστα καθάριζε αρκετά ο ουρανός. Κολυμπούσαμε προς τα εκεί. Χειροκροτούσαμε όταν ο αέρας καθάριζε λίγο την ατμόσφαιρα».
Το τραγούδι για την Εύα πάνω σε έναν βράχο
«Πάνω σε ένα βράχο τραγουδήσαμε το γενέθλιο τραγούδι της κόρης μου. “Να ζήσεις Ευάκι και χρόνια πολλά…”. Ύστερα ο καπνός ξανάρθε. Ξανά το κολύμπι, ξανά η αγωνία. Αρχίσαμε να σκίζουμε οτι ρούχα υπήρχαν γύρω τα βρέχαμε και τα βάζαμε στη μύτη. Η αγωνία δεν τελείωνε με τίποτα. Στο Μάτι καιγόταν μέχρι και τα πεύκα στην παραλία. Τα ρούχα από μια βαλίτσα πεταμένη στο βράχο πήραν φωτιά.
Τα παιδιά ξανάρχισαν να ρωτάνε αν θα πεθάνουμε. Έτσι πέρασαν τέσσερις ολόκληρες ώρες. Κοιταζόμασταν με τη Μαριέττα και δεν ξέρουμε πόση ώρα ακόμη θα αντέξουμε να ανασαίνουμε όλο αυτό το πράγμα. Ας σταματήσει επιτέλους φώναζαν τα παιδιά κλαίγοντας. Όμως δεν σταματούσε».
Η λύτρωση
«Κατά τις 10.00 το βράδυ μας πήρε ένα φουσκωτό με βατραχάνθρωπους. Ευχαριστούμε ολόψυχα αυτά τα υπέροχα παιδιά. Ήταν ιδιώτες από μια σχολή κατάδυσης. Θέλω να ζητήσω συγνώμη που δεν θυμάμαι από πια σχολή για να τους ευχαριστήσω επώνυμα».
Δείτε όλο το συγκλονιστικό post
«Μην κάνετε γενικεύσεις, προστατεύστε τα παιδιά»
Η συγκλονιστική ανάρτηση της Ελισάβετ Παπαδοπούλου έγινε χθες, Πέμπτη (26.07.2018). Σήμερα, έκανε ακόμη μια. Για να ζητήσει από εκείνους που κάνουν γενικεύσεις πως «όλα τα σπίτια είναι παράνομα και χτισμένα στο δάσος», να κάνουν και μια απαραίτητη διευκρίνιση. «Ότι στο Μάτι υπάρχει μια μεγάλη έκταση που έχει μη δασικό χαρακτήρα και τα σπίτια δεν είναι παράνομα».
Όπως λέει, ένα τέτοιο αγόρασε και η ίδια πριν από ένα χρόνο στην περιοχή. Και ζητά κάτι ακόμα, πιο σημαντικό. «Τα παιδιά δεν χρειάζεται από μικρά να ξέρουν τα όσα τρομακτικά συμβαίνουν. Πρέπει να πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι ασφαλής».
Δείτε και τη δεύτερη ανάρτησή της
