Ο πατέρας στην Ειδομένη να περπατά στη βροχή με την κορούλα του αγκαλιά ήταν μια (από τις χιλιάδες) από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες που τράβηξε στην καριέρα του ο Γιάννης Μπεχράκης. Με αυτή, τον αποχαιρέτισε ο Πάνος Μαραγκός μέσα από το Έθνος.
Ένα σκίτσο χωρίς λόγια. Ό,τι είναι να ειπωθεί, το «λέει» η εικόνα. Όπως έκανε και ο Γιάννης Μπεχράκης. Τα πολλά τα έλεγε πάντα μέσα από τις φωτογραφίες του.
Ο πατέρας στην Ειδομένη, να περπατά με την κορούλα του αγκαλιά μέσα στη βροχή. Και από τον ουρανό, πια, ο Γιάννης Μπεχράκης είναι εκεί για να αποτυπώσει τη στιγμή.
Ο Γιάννης Μπεχράκης έφυγε από τη ζωή το βράδυ του Σαββάτου (02.03.2019) μετά από μεγάλη μάχη με τον καρκίνο.
Η ιστορία πίσω από τη φωτογραφία
Ο ίδιος ο Γιάννης Μπεχράκης είχε μιλήσει, σε συνέντευξή του στην Καθημερινή τον Δεκέμβριο του 2017, για αυτή τη φωτογραφία. «Εγώ, όπως και πάρα πολλοί άλλοι άνθρωποι, έχω μέσα μου αίμα προσφυγικό. Η γιαγιά μου ήταν πρόσφυγας από τη Σμύρνη και μου διηγούνταν τι είχε ζήσει η οικογένειά της. Οπότε καταλαβαίνω πολύ καλά τι περνούν σήμερα οι πρόσφυγες. Μια τέτοια στιγμή, λοιπόν, ήταν στην Ειδομένη τον χειμώνα του 2015, όταν είδα αυτόν τον πατέρα που κουβαλούσε μέσα στη βροχή, για πολλά χιλιόμετρα, την κόρη του. Φορούσε μια αυτοσχέδια κάπα από σκουπιδοσακούλες για να προστατεύεται από τη βροχή. Και κάποια στιγμή, πηγαίνοντας προς αυτό που πίστευε ότι ήταν η ελευθερία και η λύτρωση, έσφιξε την κόρη του δυνατά στην αγκαλιά του και τη φίλησε. Όταν τον είδα να περπατά στη μέση του δρόμου έτσι με μια δύναμη και μια αγάπη, μου φάνηκε τεράστιος, σαν σούπερ ήρωας. Κι επειδή έχω κι εγώ μια κόρη στην ηλικία της δικής του, η σκηνή αυτή με συγκλόνισε. Λέω μάλιστα πολλές φορές χαριτολογώντας ότι με αυτή τη φωτογραφία απέδειξα ότι οι σούπερ ήρωες δεν υπάρχουν μόνο στη φαντασία μας. Υπάρχουν και στη ζωή. Μπορεί να είναι ένας απλός άνθρωπος χωρίς μόρφωση, ένας φτωχός, ένας ζητιάνος, κάποιος που δεν του δίνεις ενδεχομένως καμία σημασία. Έρχεται όμως μια στιγμή που αυτός ο άνθρωπος θα κάνει μια πράξη τόσο δυνατή, που θα σε αφήσει άναυδο με την ομορφιά της».
Στο αφιέρωμα που έκανε το Reuters για τον σπουδαίο φωτογράφο, ο συνάδελφός του Βασίλης Τριανταφύλλου, είχε περιγράψει τις στιγμές πριν από το «κλικ» που έγραψε ιστορία. Ήταν μαζί στην Ειδομένη όταν ο Γιάννης Μπεχράκης τράβηξε μια από τις πιο συγκλονιστικές φωτογραφίες της καριέρας του.
«Εκείνο το πρωί φύγαμε από το ξενοδοχείο και έβρεχε και ο Γιάννης παραπονιόταν. Στο δρόμο προς τα σύνορα είδαμε κάποιους πρόσφυγες και αρχίσαμε να τραβάμε φωτογραφίες. Μετά από λίγο είπα “εντάξει, πάμε”. Είπε “όχι, όχι, περίμενε. Δεν έχω τη φωτογραφία”. Περίμενα στο αυτοκίνητο και τελικά ήρθε και είπε “εντάξει, έχω τη φωτογραφία”. Έψαχνε αυτή τη φωτογραφία», θυμήθηκε ο Βασίλης Τριανταφύλλου.
Η περιγραφή του Γιάννη Μπεχράκη ήταν κάπως… ανορθόδοξη: «Θα ήθελα να είμαι αυτός ο πατέρας, νομίζω κάθε παιδί θα λάτρευε να έχει έναν πατέρα σαν κι αυτόν. Αυτή η φωτογραφία αποδεικνύει ότι υπάρχουν σούπερ ήρωες τελικά. Δεν φοράει κόκκινη μπέρτα, αλλά έχει μια μαύρη πλαστική κάπα φτιαγμένη από σακούλες σκουπιδιών. Για μένα αντιπροσωπεύει τον απόλυτο πατέρα και την άνευ όρων αγάπη ενός πατέρα για την κόρη του».
