Για τους λόγους που επιχείρησε να ενδυθεί το ρόλο του τεθλιμμένου χήρου επί 37 ημέρες μίλησε στην απολογία του ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος.
Ο κατηγορούμενος όπως είπε χαρακτηριστικά η ζωή του τελείωσε πριν από ένα χρόνο ακριβώς, όταν σκότωσε την 20χρονη σύζυγό του, Κάρολαϊν Κράουτς, μέσα στο σπίτι τους στα Γλυκά Νερά.
Όπως είπε χαρακτηριστικά στην απολογία του ο κατηγορούμενος μετά τη δολοφονία, δεν είχε λογική και καθαρό μυαλό.
Πρόεδρος: Αυτό που παρουσιάσατε έγινε πιστευτό. Εγω προσωπικά σας πίστεψα. Αυτό το έγκλημα το βιώσαμε όλοι. Η ελληνική αστυνομία επικήρυξε τους ληστές. Πότε άρχισε το ένστικτο της αυτοσυντήρησης και να στήνετε το σκηνικό της ληστείας;
Μπάμπης: Η πρώτη σκέψη είναι ότι δεν υπάρχει περίπτωση να πιστέψει κάνεις ότι έγινε ληστεία χωρίς να πειράξουν τίποτα. Η μόνη απίστευτη σκέψη που έκανα για να το πιστέψουν ήταν να κάνω κακό και στο ζωάκι. Στο απελπισμένο μου μυαλό ήταν η πρώτη σκέψη. Πήρα το σκυλί και έβαλα στο κολάρο το λουρί του και το έβαλα στο κάγκελο της σκάλας. Την ώρα που διήρκησε ο θάνατος της και έκλαιγε, εγώ έφυγα και πήγα στην κουζίνα γιατί δεν μπορούσα να το βλέπω.
Είχα πάρει το μωρό στην αγκαλιά μου για να μη βλέπει όλο αυτό το σκηνικό.
Ό,τι θυμάμαι από τις τέσσερις και μετά είναι θολό. Το πρώτο που σκέφτομαι μετά είναι να ανακατέψω τη βιβλιοθήκη. Πέταξα κάτω τη Μονόπολη. Τραβηξα το καλώδιο της κάμερας. Δεν υπήρχε κανένα πλάνο. Έβγαλα την κάρτα μνήμης. Πανικόβλητος έτρεχα στο σπίτι και έκανα ό,τι είχε τη λογική του παραλόγου.
«Έτσι σκότωσα την Κάρολαϊν» – Ο Μπάμπης Αναγνωστόπουλος περιέγραψε καρέ – καρέ τη στιγμή του φόνου
Πρόεδρος: Γιατί επιλέξατε να βάλετε το βρέφος πάνω στη μητέρα του;
Μπάμπης: Θα ήταν καλύτερα στην κούνια της. Στην κατάσταση που φτάσαμε, στα σκατά που φτιάξαμε, ήθελα να είναι το παιδί όσο το δυνατόν καλυτερα. Τελευταία κίνηση ήταν να δεθώ με σπάγγο. Έδεσα τα πόδια και τα χέρια μεταξύ τους και είχα δέσει τα μάτια και το στόμα μου.
Πρόεδρος: Γιατί δεν βρέθηκαν αποτυπώματα στα αντικείμενα που αγγίξατε και συνδέονται με την μετέπειτα συγκάλυψη;
Μπάμπης: Κάποια στιγμή, όταν έβγαλα το παράθυρο έβαλα τα γάντια της μηχανής. Ενδεχομένως και την κάμερα να την έβγαλα με τα γάντια. Κάποια στιγμή κατέβηκα στο υπόγειο πήρα τα γάντια για να κάνω τα υπόλοιπα της συγκάλυψης.
Πρόεδρος: Αμέσως μετά το μήνυμα προκύπτει ότι είσαστε στο υπόγειο. Τι δουλειά είχατε στο υπόγειο ενώ είχατε και το παιδί υπό την προστασία σας…
Μπάμπης: Κατά λάθος δεν μπόρεσα να καλέσω με την πρώτη την αστυνομία. Χρησιμοποίησα τα χέρια μου.
Πρόεδρος: Ακολούθως αναφέρετε στις αρχές τα περί ληστείας και επί 37 ημέρες αποκρύψετε το έγκλημα. Αυτό σας ήταν εύκολο;
Μπάμπης: Καθόλου εύκολο. Οι 37 αυτές ημέρες για ό,τι αδικαιολόγητο έγινε δεν ήταν λιγότερο βασανιστικές.
Πρόεδρος: Αν σας βασάνιζε αυτό γιατί δεν πήγατε στις αρχές να πείτε την αλήθεια;
Μπάμπης: Σκέφτομαι ότι το μωρό μου που ήταν όλη μου η ζωή όπως και η μητερα του ήμουν στον καναπέ στο πατρικό μου με αγκαλιά το μωρό μου και έκλαιγαν όταν γνώρισα τους ανθρώπους στο Ανθρωποκτονιών ειλικρινά πίστευα ότι αργά ή γρήγορα θα έβρισκαν την αλήθεια.. Είχα πολλές ευκαιρίες αν ήθελα να έχω φύγει, αν η βούληση μου ήταν να παρατήσω τους πιο κοντινούς ανθρώπους.
Πρόεδρος: Παραμείνατε εδώ για να αντιμετωπίσετε τις συνέπειες των πράξεών σας;
Μπάμπης: Εγω είναι αδύνατον να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναδώ τη γυναίκα μου. Το μονο που μπορούσα να κάνω ήταν να έχω αγκαλιά την κόρη μου και ότι δεν θα την αφήσω ποτέ. Ήλπιζα ότι με κάποιο μαγικό τρόπο θα το κατάφερνα.
Πρόεδρος: Είχατε το ηθικό ανάστημα να μεγαλώσετε αυτό το παιδί;
Μπάμπης: Εγώ ήμουν διαλυμένος και το μόνο που μπορούσα να κάνω ήταν κάθε δευτερόλεπτο να προσπαθώ για εκείνη που δεν θα γνωρίσει τη μητέρα της εξαιτίας μου. Και η Κάρολαϊν θα έπρεπε να είναι δίπλα μου. Όχι εδώ. Να είμαστε κάπου αλλού. Στο παιδί μου αξίζουν τα πάντα αλλά τα πάντα δεν θα τα έχει ποτέ γιατί δεν έχει τη μανούλα της, την οποία της τη στέρησαν εγώ.
Πρόεδρος: Στερήσετε από την πεθερά σας αυτό για το οποίο θρηνούσε.
Μπάμπης: Θρηνούσαμε μαζί. Είστε σε μια δίκη που ο άνθρωπος που δικάζεται θρηνεί κάθε μέρα.
Πρόεδρος: Κερδίσατε την ελευθερία σας για τριάντα επτά ημέρες και μεγαλώνατε το παιδί σας.
Μπάμπης: Η ζωή μου τελείωσε πέρυσι τέτοια μέρα. Όταν έχασα την Κάρολαϊν.
