Η ιστορία δείχνει, ότι δεν μπορούμε να στηριζόμαστε σε ξένες πλάτες. Αψευδής μάρτυρας η στάση των ξένων απέναντι στις τουρκικές διεκδικήσεις, σε βάρος των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων!
Αλλά και τα πρόσφατα γεγονότα της Κύπρου το ίδιο έδειξαν. Μπορεί μήπως ο κυπριακός λαός να στηρίζεται σε συμμαχίες όπως με την ΕΕ της τρόικας και των μεγάλων συμφερόντων, ή όπως με το Ισραήλ που επαναπροσέγγισε την Τουρκία κατόπιν επιθυμίας Ομπάμα, ή με την Ρωσία που δήλωσε ότι δεν διατίθεται να χαλάσει τις σχέσεις της με την ΕΕ και την Τουρκία;
Η χώρα μας έχει πραγματική απειλή που απλώνεται γεωγραφικά από τη Θράκη, το Αιγαίο, την Κύπρο και με βάση το ζήτημα της ΑΟΖ από τα βορειοδυτικά σύνορα (Αλβανία) συνεχίζει νότια της Κρήτης και φθάνει μέχρι και την Ανατολική Μεσόγειο. Ήδη σχετικά άρθρα κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο, αναφερόμενα και σε ενδεχόμενο πόλεμο! Επίσης η οικονομική κρίση όλο και γίνεται πιο αντιληπτό, ότι δεν περιορίζεται στη χώρα μας, αλλά απλώνεται πολύ ευρύτερα και όπως είναι γνωστό, οι κρίσεις οδηγούν σε πόλεμους. Μεγάλα στρατηγικά οικονομικά συμφέροντα ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την εξασφάλιση καλυτέρων θέσεων. Οι ανταγωνισμοί όμως οδηγούν και σε συγκρούσεις! Η φωτιά του πολέμου, που άρχισε από τη βόρεια Αφρική και συνεχίζεται στη Συρία, δηλαδή στην γειτονιά μας και με εμπλοκή της χώρας μας, δεν είναι άσχετη με τον έλεγχο των υδρογονανθράκων μεταξύ άλλων και της Α. Μεσογείου. Ένα ακόμη πεδίο μεγάλων ανταγωνισμών είναι και η κυριαρχία πάνω στους δρόμους μεταφοράς των υδρογονανθράκων.
Περισσότερα στο OnAlert.gr
