Ομάδα με το όνομα “ταξιαρχία Παύλος Φύσσας”, ανέλαβε την ευθύνη για την επίθεση στα κεντρικά γραφεία της Χρυσής Αυγής, την Παρασκευή 31 Μάρτη.
Στο κείμενο που δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα athends.indymedia.org, η συγκεκριμένη ομάδα αναφέρεται στην επίθεση που πραγματοποιήθηκε στα γραφεία της οδού Μεσογείων, ενώ από τον τίτλο κιόλας ξεκαθαρίζει πως “ήρθαμε και θα ξανάρθουμε”.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Σε άλλη αναφορά μέσα στο ίδιο κείμενο, τα μέλη της “ταξιαρχίας Παύλος Φύσσας” αναφέρουν πως “οφείλουμε να πολεμήσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά οργανωμένα, ενωτικά και αποφασιστικά σε ιδεολογικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο”.
Ολόκληρο το κείμενο:
“Ήρθαμε και θα ξανάρθουμε.
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Το πρωί της Παρασκευής 31 Μάρτη σύντροφοι και συντρόφισσες επιτεθήκαμε στα ανοιχτά γραφεία της «Κεντρικής Διοικήσεως» του νεοναζιστικού κόμματος Χρυσή Αυγή.
Στο πολυόροφο κτίριο που βρίσκεται στη Λ.Μεσογείων στεγάζεται η Τ.Ο. Αμπελοκήπων, υποδομές που αφορούν την εφημερίδα της οργάνωσης, τα στούντιο του ιντερνετικού τους καναλιού, το γραφείο του «Φύρερ» και των πρωτοπαλίκαρών του. Στο ισόγειό του στεγάζεται επίσης το κατάστημα τους που εμπορεύεται αγκυλωτούς σταυρούς, βιβλία με ωδές στον εθνικοσοσιαλισμό, στολές για φασίστες και άλλα αντικείμενα για τους φανατικούς του είδους.
Εκτός από τις δημόσιες εκδηλώσεις που κατά καιρούς φιλοξενούνται στους ορόφους του, τα τετραγωνικά του είναι αρκετά για να χωράνε και τις υπόλοιπες καθημερινές ασχολίες των χρυσαυγιτών: ραντεβού με εφοπλιστές για να ανατροφοδοτούνται τα ταμεία, συναντήσεις με εργολάβους για να οργανώνονται επιθέσεις σε συνδικαλιστές, τετ α τετ με επιχειρηματίες για να προετοιμάζονται οι κινήσεις που θα προωθούν μέσω του αστικού κοινοβουλίου τα συμφέροντά τους, σουαρέ με τους δημοσιογράφους που τους πλασάρουν ως “τα παιδιά της διπλανής πόρτας” στο ευρύ κοινό. Στα τετραγωνικά αυτά φιλοξενούνται επίσης οι μηχανές που τους ράβουν τα κοστούμια, όταν είναι απαραίτητο από μπράβοι της νύχτας να μεταλλάσσονται σε καθωσπρέπει εκπρόσωποι του νόμου και της τάξης των καπιταλιστών.
Όλος τυχαίως, για έδρα όλων αυτών των δραστηριοτήτων επέλεξαν ένα κτίσμα μέσα στην καρδιά του κρατικού μηχανισμού και της ασφάλειας: απέναντι ακριβώς από τη Σχολή της Αστυνομίας και το Υπουργείο Δικαιοσύνης, δίπλα στο Υπουργείο Δημόσιας Τάξης και το Υπουργείο Περιβάλλοντος. Πέρα από τον προφανή συμβολισμό αυτής της επιλογής που επιβεβαιώνει το ειδύλλιο της Χ.Α. με τους νευραλγικούς τομείς του κράτους και τις επιδιώξεις της για διασυνδέσεις με τους φορείς της αστικής πολιτικής διακυβέρνησης, η μετακόμιση στο «σιδερένιο φρούριο» της Κατεχάκη είναι άλλη μια ταφόπλακα στο περιβόητο “αντισυστημικό” της προφίλ.
Παρ’ όλα αυτά όμως, όλη αυτή η οχύρωση δεν φάνηκε αρκετή το πρωί της Παρασκευής και οι υπεύθυνοι ασφαλείας των γραφείων έμειναν με τους πυροσβεστήρες και τους φραπέδες στο χέρι. Στη στοχευμένη μας ενέργεια (σπάσιμο της πρόσοψης του καταστήματος και φθορές στο εσωτερικό του, φθορές στο αστυνομικό φυλάκιο, στην κεντρική είσοδο, στις παρκαρισμένες μηχανές των χρυσαυγιτών και παράλληλη ετοιμότητα να τσακίσουμε όποιο μέλος του τοπικού «τάγματος εφόδου» βρισκόταν μπροστά μας), απάντησαν λίγες ώρες μετά με τυφλά αντίποινα, χτυπώντας βάναυσα περαστικό απλά και μόνο επειδή πέρασε τυχαία μπροστά από το συγκεκριμένο σημείο και η εμφάνισή του δεν ταίριαζε στα πολιτικά τους κριτήρια. Αυτοί είναι οι φασίστες…. Και γι’ αυτό τους πολεμάμε.
Η κίνησή μας αυτή ενάντια στις ομάδες κρούσης του κεφαλαίου ήρθε για να προστεθεί στους πολύμορφους αγώνες του ταξικού κινήματος ενάντια στο φασισμό. Το τελευταίο διάστημα τα παραδείγματα είναι πολλά: η αποβολή του χρυσαυγίτικου «Κλαδικού Σωματείου Υπαλλήλων Ασφαλείας» από το Εργατικό Κέντρο Αθήνας, ο αποκλεισμός της “συνδικαλιστικής” παράταξης «Εθνικιστική Λαϊκή Δύναμη» από τις εκλογές του Συλλόγου των εργαζομένων στο Δήμο Θεσσαλονίκης, οι δυναμικές συγκεντρώσεις-πορείες ενάντια στα εγκαίνια γραφείων τους (όπως έγινε στην Ξάνθη, στη Βέροια, στα Χανιά, στο Παγκράτι), το μπλοκάρισμα εκδηλώσεων-ομιλιών τους (όπως στο Αγρίνιο, στο Βόλο και αλλού), οι αντιφασιστικές περιπολίες σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, η σύγκρουση με πρωτοκλασάτα στελέχη και βουλευτές τους (όπως στο Περιστέρι), η δυναμική παρουσία σε δίκες φασιστών και αντιφασιστών, οι επιθέσεις σε στελέχη, βουλευτές και γραφεία ναζί δικηγόρων-υποστηρικτών τους, οι συγκεντρώσεις αλληλεγγύης σε προσφυγόπουλα έξω από σχολεία (όπως στο Πέραμα και στο Ωραιόκαστρο), οι επιθετικές κινήσεις σε γραφεία από όλη τη γκάμα της ακροδεξιάς (όπως ΛΕΠΕΝ, Propatria, Ελλήνων Έλευσις) και πολλά άλλα ακόμα.
Στο αντίπαλο στρατόπεδο, η Χ.Α. με κάποιες σπασμωδικές κινήσεις κάνει προσπάθειες για να ξαναεμφανιστεί δυναμικά στο δρόμο. Με χτυπήματα εναντίον μεταναστών στη Χίο και στη Μυτιλήνη, προπηλακισμούς σε σχολεία που έχουν προγραμματιστεί να φιλοξενήσουν προσφυγόπουλα (όπως στο Πέραμα και στο Ωραιόκαστρο), με την επανεμφάνιση του σκληρού της πυρήνα στα δικαστήρια και τις προκλήσεις εναντίον της οικογένειας Φύσσα, προσπαθεί να κερδίσει το χαμένο έδαφος.
Η δίκη που βρίσκεται σε εξέλιξη και σύμφωνα με εκτιμήσεις θα ολοκληρωθεί πρωτόδικα μέσα στο 2018, αποτελεί μια από τις αιτίες της προσωρινής αναδίπλωσής της. Σύμφωνα με τις δηλώσεις του (προσφάτως αποχωρήσαντα βουλευτή της) Δ. Κουκούτση, οικονομικοί λόγοι και διώξεις της επιχειρησιακής και βουλευτικής ομάδας οδήγησαν στην τακτική επιλογή του να μπει για λίγο στην άκρη η πρωτοκαθεδρία των μπράτσων (χωρίς να εξαφανιστούν). Στο να προσεγγιστούν παλιές μνημονιακές καραβάνες της Ν.Δ. και του ΛΑ.Ο.Σ. ως στελεχιακό δυναμικό με στόχο το σπάσιμο της απομόνωσης, να αποκηρυχτεί ακόμα πιο έντονα στο δημόσιο λόγο της η εθνικοσοσιαλιστική της μήτρα και να πριμοδοτηθεί προσωρινά η ταμπέλα του “αγνού”, “νόμιμου” και “τίμιου” εθνικισμού.
Στη νέα της προσπάθεια να ξαναβγεί στον αφρό της πολιτικής επικαιρότητας και να διώξει από τις πλάτες της τη ρετσινιά της «εγκληματικής οργάνωσης», αξιοποιεί προπαγανδιστικά τη διεθνή άνοδο ακροδεξιών πολιτικών (Τραμπ, Λεπέν) και συμπλέει με το ρεύμα του ακροδεξιού ευρωσκεπτικισμού – χωρίς στην ουσία να θίγει τον ταξικό χαρακτήρα της Ε.Ε. Με ένα ιδεολογικό χυλό για Προγραμματικές Θέσεις που στόχο έχουν να εγκλωβίσουν τα εργατικά στρώματα στις ορέξεις της πιο αντιδραστικής μερίδας του κεφαλαίου, αυτοπαρουσιάζεται ως η μόνη αληθινή αντισυστημική δύναμη. Με ένα μηντιακό λαϊκισμό, επικεντρώνεται στο κράξιμο και την ενοχοποίηση κάποιων συγκεκριμένων διαχειριστών της πολιτικής-οικονομικής εξουσίας ή στη δαιμονοποίηση των μεταναστών, κρύβοντας με αυτό τον τρόπο τον πυρήνα της ταξικής εκμετάλλευσης και αθωώνοντας εν τέλει το καπιταλιστικό σύστημα και τις κρίσεις του που γεννούν τις αδικίες. Παράλληλα προσπαθώντας να απλώσει τα πλοκάμια της στον κόσμο της εργασίας, εμπλουτίζει το προφίλ της με τις γνωστές “αντιμνημονιακές” κορώνες και φτιάχνει σειρά δουλεμπορικών παραμάγαζων που τα βαφτίζει “σωματεία”, ενώ την ίδια στιγμή τάσεται ενάντια στις απεργίες και σε όλα τα όπλα που έχουν οι προλετάριοι για να αντιμάχονται τη μνημονιακή λαίλαπα. Ανάμεσα στις βαρύγδουπες εξαγγελίες της δεν ξεχνά βέβαια να αξιοποιήσει τη συστημική αβάντα της συγκυβέρνησης που επιλέγει να κάνει κοινές εμφανίσεις με τους βουλευτές της Χ.Α. στο Καστελλόριζο ή που δια στόματος Παρασκευόπουλου την επαινεί για την προσπάθεια “εκδημοκρατισμού” της.
Το ποια τάξη υπηρετεί και εναντίον ποιας τάξης στρέφεται φαίνεται ακόμα πιο καθαρά από τους στόχους που επέλεγαν να χτυπούν οι Ρουπακιάδες και τα «τάγματα εφόδου» τους: με επιθέσεις στο ντόπιο και ξένο προλεταριάτο, με δολοφονίες μεταναστών εργατών όπως ο Σαχζάτ Λουκμάν και ο Αλίμ Αμπντούλ Μάναν, με επιθέσεις σε δομές του κινήματος και σε κοινότητες μεταναστών. Απολαμβάνοντας το ακαταδίωκτο και την αστυνομική-δικαστική ασυλία επιδίωξαν να ηγεμονεύσουν στις γειτονιές, δίνοντας διαπιστευτήριά στις δυνάμεις του κεφαλαίου ότι είναι άξιοι να τους ανατεθεί μερίδιο της πολιτικής εξουσίας, όντας ικανοί να αντιμετωπίσουν ακόμα και ένοπλα το οργανωμένο εργατικό κίνημα. Ενώ η ισχύ τους μεγάλωνε, οι τραγικές στιγμές της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, της δολοφονικής ενέργειας εναντίον των Αιγυπτίων ψαράδων στην ιχθυόσκαλα και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα, συμπύκνωσαν ως κινήσεις τη σιγουριά που είχε η Χ.Α. εκείνη την περίοδο ότι μπορούσε να ανέβει κλίμακα επιχειρησιακής και πολιτικής δράσης και να αμφισβητήσει με τα έργα της την ηγεμονία στο χώρο της Δεξιάς.
Για όλους αυτούς τους λόγους οι δυνάμεις του ταξικού κινήματος πρέπει να είναι σε επαγρύπνηση. Όπως μας έχει διδάξει η Ιστορία, τμήματα της αστικής τάξης θέλουν να έχουν σαν εφεδρεία τα τάγματα των ναζί που θα είναι έτοιμα να επιβάλλουν με φωτιά και σίδερο τις πολιτικές του κεφαλαίου, που όσο οξύνεται ο ταξικός αγώνας θα είναι έτοιμα να παραδώσουν τους εργαζόμενους δεμένους χειροπόδαρα στους καπιταλιστές. Και αν το ιστορικό παράδειγμα της Γερμανίας και της Ιταλίας φαντάζει μακρινό, τα πρόσφατα γεγονότα της Ουκρανίας πρέπει να ληφθούν πολύ σοβαρά υπόψιν από τους αγωνιστές. Σε μια όχι και τόσο μακρινή χώρα, η οργανωμένη επέμβαση της Ε.Ε. και των Η.Π.Α. συντάχθηκε με οργανωμένες, ετοιμοπόλεμες ναζιστικές ομάδες που δολοφόνησαν και βασάνισαν αριστερούς και αντιφασίστες. Έτσι επιβλήθηκε ένα καλά σχεδιασμένο πραξικόπημα με στόχο να ενισχυθεί εκείνο το κομμάτι της αστικής τάξης που είχε σαφή ευρωατλαντικό προσανατολισμό και ήταν διατεθειμένο να υποστηρίξει σθεναρά τα συμφέροντα αυτά στην περιοχή.
Επιπλέον και όσον αφορά το εδώ και το τώρα, επειδή μια αποκαθαρμένη Χ.Α. που θα μπορεί να αξιοποιηθεί ως κυβερνητικός μπαλαντέρ δεν αποτελεί σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Επειδή άλλο ένα δίδαγμα της Ιστορίας είναι ότι η αδυναμία της σοσιαλδημοκρατικής πολιτικής φέρνει πιο κοντά το φασισμό στη διακυβέρνηση όταν δεν μπορεί στέρεα να επανέλθει η «ανάπτυξη» και η απαραίτητη ισορροπία του συστήματος. Επειδή το βάθος της οικονομικής κρίσης και οι μνημονιακές πολιτικές δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για αισιοδοξία αν το επαναστατικό κίνημα δεν αναλάβει τα σύγχρονα καθήκοντά του, οφείλουμε να πολεμήσουμε το φασισμό και το σύστημα που τον γεννά οργανωμένα, ενωτικά και αποφασιστικά σε ιδεολογικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο. Για μια νικηφόρα αντιφασιστική και αντικαπιταλιστική στρατηγική που θα δημιουργήσει «νέους χρόνους και εποχές, στο μπόι των ονείρων μας, στο μπόι των ανθρώπων».
ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΣΑΣ
Ταξιαρχία Παύλος Φύσσας
Υ.Γ. 1: Λίγες μέρες πριν, οι υμνητές των δοσίλογων και των ταγματασφαλιτών, οι απόγονοι του αδόλφου που ονομάζονται χρυσαυγίτες, έκαναν άλλο ένα show εκτοξεύοντας απειλές για γκρέμισμα του Μουσείου του N. Μπελογιάννη. Ανακαινίστε πρώτα τα γραφεία σας που δέχονται επιθέσεις σε όλη την Ελλάδα και τα ξαναλέμε μετά…
Υ.Γ. 2: Αλληλεγγύη στις καταλήψεις και στις δυνάμεις του αγώνα που δέχονται επιθέσεις από το κράτος, το παρακράτος και από κάθε λογής εμπροσθοφυλακές του κεφαλαίου.”
