Όταν ένα παιδί 13 χρόνων χάνει τη ζωή του με τέτοιο τραγικό τρόπο συνεπεία της ελαφρότητας και της αβελτηρίας των μηχανισμών μιας δημοτικής αρχής , που λειτουργεί στο πλαίσιο ενός μάλλον ευρύτερα αποσαθρωμένου αυτοδιοικητικού περιβάλλοντος , περιμένει κανείς το αυτονόητο .
Την προβολή εκείνων των ώμων που θα σηκώσουν με το παραπάνω την κοινωνική και πολιτική ευθύνη που αναλογεί. Ειδικότερα όταν ο δήμαρχος Αργυρούπολης -Ελληνικού ,Χρ. Κορτζίδης, οικοδομεί χρόνια το προφίλ του πολιτικού ακτιβιστή ,του κοινωνικά υπερευαίσθητου και εύθικτου ανθρωπιστή παράγοντα της αυτοδιοίκησης .
Είναι καταλυτικά αντιφατική η αναμέτρηση των εικόνων του δημάρχου ,αφενός ως ανθρώπου που ρίχνει περιφράξεις από τις παραλίες , βάζει πούλμαν για να κολυμπήσουν εκεί τα ΚΑΠΗ, που «δαγκώνει» και περιφράσσει τμήμα από το πρώην στρατόπεδο αεροπορίας για να βαδίζουν οι πολίτες και να παίζουν τα παιδιά ,που αντιτάσσεται σφοδρά στην «καπιταλιστή ανάπτυξη » του πρώην αεροδρομίου και αφετέρου ως παράγοντα αδύναμου να σηκώσει ως αρμόζει το βάρος της τραγωδίας του πάρκου . Τι χειρότερο για μια δημοτική αρχή να ενδίδει στις προτάσεις οιουδήποτε κυκλοφορεί με δυο τρία χιλιάρικα στη τσέπη για να σκαρώνει ότι του καπνίσει σε βάρος της ασφάλειας των δημοτών και των οικογενειών τους;
Ο δήμαρχος Ελληνικού με την πολυετή οικογενειακή παράδοση στην διαχείριση μιας περιοχής που σημάδεψαν οι Αμερικανικές βάσεις , το αεροδρόμιο , η παραλία και τα προσφυγικά Σούρμενα στις παρυφές του Υμηττού ,ήρθε αντιμέτωπος με την περίσταση , την διαβολική συνέργεια όπως θα έλεγαν οι παλαιότεροι , και την εστιασμένη ανάδειξη των ολοφάνερων παραλείψεων του ως αρχής και ηθικά ηττήθηκε κατά κράτος .
Είναι ξεκάθαρο ότι στην προεκλογική περίοδο υπάρχουν και υποκριτές που δεν διστάζουν να εκμεταλλεύονται με απροκάλυπτο τρόπο ανθρώπινα δράματα , όμως στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ίδιος ο δήμαρχος με την στάση του καθορίζει πως αντιλαμβάνεται την διοικητική ευθύνη . Είναι επίσης γνωστό ότι ο δήμαρχος Ελληνικού δεν ανήκει στην χορεία των ανθρώπων του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου . Κι όμως έδωσε όπλα σε πολλούς να τον πλήξουν στο δικό του γήπεδο αρχών , να τον κρεμάσουν στο μανταλάκι επειδή δεν μπορεί να λύσει την ζώνη ασφαλείας από την ..καρέκλα του.
Η θυσία της οδού Κύπρου , αυτό το μνημείο πολύπλευρης και κυρίως θεσμικής ανευθυνότητας έναντι ανηλίκων πρέπει να ορίσει στο εξής ένα νέο επίπεδο αντίληψης για την ευθύνη αυτών που ζητούν ψήφους των πολιτών , υποτίθεται για να υπηρετήσουν την ποιότητα ζωής και την ασφάλεια τους .Πρέπει να ανεβάσει δραματικά την στάθμη των απαιτήσεων του πολίτη και του αισθήματος ευθύνης όσων λειτουργούν με ελαφρά καρδιά και χαλαρή συνείδηση λαμβάνοντας αποφάσεις εν δυνάμει καθοριστικές για τη μετατροπή συνθηκών ατυχήματος σε συνθήκες εγκλήματος . Μήπως και προληφθούν ανάλογες τραγωδίες εκεί που στήνονται ,αψήφιστα , σκηνικά παρεμφερών προϋποθέσεων.
