Ένα ναυάγιο στη Λακωνία. Πετάμε πάνω από ένα απόκοσμο αλλά και πανέμορφο τοπίο. Ένα τούρκικο εμπορικό πλοίο, το Καπτάν Ισμαήλ Χακί έχει βυθιστεί κοντά σε ένα από τα πιο επικίνδυνα ακρωτήρια της Ελλάδας, το Κάβο Μαλιά ή Ακρωτήριο Μαλέας.
Ένα πραγματικά απόκοσμο αλλά πανέμορφο τοπίο στον Κάβο Μαλιά ή Ακρωτήρι Μαλέας προσφέρει σήμερα ένα εξαιρετικό θέαμα τόσο από αέρος όσο και για κατάδυση.
Όπως γράφει ο κ. Κώστας Λαδάς, «στον κόλπο της Αγίας Μαρίνας, κοντά στο Κάβο Μαλιά, στη Λακωνία, βορειοανατολικά του ακρωτηρίου Ζόβολο βρίσκεται βυθισμένο το φορτηγό πλοίο “Kaptan Ismail Hakki”. Ένα καράβι 30 μέτρων που μετέφερε 578 τόνους σιδηρομετάλλευμα και ένα αυτοκίνητο εποχής. Το πλοίο, για αγνώστους λόγους μέχρι σήμερα, βυθίστηκε στις 30 Ιανουαρίου 1978, σχεδόν 100 μέτρα από την ακτή, σε βάθος 12 μέτρων.
νήκε στην εταιρεία Deval Shipping Group και πήρε το όνομα του από τον δεύτερο ιδιοκτήτη της εταιρείας Ισμαήλ Χακί ο οποίος ,όταν ανέλαβε την εταιρεία, το 1952, έφερε μια σύγχρονη εποχή στον τουρκικό εμπορικό στόλο, μετατρέποντας όλα τα ατμόπλοια της εταιρείας του, σε ντίζελ.
Πιθανόν το “Kaptan Ismail Hakki” να ήταν το πρώτο τουρκικό που μετατράπηκε σε ντιζελοκίνητο. Η ιστορία αναφέρει πως χάρη στη παρατηρητικότητα ενός βοσκού ο οποίος βρισκόταν ακριβώς εκείνη την ώρα, στην Αγία Μαρίνα, δεν υπήρξαν θύματα, από το ναυάγιο. Ο βοσκός άναψε φωτιές στη μοναδική αμμώδη παραλία της περιοχής, ώστε να κατευθύνει εκεί τους ναυαγούς, σώζοντας τους έτσι από τη πρόσκρουση τους στα βράχια του Καβομαλλια.
Οι ναυαγοί ως ένδειξη ευγνωμοσύνης προς το βοσκό για τη σωτηρία τους, χάρισαν τη βάρκα τους στους αγρότες της περιοχής. Η διαδρομή για να φτάσουμε στην παραλία της Αγίας Μαρίνας ,όπου και θα καταδυθούμε, ξεκινάει από την Νεάπολη με κατεύθυνση προς τον Άγιο Νικόλαο. Στη συνέχεια προς τον Προφήτη Ηλία, και λίγο πριν το τέλος της ασφάλτου, μπαίνουμε αριστερά σ έναν χωματόδρομο αρκετά βατός, για συμβατικά αυτοκίνητα, προς το Απολιθωμένο Δάσος. Μετά από το δάσος και λίγο πριν φτάσουμε στο εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας, ακολουθούμε τον δεξί χωματόδρομο που οδηγεί σε μια αλάνα όπου είναι και το τέλος της διαδρομής μας.
Ιδιαίτερη προσοχή χρειάζεται κατά την ετοιμασία μας στην ξηρά, στη μετακίνηση τόσο τη δική μας όσο και του εξοπλισμού μας, λόγο των κοφτερών βράχων που υπάρχουν γύρω. Ευτυχώς στην άκρη του κάβου υπάρχουν μικρά σκαλοπάτια που διευκολύνουν την είσοδο και την έξοδο μας στο νερό.
Σε απόσταση 100 μέτρων από την ακτή και σε ευθεία με το φυσικό ρέμα που έχει δημιουργηθεί στα βράχια από την θάλασσα, βρίσκεται βυθισμένο με την αριστερή του πλευρά στον αμμώδη βυθό το σιδερένιο κουφάρι του πλοίου, με την πρύμνη του να κοιτάει την ξηρά και την πλώρη το ανοιχτό πέλαγος. Το μέγιστο βάθος φτάνει τα 12 μέτρα και το ελάχιστο τα 4 μέτρα, κάνοντας το ναυάγιο επισκέψιμο σε αυτοδύτες όλων των επίπεδων, καθώς επίσης και σε ελευθέρους δύτες».