Για όλη τη Ελλάδα ήταν είτε η Ζωή Λάσκαρη είτε η "Ζωίτσα". Για τον Αλέξανδρο Λυκουρέζο, τη Μάρθα, τη Μαρία – Ελένη και τη Ζένια ήταν η ίδια τους η ζωή. Αυτό και τίποτα άλλο.
Το μεσημέρι της Τρίτης έζησαν μια ακόμη δύσκολη στιγμή. Τη ζωή που έπρεπε να αποχαιρετίσουν τη Ζωή τους. Εκείνη που τους λάτρεψε. Εκείνη που λάτρεψαν. Εκείνη που έφυγε τόσο ξαφνικά.
Η Μάρθα και η Μαρία – Ελένη, οι κόρες της Ζωής Λάσκαρη, δεν αποχωρίστηκαν λεπτό τα μαύρα τους γυαλιά. Ακόμη κι έτσι όμως, πως να κρυφτεί η θλίψη, ο πόνος.
Στο πλευρό τους, η μικρή Ζένια. Η αγαπημένη εγγονή της Ζωής. Ένα νέο κορίτσι που βιώνει την απώλεια ξανά. Ο σπαραγμός της συγκλόνισε τους πάντες. Τα δάκρυά της δεν σταμάτησαν να τρέχουν.
Κι εκείνος, ο άντρας της, ο σύντροφός της, ο λατρεμένος της Αλέξανδρος Λυκουρέζος, όρθιος μπροστά στο λευκό φέρετρο, να κοιτά με βλέμμα κενό. Το βλέμμα του πόνου που δεν αποτυπώνεται σε λέξεις.
Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι μετά από 41 χρόνια, μετά από εκείνη την τυχαία γνωριμία τους το 1976 όταν εκείνη αναζήτησε τις νομικές του συμβουλές, δεν θα την έχει στο πλευρό του. Δεν θα της μιλάει, δεν θα του γελάει.
Φωτογραφίες: Eurokinissi
