Δεν έχουν τέλος οι καταγγελίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας σχετικά με την «Κιβωτό του Κόσμου».
Όσο περνούν οι μέρες, οι καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές και παρενοχλήσεις ανηλίκων που έχουν φιλοξενηθεί στη δομή της «Κιβωτού του Κόσμου», πληθαίνουν.
Αυτή τη φορά μια νέα μαρτυρία έρχεται στο φως μέσα από το newsit.gr και αφορά μια έγκυο γυναίκα από την Ουκρανία. Όλα ξεκίνησαν τον περασμένο Μάρτιο, λίγο μετά την έναρξη του πολέμου, όταν μια Ουκρανή έφτασε στην Ελλάδα, μαζί με τα δύο της παιδιά προκειμένου να φιλοξενηθεί από την «Κιβωτό του Κόσμου».
Πριν φτάσει στην δομή, χρειάστηκε να μείνει για ένα βράδυ στο σπίτι μιας οικογένειας από την Αττική, οι οποίοι είχαν προθυμοποιηθεί, σε συνεννόηση με κάποιους συλλόγους να βοηθήσουν, όπως μπορούσαν, τους πρόσφυγες που έρχονταν στην χώρα μας.
Η Μαρία, που μαζί με την οικογένειά της αγκάλιασαν την Ουκρανή μητέρα με τα δύο της παιδιά και στην συνέχεια έγιναν φίλοι, μιλάει στο newsit.gr για τις δύσκολες καταστάσεις που βίωσε η οικογένεια από την Ουκρανία κατά την φιλοξενία τους στην «Κιβωτό».
Την έβαζαν να δουλεύει σκληρά σε προχωρημένη εγκυμοσύνη
«Καθάριζε την κουζίνα που ήταν κοινή για πάνω 50 άτομα με την κοιλιά “στο στόμα”» καταγγέλλει η γυναίκα στο newsit.gr. Η πρόσφυγας από την Ουκρανία ήταν έξι μηνών έγκυος όταν ξέσπασε ο πόλεμος. Αρχές Μαρτίου έφυγε από την Οδησσό, μαζί με τα δυο παιδιά της. Επρόκειτο να φιλοξενηθούν στην Κιβωτό του Κόσμου.
«Είχε σκοπό να μείνει στην Ελλάδα μέχρι να γεννήσει και να γίνουν καλύτερα τα πράγματα εκεί», κάτι που όμως δεν έγινε γιατί η γυναίκα, όπως λέει η Μαρία, καθώς δεν άντεξε τα όσα έπρεπε να αντιμετωπίσει στη δομή.
«Εμείς δεν τους γνωρίζαμε, είχα έρθει σε μια επικοινωνία με μια υπεύθυνη τοπικού συλλόγου, για να βοηθήσω αν μπορώ με κάποιον τρόπο, έμειναν ένα βράδυ στο σπίτι μας μέχρι να πάνε στην Κιβωτό» αναφέρει στο newsit.gr.
Τις πρώτες μέρες που η μητέρα με τα παιδιά της βρίσκονταν στην δομή «φαινόντουσαν καλά τα πράγματα» μεταφέρει η Μαρία, σιγά σιγά όμως ξεκίνησαν να εμφανίζονται προβλήματα, «μέχρι που υποχρέωσαν την έγκυο μητέρα να καθαρίζει από το πρωί στις 8 μέχρι το μεσημέρι στις 4 την κουζίνα. Το διάστημα αυτό δεν είχε που να αφήσει τα παιδιά της, θα έπρεπε δηλαδή να τα κλειδώνει στο δωμάτιο; Επομένως, όταν έπρεπε να καθαρίσει τα έπαιρνε αναγκαστικά μαζί της. Το ίδιο βέβαια συνέβαινε και για τους υπόλοιπους Ουκρανούς.
Αυτή η κουζίνα βρισκόταν στο ισόγειο, δίπλα στην τραπεζαρία, ήταν η κοινή κουζίνα που ετοιμαζόταν το φαγητό δηλαδή, δεν ήταν ατομική και εκτός από τον μάγειρα είχαν όλοι πρόσβαση. Έπρεπε να την καθαρίζουν οι Ουκρανοί γιατί ουσιαστικά την χρησιμοποιούσαν και εκείνοι, αλλά όχι μόνο εκείνοι. Έτσι, την καθάριζαν εναλλάξ όσες οικογένειες από την Ουκρανία έμεναν εκεί».
«Τα παιδιά δε μπορούσαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους»
Σύμφωνα με τα όσα είχε μεταφέρει η έγκυος μητέρα στην Μαρία «τα παιδιά που φιλοξενούνταν εκεί από την Ουκρανία, αλλά και οι γονείς τους χρειάζονταν ίντερνετ. Οι γονείς για να επικοινωνούν με τους ανθρώπους στην χώρα τους και τα παιδιά γιατί παρακολουθούσαν τα μαθήματά τους εξ αποστάσεως, γεγονός που συνέβαινε και όταν βρίσκονταν στην χώρα τους».
Παρόλα αυτά όπως λέει η ίδια «ήρθαν εδώ και πίστευαν ότι θα μπορούσαν να κάνουν τα μαθήματά τους διαδικτυακά, κάποιες φορές με βίντεοκλήση και κάποιες άλλες μέσω μιας πλατφόρμας που χρησιμοποιούσαν, 9 στις 10 φορές, όμως, δεν μπορούσαν να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους γιατί δεν είχε ίντερνετ και όταν γύρισαν είχε μείνει πίσω το παιδί».
Ωστόσο, σύμφωνα πάντα με τα όσα είχε μεταφέρει η γυναίκα στην φίλη της «είχαν μιλήσει για το συγκεκριμένο πρόβλημα στους ανθρώπους της δομής και τους είχαν πει ότι θα το φτιάξουν, κάτι που δεν έγινε ποτέ».
«Της είπαν ότι θα της παρέχουν γιατρούς και δεν απαντούσαν στα τηλέφωνα»
Στη συνέχεια, υποστηρίζει ότι «η γυναίκα αυτή, τρεις μήνες που έμεινε στην Ελλάδα, παρόλο που είχα προσπαθήσει επανειλημμένα και εγώ η ίδια, δεν είχαν φροντίσει από την δομή, να επισκεφθεί έναν γιατρό. Στην αρχή της είχαν πει, ενώ ήμουν και εγώ η ίδια παρούσα, ότι θα φροντίσουν να της παρέχουν και γιατρούς και ό,τι εξετάσεις χρειαστεί και αν χρειαστεί να γεννήσει όσο ήταν εκεί, θα το αναλάμβαναν εκείνοι, με δικά τους έξοδα. Από ένα σημείο και μετά η υπεύθυνη κοινωνική λειτουργός που θα φρόντιζε το θέμα, δεν απαντούσε στο τηλέφωνο.
Αρχικά της έλεγαν ότι μπορούν να πάει σε κάποιο ιδιωτικό μαιευτήριο να κάνει εξετάσεις και να την δει γιατρός, μετά της είπαν ότι τελικά δεν συνεργάζονται με το συγκεκριμένο μαιευτήριο. Δεν άντεχε άλλο και ξεκίνησε να ψάχνει μόνη της να κλείσει ραντεβού σε κάποιο δημόσιο νοσοκομείο και λίγες μέρες πριν φύγει της είπαν ότι της έκλεισαν τελικά ραντεβού να πάει στους Γιατρούς του Κόσμου, αλλά η γυναίκα είχε κλείσει ήδη εισιτήρια για να γυρίσει στην Ουκρανία».
Εξαιτίας όλων αυτών των καταστάσεων πήρε την απόφαση να γυρίσει πίσω στην Ουκρανία περιγράφει στο newsit.gr η Μαρία.
«Δε μας άφηναν να τους δούμε μόνοι μας»
Σχετικά, τώρα με τα όσα έχουν βγει τώρα στο φως της δημοσιότητας, όσον αφορά στις καταγγελίες για κακοποιητικές συμπεριφορές ανηλίκων, δεν είχε αναφέρει κάτι στην Μαρία και τον σύζυγό της. Ωστόσο, εκείνη όταν είχαν βρεθεί στην «Κιβωτό» μαζί με τα παιδιά της, είχαν δει, όπως μας λένε, ότι«υπήρχαν παιδιά ηλικίας 14 με 15 ετών που τους υποχρέωναν να κάνουν δουλειές, να κουβαλάνε πράγματα και δεν τους μιλούσαν ευγενικά.
Επίσης, κάτι ακόμα που συνέβαινε ήταν ότι δεν μπορούσαμε να επισκεφθούμε τους ανθρώπους από την Ουκρανία που φιλοξενούνταν εκεί, θα μπορούσαμε να τους βλέπουμε μόνο με την παρουσία κοινωνικού λειτουργού».
Η γυναίκα τελικά γύρισε στην χώρα της, γέννησε «και όταν ξεκίνησαν πάλι οι βομβαρδισμοί στην Οδησσό, ζήτησε να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα, αλλά δεν ζήτησε να γυρίσει πίσω στην Κιβωτό» καταλήγει η Μαρία.
Ρεπορτάζ: Αναστασία Σταματοπούλου