Πρεμιέρα κάνει στις 14 Ιουλίου 2022 η «Ελένη» του Ευριπίδη σε σκηνοθεσία Βασίλη Παπαβασιλείου, στο Θέατρο Δάσους, από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας.
Μια πολύχρωμη γιορτή ειρήνης, με συγκίνηση και χιούμορ, που καταδεικνύει τη ματαιότητα του πολέμου, «μια αντιτραγική τραγωδία», όπως αναφέρει ο σκηνοθέτης, μια παράσταση με «ανελέητη χαρά», όπως τονίζει, μιλώντας στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, η Έμιλυ Κολιανδρή (Ελένη).
Ιδιαίτερα τη στιγμή της αναγνώρισης -η πιο χαρακτηριστική σκηνή του έργου- ο σκηνοθέτης την παρουσιάζει σαν ένα μεταγαμήλιο γλέντι, με ζωντανή μουσική, όργανα, όλα τα στοιχεία που συνθέτουν ένα πανηγύρι, όπως αναφέρει χαρακτηριστικά η κ. Κολιανδρή. «Ας μην ξεχνάμε ότι αυτή η παράσταση ετοιμάστηκε μέσα στα λοκντάουν και τις καραντίνες. Ο κ. Παπαβασιλείου ήθελε να είναι μια γιορτή. Μια έξοδος, ξανά στη χαρά, στη ζωή, στην ελευθερία», προσθέτει η ίδια.
Η απελευθερωτική γύμνια του Μενάλαου
Η πρόταση του Βασίλη Παπαβασιλείου να εμφανίζεται στη σκηνή ο Μενέλαος (Θέμης Πάνου) μόνο με ένα εσώρουχο, λειτούργησε θετικά για τον πρωταγωνιστή. «Η γύμνια είναι απελευθερωτική, γιατί πολλαπλασιάζει ό,τι έχει να πει ο ήρωας. Με αυτή την εικόνα αποκτάει μια άλλη δυναμική και η συνάντηση με το κοινό έχει πια μια άλλη ποιότητα. Είναι πιο ελεύθερος και αυτό εισπράττεται από τον θεατή», σημειώνει ο κ. Πάνου.
Το «ένδυμα» του Μενέλαου, σύμφωνα με τον Θέμη Πάνου, είναι το παρελθόν του. «Είναι ένας ήρωας που έχει εκπέσει σε απόλυτο βαθμό. Δεν ξέρει καν που βρίσκεται. Η ταυτότητά του είναι το παρελθόν του και αυτό κουβαλάει ως “ένδυμα”. Αυτό χρησιμοποιεί».
Ο ναυαγός Μενέλαος και η κόβιντ…
Ο Θέμης Πάνου παραλληλίζει την κατάσταση που βιώνουμε από την αρχή της πανδημίας με εκείνη του ναυαγού Μενέλαου της παράστασης, ο οποίος έχει χάσει τον δρόμο του και δεν ξέρει προς τα πού να πάει.
«Έχουμε μια σχεδόν άμεση αναφορά σε έναν άνθρωπο του κόσμου, ο οποίος δεν ξέρει πώς θα βγει από αυτή την κατάσταση. Και πρέπει κάτι να κάνει για να σωθεί. Έχει τη “δικτατορία” της επιλογής», σημειώνει.
Η Έμιλυ Κολιανδρή, από την πλευρά της, μιλάει για τον τρόπο που οι επιπτώσεις της πανδημίας έχουν «γράψει» στον κάθε ηθοποιό, με αποτέλεσμα να αλλάζουν δυνητικά και το αποτέλεσμα των παραστάσεων.
«Δεν είμαστε πια οι ίδιοι, και αυτό ίσως κάτι δίνει στην παράσταση, γιατί δεν ξέρεις αν αύριο υπάρξει κάποιο κρούσμα και σταματήσουμε πάλι. Σαν να επενδύουμε κι εμείς περισσότερο στο τώρα. Νομίζω ότι αν κάτι μας έχει διδάξει όλη αυτή η ιστορία, είναι μην κάνουμε πολλά μακροπρόθεσμα σχέδια και να μπορούμε να χαρούμε τη στιγμή», σημειώνει η πρωταγωνίστρια.
Να μην γίνει η «Ελένη» …«Ελένη»
Στο έργο του αυτό, ο Ευριπίδης διατείνεται πως η πραγματική Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία. Μόνο το είδωλό της πήγε εκεί. Η παράσταση, της οποίας τη μετάφραση υπογράφει ο Παντελής Μπουκάλας, ανέβηκε πρώτη φορά πέρυσι και έκανε περιοδεία σε αρκετά μέρη της Ελλάδας, ωστόσο οι παραστάσεις της στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου ακυρώθηκαν λόγω των εκτεταμένων πυρκαγιών.
Με την «Ελένη» κατεβαίνει και φέτος το ΚΘΒΕ στην Επίδαυρο (12-13/8) και όπως αναφέρει η κ. Κολιανδρή, εύχεται να γίνει κανονικά, «αλλιώς θα κινδυνεύει να γίνει η πιο αυτοαναφορική παράσταση. Στο έργο, η Ελένη δεν πήγε ποτέ στην Τροία, αλλά ελπίζω η δική μας παράσταση να καταφέρει να πάει στην Επίδαυρο».
