Το διπλωματικό και οικονομικό παζάρι μεταξύ Ελλάδας - Κυπρου - Ισραήλ στο θέμα των κοιτασμάτων φυσικού αερίου βρίσκεται στην κορύφωσή του. Τα ενδεχόμενα είναι όλα ανοιχτά καθώς τα συμφέροντα είναι διαφορετικά και τα ποσά που παίζονται τεράστια...
Το “παιχνίδι” παίζεται σε τρία “ταμπλό”. Οι Ισραηλινοί που έχουν ανακαλύψει ένα τεράστιο κοίτασμα φυσικού αερίου επιθυμούν άμεσα να το “ρίξουν” στην αγορά. Οι λύσεις που προτείνονται είναι 2+1.
Μια λύση είναι η υγροποίηση του αερίου, η αποθήκευσή του στο υπό κατασκευή κυπριακό σταθμό στο Βασιλικό και η προώθησή του στις αγορές από εκεί…
Η δεύτερη έχει προταθεί από την Ελλάδα και είναι η δημιουργία αγωγού προς Κρήτη και Πελοπόννησο.
Η νέα, προέκυψε μόλις τον τελευταίο καιρό και έρχεται να αλλάξει τα δεδομένα και τους σχεδιασμούς τόσο της Αθήνας όσο και της Λευκωσίας.
Είναι η νέα τεχνική μεταφοράς του φυσικού αερίου με την τεχνολογία της συμπίεσης.
Αυτή είναι η λύση που επέλεξαν οι Ισραηλινοί τον τελευταίο καιρό για την προώθηση του αερίου τους και ουσιαστικά αφήνει εκτός παιχνιδιού τόσο την Ελλάδα, όσο και την Κύπρο.
Η συμπίεση του αερίου είναι πιο φθηνή λύση αλλά δεν ενδείκνυται για μεγάλες ποσότητες όπως αυτές που διαθέτει πλέον το Ισραήλ.
Την ίδια ώρα όμως και η υγροποίηση που προτείνει η Κύπρος με τον σταθμό στο Βασιλικό ενώ δίνει τεράστιες δυνατότητες αποθήκευσης είναι πολύ ακριβή ως λύση.
Ο αγωγός που προτείνει η Ελλάδα μπορεί να δίνει απευθείας σύνδεση με τις ευρωπαϊκές αγορές έχει όμως επίσης ένα κόστος κοντά στα 5 δισ. Πολύ μεγάλο δηλαδή.
Έτσι αυτή τη στιγμή η μάχη βρίσκεται στην κορύφωσή της. Η Λευκωσία τρέχει για να πείσει ότι πρέπει να χρησιμοποιηθεί ο σταθμός στο Βασιλικό, όμως έχει καθυστερήσει πολύ στην κατασκευή του και οι Ισραηλινοί ήδη χρειάστηκαν άλλη μέθοδο. Ταυτόχρονα οι Κύπριοι βλέπουν ότι χωρίς τα Ισραηλινά κοιτάσματα ο σταθμός θα είναι ασύμφορος για τους ίδιους καθώς απαιτεί κοιτάσματα μεγαλύτερα απ’ εκείνα που φαίνεται να διαθέτει μόνο η Κύπρος για τη βιωσιμότητά του ως έργο.
Η Λευκωσία πιέζει λοιπόν τους Ισραηλινούς να επιλέξουν την υγροποίηση καθώς εκτός των οικονομικών οφελημάτων θα έχουν τεράστια γεωστρατηγικά κέρδη αφού θα γίνουν σταθμός διακίνησης των κοιτασμάτων.
Στο ίδιο παιχνίδι παίζει όμως και η Αθήνα με τον αγωγό, θέλει να γίνει η Ελλάδα ο σταθμός μεταφοράς των τεράστιων κοιτασμάτων προς την Ευρώπη και να συνδέσει άρρηκτα τα συμφέροντά της με εκείνα του Ισραήλ στην ευαίσθητη περιοχή.
Οι Ισραηλινοί δια του υπουργού ενέργειας έχουν δηλώσει υπέρ του αγωγού, όμως και αυτός θα χρειαστεί καιρό για να κατασκευαστεί και έτσι μπαίνει ξανά “σφήνα” το θέμα της συμπίεσης.
Το παζάρι … καλά κρατεί…
Διαβάστε επίσης:
