Τον "Άγιο Ιούλιο" του 2018 ο Μάνος Ελευθερίου έφυγε από κοντά μας αλλά άφησε πίσω του ένα σπουδαίο έργο. Τα τραγούδια του, τα γραπτά του. Πολλοί φίλοι του και μη από χθες που έγινε γνωστό το φευγιό του απέτισαν φόρο τιμής στον σπουδαίο δημιουργό.
Μεταξύ αυτών, η επίσης σπουδαία στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου η οποία μέσω της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ, αποχαιρετά ως εξής τον Μάνο Ελευθερίου:
«Το πρώτο αίσθημα που μου γεννά το άκουσμα του θανάτου του είναι η ευγνωμοσύνη για την έμπνευση και την συντροφιά που μας χάρισε με τα τραγούδια του, τη γονιμότητα και το δόσιμο σε οτιδήποτε έκανε. Όλη του η ζωή ήταν μια δημιουργία: όχι μόνο ο έμμετρος λόγος των τραγουδιών, αλλά και τα πιο πρόσφατα μυθιστορήματα, ακόμα και η έρευνα σπάνιων ντοκουμέντων όπως έκανε για την Ελένη Παπαδάκη. «Το ξέρεις ότι είχε μουσική παιδεία;», μου έλεγε μια από τις τελευταίες φορές που μιλήσαμε. Κι εγώ τον ρωτούσα: «Τι θα τα κάνεις Μάνο όλα αυτά που μαζεύεις;»
Εκείνος όμως είχε τον ενθουσιασμό του εφήβου και ήξερε. Ήταν ο συγκερασμός του εγγράμματου ανθρώπου και του λαϊκού, του «δασκάλου», του μύστη και του εφήβου. Το πρώτο LP που αγόρασα – και έλιωσα – ήταν ο «Άγιος Φεβρουάριος» του Μούτση.
Από τότε νομίζω ότι έγινε μέσα μου οδηγός το αίσθημα που βρήκα εκεί: η τέχνη στο λόγο, η λαϊκότητα στο αίσθημα και οι αναφορές στη μεγάλη Ιστορία. Κάτω από την ομπρέλα της Ιστορίας – της Μικρασιατικής Καταστροφής – έβρισκαν παρηγοριά οι άνθρωποι που δεν είχαν τα ίδια βιώματα. Οι στίχοι του ήταν αρχοντικοί μέσα στον πόνο τους. Και ο ίδιος παρόλο που έδινε την εικόνα ενός εύθραυστου ανθρώπου, ήταν δυνατός όπως το κουκούτσι ενός καρπού. Αν κρατάω μια τελευταία εικόνα, όπως και όλοι όσοι τον αγαπούσαμε, είναι η εικόνα του Μάνου Ελευθερίου να περπατά στο κέντρο της Αθήνας, εκεί κοντά στην πλατεία Κλαυθμώνος. Ο ίδιος να λάμπει μέσα σε μια πόλη που ενίοτε μας πληγώνει».
Η πολιτική κηδεία του Μάνου Ελευθερίου θα γίνει την Τρίτη 24 Ιουλίου στις 12.00 στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών.