Γύρω στα 500 με 1000 ευρώ λέγεται πως είναι οι ελάχιστες ταρίφες και μάλιστα από χειρουργούς δεύτερης γραμμής στην καλύτερη περίπτωση .Κανονικά δεν πρέπει να κοστίζει τίποτα .
Πόσος άραγε πρέπει να είναι ο μισθός ενός καρδιοχειρουργού μεγάλης ζήτησης που κάνει μέχρι 40 επεμβάσεις τον μήνα σε δημόσιο νοσοκομείο ή ενός συναδέλφου του με μικρότερη ζήτηση, που κυνηγά με το ντουφέκι ορισμένα περιστατικά , έστω και της φτωχολογιάς ,στα επείγοντα και στα αιμοδυναμικά τμήματα . Φυσικά δεν μπορεί να είναι 2-2,5 χιλιάδες για τους πρώτους ,πόσο μάλλον για όλους .
Δυστυχώς ,αυτές τις στρεβλώσεις και τα παράδοξα ρυθμίζει δεκαετίες τώρα το χρηματιστήριο του πόνου, του φόβου , της έκτακτης ανάγκης με βάση τις όποιες δυνατότητες του ασθενή και του περίγυρού του ,σε συνδυασμό με τον βαθμό κατανόησης και στάθμισης που κάνουν οι εμπλεκόμενες πλευρές .
Όταν σ αυτό το χρηματιστήριο ο απαιτών γιατρός περάσει τα όρια και γίνει εκβιαστής , προκύπτει η στραβή με τα «βραχιολάκια ». Αλήθεια είναι πως τόσο πολύ την έχει ανάγκη το σύστημα για να επικοινωνήσει απενοχοποίηση ,εξυγίανση , τιμωρία , παραδειγματισμό και αντικειμενικότητα . Δηλαδή τι να κάνουμε ,ακόμη και κι αν είναι δικός μας ο γιατρός δεν καλύπτουμε και δεν διασώζουμε .
Ταυτοχρόνως , το συμβάν , όπως αυτό στον Ευαγγελισμό εξορθολογίζει και αποσυμπιέζει παροδικά το δημόσιο σύστημα. Λειτουργεί όπως το αναβόσβημα των φώτων στα επικείμενα μπλόκα της τροχαίας για να μειωθεί η ταχύτητα και να φορεθούν οι ζώνες ασφαλείας .
Οι πολιτικές ηγεσίες το πιστώνονται , οι συνδικαλιστές ηθικολογούν ,η κοινή γνώμη και διάφοροι «παθόντες» που δεν έφτασαν ως την καταγγελία ανακουφίζονται , και τα υπόλοιπα βαίνουν , όπως πάντα . Το χρηματιστήριο της ασθένειας είναι σκληρό και η τέχνη της αξιόπιστης βαριάς χειρουργικής , πραγματικά δύσκολη και χαρισματικών απαιτήσεων για να μένει απλήρωτη .
Ανέκαθεν θαύμαζα τους χειρουργούς και ειδικά της καρδιάς και του εγκεφάλου. Έτυχε και διαχρονικά έσφιξα το χέρι εκλεκτών καρδιοχειρουργών και τζέντλεμεν του χώρου όπως του Γεωργίου Τόλη παλιότερα και του Σωτήρη Πράπα ,πρόσφατα . Όπως και οι λοιποί ,επιφανείς και μη ,πρόκειται για διαχειριστές της απόλυτης εξουσίας μεταξύ ζωής και θανάτου που ξυπνούσαν ή ξυπνούν κάθε πρωί για να συρράψουν αγγεία 1,5 χιλιοστού πάνω σε παλλόμενες ή κατεψυγμένες καρδιές .
Η διαχείριση αυτής της εξουσίας και η αποποίηση αμοιβών ή ένα συμβατικό μισθολόγιο είναι μη ρεαλιστική κατάσταση και απαιτεί υψηλές δόσεις ανθρωπισμού , που δεν είναι αυτονόητες όταν δεν ζούμε στην εποχή του Ιπποκράτη ή των Αγίων Αναργύρων. Ένα δημόσιο σύστημα υγείας οφείλει να αμείβει πραγματικά με κριτήρια απόδοσης και ποιότητας τους λειτουργούς του ή να βρει τρόπους νομιμοποίησης αυτού που δεν πρόκειται να εξαλειφθεί στον αιώνα τον άπαντα .
Δηλαδή του φακέλου με ή χωρίς εκβιασμό , με έμμεση ή άμεση πίεση .Γιατί όταν είναι κανείς 60 και δεν έχει βγάλει όσα υπολόγιζε από το νυστέρι ή δεν έπιασε πόστο στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να πάει και σαν αγράμματος στο αυτόφωρο. Επειδή κάποιος φτωχός δεν μπορεί να ακολουθήσει τους κανόνες λειτουργίας του συστήματος και δεν πτοείται από εκείνο τον αμείλικτο βουερό ψίθυρο των νοσοκομείων : «μα για την ζωή σου πρόκειται .. δεν θα πληρώσεις ;»
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163