Οχτώ χρόνια έχουν περάσει από το έγκλημα της Μαρφίν. Τέσσερις ψυχές χάθηκαν άδικα κατά τη διάρκεια μίας από τις μεγαλύτερες πορείες των τελευταίων ετών... "σημαδεύοντας" για πάντα μία χώρα και βάφοντας με αίμα τα ελληνικά μνημόνια.
Είναι 5 Μαΐου του 2010 και στην Αθήνα πραγματοποιείται μία από τις μεγαλύτερες διαδηλώσεις των τελευταίων χρόνων ενάντια στο πρώτο μνημόνιο. Επρόκειτο για μία σφοδρή σύγκρουση με την κυβέρνηση με τον αέρα να μυρίζει μπαρούτι.
Η μέρα ξεκίνησε με συνθήματα. Κάποιοι επιχείρησαν να μπουν στη Βουλή. Κανείς δεν ήξερε τι θα ακολουθούσε…
Το ρολόι δείχνει δυο το μεσημέρι. Οι διαδηλωτές στην Σταδίου βλέπουν μαύρους καπνούς από το κτίριο της Μαρφίν. Η Μαρφίν φλέγεται. Τρεις εργαζόμενοι – η μία έγκυος – βρίσκουν φρικτό θάνατο. Τραγικό ήταν το τέλος για τους: Αγγελική Παπαθανασοπούλου (έγκυος τεσσάρων μηνών), Επαμεινώνδα Τσακάλη και Παρασκευή Ζούλια.
Τρεις ένοχοι για το έγκλημα στη Μαρφίν! Τα μοιραία λάθη και η απόφαση που δικαιώνει τους υπαλλήλους
Οι υπόλοιποι διασώζονται σκαρφαλώνοντας σε διπλανά κτίριο ή πηδώντας από τα μπαλκόνια. Οι εικόνες τρομακτικές… χαράζονται για πάντα στην μνήμη των ανθρώπων.
Συγκλονίζουν οι μαρτυρίες! “Προσπαθούσαν να γλιτώσουν”
Μέσα από έγγραφα και τις μαρτυρικές καταθέσεις οι δικαστές περιγράφουν τις κρίσιμες ώρες που πέρασαν οι εργαζόμενοι. “Καταφέροντας 3 – 4 χτυπήματα κατόρθωσαν να θραύσουν την τζαμαρία, να εκσφενδονίσουν εντός του καταστήματος εύφλεκτο υγρό όσο και βόμβες μολότοφ (…). Οι περισσότεροι υπάλληλοι στοιβάχτηκαν στον μικρό φωταγωγό που επικοινωνούσε μέσω πλέγματος με την ταράτσα (…). Ένας εξ αυτών κατάφερε και έσπασε το πλέγμα της οροφής του φωταγωγού με συνέπεια ένα κύμα αέρα να εισέλθει στο κτίριο και να δώσει παράταση ζωής στους εκεί συγκεντρωμένους υπαλλήλους, οι οποίοι αναρριχήθηκαν στην στέγη από όπου υποχρεώθηκαν και πήδηξαν (…) σε κτίριο που στεγαζόταν κατάστημα, την τζαμαρία του οποίου έσπασαν με καδρόνι (…) για να κατέβουν στην οδό Σταδίου.
Ωστόσο δεν είχαν την ίδια τύχη όλοι οι υπάλληλοι. Ειδικότερα, η Αγγελική Παπαθανασοπούλου, η οποία διένυε τον τέταρτο μήνα της κυήσεως και λόγω της κατάστασης αυτής δεν μπορούσε ή δεν αποτόλμησε να βγει από το κτιριο από τα εξωτερικά μπαλκόνια (…) με αποτέλεσμα να εγκλωβιστεί εκεί και να πεθάνει λόγω δηλητηρίασης (…). Περαιτέρω η Παρασκευή Ζούλια και ο Επαμεινώνδας Τσακάλης δεν κατόρθωσαν να βγουν από το κτίριο καθώς υπέστησαν δηλητηρίαση λογω εισπνοής καπνού και τοξινών αερίων”.
Οι συγκλονιστικές καταθέσεις
«Μας είχαν στο στόχαστρο, φωνάζανε… Είδα ότι έχει σπάσει το τζάμι του ισογείου και ότι κάποια άτομα έριχναν εύφλεκτο υλικό. Πήρα πυροσβεστήρα αλλά δεν τα κατάφερα. Έτσι ανεβήκαμε πάνω στον 2ο όροφο. Η φωτιά άρχισε σιγά σιγά να ανεβαίνει… ήμουν εγκλωβισμένος στο μπαλκόνι δεν ήξερα αν πρέπει να πηδήξω ή να καώ… πετούσαν πέτρες. Παρύσφρεισαν στην πορεία… βλέπαμε να σπάνε τον Ιανό. Δεν ήταν οι διαδηλωτές που ήρθαν να διαδηλώσουν για το Μνημόνιο. Είχαν μπει μέσα στη πορεία. Είχαν καλύψει τα πρόσωπα τους. Στις 2 παρά 5 ακούσαμε το σπάσιμο… εγώ εν τέλει πήδηξα από το.μπαλονι… όσο ήμουν στο μπαλκόνι δεν ειδα κίνηση αλλυλεγγύης προς εμάς… υπήρχε μόνο ένας άνθρωπος που φώναζε «μέσα καίγονται ρε παιδιά»» κατέθεσε ο υπάλληλος της τράπεζας, Δημήτρης Παπατζής.
“Η τράπεζα είχε μια μοναδική έξοδο διαφυγής, η οποία καίγονταν… Ποιος θα πήγαινε να βγει από αυτή τη πόρτα… Ακόμα και σήμερα μετά από έξι χρόνια όταν ανάβουμε τη ψησταριά για να ψήσουμε κρέας με πιάνει πανικός. Είναι κάποια πράγματα που έχουν κάτσει μέσα μας» ανέφερε η υπάλληλος της τράπεζας, Παναγιώτα Βασιλάκου.
Η μάρτυρας περιέγραψε πως: «Στις 2 παρά κάτι ακούσαμε φωνές: «μας καίνε, μας καίνε»…είδα κάποιον φορούσε χακί και κρατούσε κάτι σαν μπουκάλα καταδύσεων και μπροστά είχε πράσινο λάστιχο ποτίσματος. Ήταν γεροδεμένος με έντονη τριχοφυΐα στα χέρια (…) Το πλήθος ήταν άγριο. Πετούσαν πέτρες παρόλο που φωνάζαμε ότι καιγόμαστε. Η φωτιά πρέπει να μπήκε γύρω στις 2 παρά 5. Άκουσα το συναγερμό μετά. Όλο αυτό το πράγμα κράτησε 10 λεπτά. Βγήκα στο μπαλκόνι να δω αν έρχεται πυροσβεστική και δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε πίσω. Η Παρασκευή πέθανε στο διπλανό μπαλκόνι και δεν την έβλεπα καν από τον καπνό…» κατέληξε.
«Είχαμε άνωθεν εντολή να δουλέψουμε!»
Άλλοι υπάλληλοι της τράπεζας περιέγραψαν πως διέφυγαν από την ταράτσα του κτιρίου προκειμένου να καταφέρουν να σώσουν τις ζωές τους ενώ τόνισαν πως εκείνη την ημέρα είχαν εντολή να δουλέψουν «άνωθεν» κιόλας παρά το γεγονός ότι υπήρχε η πορεία. «Είχαμε άνωθεν εντολή ότι θα δουλέψουμε. Τους είπαμε ότι αναμένεται μια μεγάλη συγκέντρωση… μας είπαν: μην σας νοιάζει, πηγαίνετε να δουλέψετε» ανέφερε η μάρτυρας, Ελευθερία Αθανασίου.
Παράλληλα, η συνταξιούχος σήμερα περιέγραψε πως εκείνη την ημέρα βρισκόταν στον ημιώροφο: “Κάποια στιγμή βλέπω απέναντι μια ομάδα νεαρών κουκουκουλοφόρων, οι οποίοι πέταγαν πέτρες. Μετά ακούω 2 με 3 μπαμ, έσπασε η τζαμαρία, πέταξαν μολότοφ έβγαζε ένα καπνό που δεν έχω ξαναδεί, γιατί και άλλη φορά μας είχαν πετάξει μολότοφ. Δεν τους είδα…. άκουσα το θόρυβο. Αμέσως ο καπνός ανέβηκε πάνω πνιγήκαμε κυριολεκτικά. Ανεβήκαμε προς το πάνω. Φτάσαμε στον 3ο όροφο σε ένα μπαλκονάκι… Τα ΜΑΤ πριν το περιστατικό ήταν μπροστά στην τράπεζα υπήρχε μια διμοιρία. Μετά όμως έφυγαν κυνηγώντας τους κουκουλοφόρους με τις πέτρες και τα ρόπαλα από απέναντι…» κατέληξε.
“Έτσι γλιτώσαμε”
Το πώς κατάφεραν να γλιτώσουν περιέγραψε η υπάλληλος, Αγγελική Τριανταφύλλου. «Ήμουν στον πρώτο όροφο. Ακούω μια συνάδελφο από το ισόγειο να φωνάζει καιγόμαστε. Οι συνάδελφοι ανέβαιναν προς τα πάνω. Ξαφνικά το κατάστημα πήρε φωτιά. Μας έσωσε ο Ηλίας ο Μπούρης το λέω και ανατριχιάζω. Μας τράβαγε ο Ηλίας να ανέβουμε στο ταρατσάκι έπρεπε να πηδήξουμε μετά σε ένα άλλο ταρατσάκι. Βγήκαμε από το κτίριο της kosta boda. Αν ο Ηλίας δεν υπήρχε 21 άτομα θα ήμασταν νεκροί» τόνισε η μάρτυρας.
Είχαν δομή πήγαιναν συντεταγμένα σαν στρατιωτικοί
Στην ύπαρξη μίας γυναίκας στο σημείο αναφέρθηκε ο υπάλληλος της τράπεζας, Γιώργος Κόλιας. «Έγινε μια φασαρία έξω αποχώρησαν οι αστυνομικοί και μετά άρχισαν να σπάνε. Σε σύντομο διάστημα το κτίριο πήρε φωτιά. Είχα δει κάποιους να σπάνε. Πρέπει να ήταν μια γυναίκα. Το κατάλαβα από τη σιλουέτα. Τους φωνάζαμε σταματήστε αλλά τίποτα. Παρ όλο που ήμουν πληγωμένος και προσπαθούσα να σηκωθώ μου φωνάζανε, με βρίζανε. Έσπασα ένα παράθυρο για να φύγω. Φορούσαν μάσκες, δεν είδα χαρακτηριστικά. Μακάρι να έβλεπα. Ήταν ομάδα με οργάνωση. Είχαν δομή πήγαιναν συντεταγμένα σαν στρατιωτικοί. Πήγαν επί τούτου» τόνισε.
Δείτε το συγκλονιστικό βίντεο από την ημέρα της τραγωδίας
