Το σπίτι του είναι στο Μάτι Αττικής. Είδε τον πύρινο εφιάλτη να καταπίνει τα πάντα και έτρεξε να σωθεί. Τα βήματά του, τον έφεραν στο οικόπεδο του θανάτου. Εκεί που μαρτύρησαν 26 άνθρωποι. Ήταν τυχερός καθώς ήξερε την περιοχή και κατάφερε να σωθεί. Ήταν ο τελευταίος που μπήκε στο οικόπεδο και κατάφερε να παραμείνει ζωντανός. Τα όσα περιγράφει καθηλώνουν. Οι στιγμές φρίκης στοιχειώνουν ακόμα τη ζωή του.
“Η φωτιά νόμιζες ότι ερχόταν από τον ουρανό. Μας κύκλωνε χωρίς να μπορούμε να αντιδράσουμε. Πρόλαβα και κατάφερα να φύγω τελευταίος. Κοίταγα πίσω αλλά δεν έβλεπα καννέναν να πλησιάζει. Ήταν ένας εφιάλτης” λέει αρχικά ο τελευταίος άνθρωπος που πέρασε και επέζησε από το οικόπεδο της φρίκης. “Ήταν πανικός με συνεχείς εκρήξεις και φλόγες που μας κυνηγούσαν. Άκουγα ανθρώπους να ουρλιάζουν αλλά δεν υπήρχαν περιθώρια”.
Ο ίδιος και η οικογένειά του κατάφεραν να σωθούν. Η σκέψη του όμως βρίσκεται πάντα στους 26 νεκρούς και στα μοιραία λάθη που τους οδήγησαν στον θάνατο.”Δεν έπρεπε να κλείσουν τους δρόμους και δεν έπρεπε να στέλνουν τον κόσμο σε αυτή την περιοχή από τη στιγμή που υπήρχε τέτοια φωτιά”.
Η συγκλονιστική μαρτυρία: “Έβρεχε φωτιά και θάνατο”
Η πεθερά του ιδιοκτήτη στο οικόπεδο της φρίκης
«Eίναι τρομακτικό είναι τρομερό» λέει με δάκρυα στα μάτια η πεθερά του ιδιοκτήτη στον τόπο της τραγωδίας. Στο οικόπεδο του θανάτου στο Μάτι Αττικής, όπου πέθαναν 26 άνθρωποι. «Δεν έμεινε τίποτα μέσα στο σπίτι. Εγώ γλίτωσα επειδή έφυγα νωρίς και ήξερα το δρόμο για τη θάλασσα».
Η πεθερά του ιδιοκτήτη στέκεται μπροστά στο οικόπεδο της φρίκης, εκεί που κάηκαν ζωντανοί 26 άνθρωποι και φέρνει στο μυαλό της, τα όσα έγιναν το μοιραίο απόγευμα της 23ης Ιουλίου. «Ανοίξαμε όλες τις πόρτες και άρχισαν να έρχονται τρέχοντας πολλοί άνθρωποι. Οι πρώτοι τα κατάφεραν, αλλά οι επόμενοι παγιδεύτηκαν» λέει η κυρία Άλκηστη Ραφτοπούλου. «Οι άνθρωποι που πέθαναν άργησαν. Όταν έφυγα εγώ από το οικόπεδο, οι φλόγες βρίσκονταν 3 μέτρα πίσω μου».
«Όπως με βλέπετε τώρα, έτσι και εκείνη τη μέρα, έπεσα στη θάλασσα. Κάηκαν τα σκυλιά μου, κάηκαν τα πάντα. Εκείνη την ώρα έτρεχα και δεν ήξερα τι συνέβαινε πίσω μου. Έμαθα τα πάντα αργότερα». Όπως λέει η κυρία Ραφτοπούλου, που ζει στην περιοχή από μικρή, εκτός από τις σκάλες που οδηγούν στην παραλία, υπήρχε και ένας δεύτερος δρόμος διαφυγής που ακολούθησε. «Πήγα από εκεί γιατί είμαι γριά γυναίκα και σκέφτηκα ότι από τις σκάλες θα σκοτωθώ. Μέσα στη θάλασσα έπρεπε να βουτάς το κεφάλι σου στο νερό για να μην πάρουν φωτιά τα μαλλιά σου».
Είδα τις εικόνες φρίκης μέσα στο οικόπεδο
Όπως λέει η πεθερά του ιδιοκτήτη κάποιοι στην προσπάθειά τους να σωθούν εκείνο το μαύρο απόγευμα μπήκαν μέσα στο σπίτι. «Προσπάθησαν να γλιτώσουν αλλά δεν τα κατάφεραν. Τους βρήκαν καμένους μέσα στο σπίτι. Δεν πρόλαβαν οι άνθρωποι να ξεφύγουν από αυτό που συνέβαινε».
