Ματίνα Παγώνη: Το τροχαίο που την ώθησε να γίνει γιατρός και η σκληρή κριτική του συζύγου της

Στην πανδημία του κορονοϊού, αλλά και σε πολλές πτυχές τις ζωής της που δεν γνωρίζαμε, αναφέρθηκε η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ Ματίνα Παγώνη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή «Ενώπιος Ενωπίω». Μίλησε ακόμα και για την απόφασή της να μην κάνει παιδιά, καθώς και τι την ώθησε στο να θέλει να γίνει γιατρός.

Αναφερόμενη στην διαχείριση της πανδημίας του κορονοϊού στην χώρα μας, η Ματίνα Παγώνη δεν δίστασε να παραδεχθεί ότι έγιναν και λάθος χειρισμοί από τους γιατρούς που μέσω της τηλεόρασης ενημέρωναν τους πολίτες. «Δεν θα έπρεπε να εστιάζουμε στις επιπλοκές του εμβολίου μιλώντας όλοι για θρομβώσεις, ενώ δεν λέγαμε τις επιπλοκές από τη νόσο, σε όλα τα όργανα, που είναι μεγάλα τα ποσοστά», τόνισε η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.

Σημείωσε, δε, πως «όταν εμβολιαστούμε σε ποσοστό 90% τότε θα πετάξουμε και τις μάσκες. Ο στόχος μας είναι να ανέβουν τα ποσοστά του εμβολιασμού ώστε να καλυφθούν όλες οι παραλλαγές του κορονοϊού. Ως τώρα τα έχουμε καταφέρει». «Θα κάνουμε Πάσχα στο χωριό, το πιστεύω», υποστήριξε.

Και πρόσθεσε: «Θα προχωρήσουμε τους εμβολιασμούς, έρχεται και το πρωτεϊνικό εμβόλιο και θα μειωθούν σταδιακά οι δείκτες, θα διαχειριστούμε την Όμκρον. Εκλιπαρούμε όμως να κάνουν την τρίτη δόση οι πολίτες».

Δείτε αναλυτικά στο παρακάτω βίντεο:

Ο έρωτας με τον σύζυγό της και η σκληρή κριτική του

Η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ μίλησε όμως και για την προσωπική της ζωή, σημειώνοντας ότι ο σύζυγός δεν ασχολείται με την δημοσιότητα και όταν την βλέπει της κάνει σκληρή κριτική. «Είμαι παντρεμένη. Μόνος του ο σύζυγος κρατιέται στην αφάνεια. Δεν θέλει με τίποτα, δεν ασχολείται με τη δημοσιότητα, ακούει τις ειδήσεις μια χαρά, μέχρι εκεί. Όταν με βλέπει κάνει κριτική και μάλιστα πολύ σκληρή, αυτό είναι αλήθεια» είπε η Ματίνα Παγώνη.

Για την πρώτη γνωριμία με τον σύζυγό της: «Ήμουν στη Λήμνο για το αγροτικό μου, δύσκολες εποχές, μάλιστα δεν υπήρχε και ταξί στο αεροδρόμιο για να πάω στο ξενοδοχείο. Ο σύζυγος μου ήταν διευθυντής της παθολογικής κλινικής του νοσοκομείου, το οποίο ανέλαβα από την πρώτη ημέρα που παρουσιάστηκα στη Λήμνο και τον γνώρισα μετά».

Δείτε αναλυτικά στο παρακάτω βίντεο:

Η επιλογή να μην κάνει παιδιά

Στη συνέντευξή της, η Ματίνα Παγώνη μίλησε ακόμα και για την επιλογή της να μην κάνει παιδιά. «Σχολιάστηκε η επιλογή μου να μην κάνω παιδιά. Εγώ είχα πει ότι από τη στιγμή που θα ασχοληθώ με την Ιατρική, η σκέψη μου ήταν και είναι ότι όταν θες να κάνεις ένα παιδί, πρέπει να το μεγαλώνουν οι γονείς και ιδιαίτερα η μητέρα τους» τόνισε.

«Όταν λοιπόν εγώ ασχολήθηκα με την Ιατρική και έχω σκοπό να λείπω τόσες ώρες από το σπίτι, δεν έχει νόημα μια γυναίκα που θα έπαιρνα ή μια γιαγιά να μεγαλώνει το παιδί. Το παιδί έχει ανάγκη τη μητέρα του. Έτσι πίστευα γιατί εγώ έτσι μεγάλωσα. Ήταν η έντιμη δική μου απόφαση. Το αποδέχτηκε και ο σύζυγος αφού το συζητήσαμε» υπογράμμισε.

Η συγκινητική ιστορία που την ώθησε να γίνει γιατρός

«Ήταν ένα πολύ δύσκολο γεγονός. Ήμουν επτά χρονών, όταν ο πατέρας μου έπαθε ένα πολύ σοβαρό τροχαίο και νοσηλεύτηκε στο ΚΑΤ, στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Εγώ ήθελα πολύ να τον δω, ήταν καλοκαίρι. Ήθελα να τον δω στη μονάδα, δεν ήξερα τι εστί μονάδα. Ήμουν ένα μικρό παιδί που ήθελε να δει τον πατέρα του», είπε η Ματίνα Παγώνη.

Και συνέχισε: «Έκλαιγα και “χτυπιόμουν”, οπότε ο διευθυντής της μονάδας μου είπε “ωραία, θα σε πάω. Πρέπει, όμως, να σου πω κάποια πράγματα. Πρέπει να έχεις θάρρος και να είσαι ψύχραιμη και δεν θα κλάψεις. Εάν μου υποσχεθείς, τότε εγώ θα σε πάω στη μονάδα”. Είπα βέβαια, εγώ δεν θα κλάψω, μια χαρά θα είμαι και θα μπω να δω τον μπαμπά μου», εκμυστηρεύτηκε.

«Μπαίνω στη μονάδα μού φόρεσαν τη μάσκα. Βέβαια, εκεί δεν κατάλαβα ποιος ήταν ο πατέρας μου, ήταν πολλοί διασωληνωμένοι με μηχανήματα, ένα παιδί επτά χρονών, τί να καταλάβει που μπήκε. Πλησίασα, με πήγε κοντά κι εγώ νόμιζα πως θα μου μιλήσει και θα τον φιλήσω (τον πατέρα μου), αλλά μου (ο γιατρός) εξήγησε πως υπάρχουν τα μηχανήματα και δεν μπορούσε», πρόσθεσε η πρόεδρος της ΕΙΝΑΠ.

«Ρώτησα θα γίνει καλά;», είπε παρακάτω στη συνέντευξή της η κ. Παγώνη. «Μου απάντησε (ο γιατρός) ότι εμείς είμαστε εδώ για όλους αυτούς τους ασθενείς που βλέπεις για να τους κάνουμε καλά. Κι απαντώ εκείνη τη στιγμή και εγώ θα γίνω γιατρός, για να κάνω καλά τους ασθενείς. Μόλις βγήκαμε, ήθελα να κλάψω, αλλά τον κρατούσα από το χέρι και τον έσφιγγα. Δεν έκλαψα γιατί το είχα υποσχεθεί. Βγήκαμε και με ρωτούσαν οι συγγενείς, η μαμά μου, όλοι “τί έγινε; τί είδες;” αλλά δεν μιλούσα. Δεν μίλησα ποτέ για αυτό το γεγονός, παρά μόνο όταν πήγαμε στο σπίτι, πήγα κι έκλαψα μόνη μου στο δωμάτιο γιατί ήθελα να ξεσπάσω. Μετά έλεγα σε όλους εγώ θα γίνω γιατρός. Έτσι ξεκίνησε αυτή η ιστορία», ανέφερε.

«Ήταν μια προσωπική περιπέτεια. Θα πω και κάτι άλλο… Ένα παιδί δεν πρέπει να μπαίνει σε μονάδα. Ακόμη και τώρα τις εικόνες εκείνες τις έχω ζωντανές. Όχι μόνο τον πατέρα μου, είναι τραυματική εμπειρία. Ακόμη θυμάμαι και τους υπόλοιπους ασθενείς που ήταν εκεί στα διπλανά κρεβάτια διασωληνωμένοι», ολοκλήρωσε.