Δημιουργοί του έργου είναι η ηθοποιός και σκηνοθέτης Ραφίκα Σαουίς κι ο εικαστικός Μιχάλης Αργυρού.Η ιδέα του έργου είναι η ανθρώπινη πορεία από τον διωγμό, την εξορία και τις ακούσιες μετακινήσεις στην κατάρριψη των γεωγραφικών συνόρων και τον αγώνα για τη νέα ζωή του ανθρώπου που υπαγορεύεται από την ανάγκη “τού ανήκειν” σε ένα σύνολο.
Στην εικαστική εγκατάσταση συμμετέχουν περφόρμερς προερχόμενοι από την Ελλάδα , το Ιράν, το Αφγανιστάν και τη Συρία οι οποίοι, μαζί με τη δημιουργό, θα παραμείνουν στο χώρο της εγκατάστασης, σε κατάσταση σιωπής, για τέσσερα εικοσιτετράωρα.
Το ισόγειο του Μουσείου Μπενάκη θα μεταμορφωθεί σ’ έναν πολυδαίδαλο ιστό με τρεις βασικές αίθουσες, τις οποίες ο θεατής καλείται να περιδιαβεί.
Η εικαστική εγκατάσταση του Μιχάλη Αργυρού, αναπτύσεται σαν μια διαδραστική διαδρομή. Στον πρώτο χώρο ο θεατής πρέπει να περάσει ανάμεσα από σαράντα γυμνά ανθρώπινα σώματα που συνωστίζονται σε ένα περιβάλλον, το οποίο θυμίζει κρεματόριο, νεκροτομείο, χώρο αποθήκευσης κρεάτων. Σώματα εκτεθειμένα σε κάθε κίνδυνο, παγωμένα από τον χρόνο, από τα δικαιώματα τους…
Αφού παραμερίσει τα γυμνά σώματα – σαν οργανικά γλυπτά στην εγκατάσταση- περνά στην κατασκότεινη ,δεύτερη αίθουσα με μοναδικά φωτεινά σημεία πολλά και διαφορετικά στόματα που αναπαράγουν αποσπάσματα από δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, σαν προφητείες που δικαίωσε ή διέψευσε η Ιστορία.
Στην τρίτη και τελευταία αίθουσα βρίσκονται υπερυψωμένα κρεβάτια που λειτουργούν σαν πλατφόρμες «σε μια ερημοποιημένη ζώνη στην οποία κατοικούν εγκλωβισμένες ψυχές. Εδώ οι περφόρμερς κοινοποιούν τα τραύματά τους από προσωπικές ή πατρογονικές, ακούσιες μετακινήσεις, πραγματευόμενοι διαρκώς την έννοια του πολίτη, της εθνικότητας και του ”ανήκειν”» λέει η Ραφίκα Σαουίς.
«Η σύμπραξη Ελλήνων καλλιτεχνών και καλλιτεχνών σε εξορία βρίσκει τον κοινό της τόπο στην έννοια της απώλειας, η οποία έχει βιωθεί συλλογικά σε εθνικό και κοινωνικό επίπεδο» σημειώνει η ταλαντούχα δημιουργός.Έναυσμα για τις «Τρωάδες-Anima Captus» αποτέλεσε η πολύχρονη έρευνά της πάνω στην πολιτική των συνόρων και στα ερωτήματα που προκύπτουν από τις κοινωνικοπολιτικές εξελίξεις της μετα-αποικιοκρατικής περιόδου, κυρίως στην ανατολική λεκάνη της Μεσογείου και στη Δυτική Ασία.
Το βιωματικό υλικό της έρευνας προέκυψε κατά τη διάρκεια των επισκέψεών της σε προσφυγικούς καταυλισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, όπου εστίασε στα νομικά δικαιώματα των ανθρώπων σε φυγή. Η έρευνα έγινε σε 110 ιστορίες εκτοπισμού, αφορά τρεις γενιές του γενεαλογικού δέντρου των περφόρμερς που συμμετέχουν, με βάση τις υποχρεωτικές μετακινήσεις και μετεγκαταστάσεις. «Ερευνώντας έπρεπε να ανακαλύψω και την δική μου ιστορία, σαν Ελληνίδα και σαν Σύρια. Κι όσο εμβάθυνα στην δημιουργία του έργου έβλεπα τους δικούς μου προγόνους που έχουν διωχτεί κι ένιωθα ότι μέσα από αυτή την διαδικασία αποτίουμε φόρο τιμής στους προγόνους μας».
Χώρος: Μουσείο Μπενάκη (Πειραιώς 138, Αθήνα 11854 τηλ. 21023453111)
Παραστάσεις: 3, 4, 5 & 6 Μαΐου 2018
Ώρες για το κοινό: Πέμπτη 3 Μαΐου 12 π.μ – 6μ.μ.
Παρασκευή 4 Μαΐου 2μ.μ. – 10μ.μ.
Σάββατο 5 Μαΐου 2μ.μ. – 10μ.μ.
Κυριακή 6 Μαΐου 10π.μ. – 6μ.μ.
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232163