Στην ανάγκη να σεβόμαστε κάθε άνθρωπο και να στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όποιον έχει ανάγκη αναφέρθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος σε σημερινή ομιλία του στην Κοινοτική Αίθουσα του Ιερού Ναού Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Βαφεοχωρίου, μετά την πανηγυρική Θεία Λειτουργία, κατά την οποία χοροστάτησε. Στην ομιλία του...
υπενθύμισε ότι «η Εκκλησία σήμερα, Κυριακή Ε’ των Νηστειών, τιμά την Οσία Μαρία την Αιγυπτία, η οποία υπήρξε αμαρτωλή αλλά μετανόησε και έζησε με προσευχή». «Η Εκκλησία αυτή τη μετανοήσασα αμαρτωλή γυναίκα, όχι μόνο δεν την απέκλεισε, δεν την απέρριψε, αλλά την έκανε Αγία και μας την προβάλλει ως παράδειγμα προς μίμηση μετανοίας για τις αμαρτίες μας. Όλοι είμεθα αμαρτωλοί, άλλος ολιγότερο, άλλος περισσότερο, άλλος σωματικώς, άλλος πνευματικώς. Ένας που καταλαμβάνεται από υπερηφάνεια, από εγωισμό, είναι εξίσου αμαρτωλός με έναν ο οποίος έχει πέσει σε σαρκικές αμαρτίες», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης.
«Ο Χριστός δεν κάνει επιλογή των φίλων του, των παιδιών του», πρόσθεσε και συνέχισε: «Όλοι για τον Χριστό είναι εξίσου παιδιά του. Και ο Χριστός, ιδιαιτέρως, αγαπά και αγκαλιάζει τους εν ανάγκαις, τους εμπεριστάτους, αυτούς για τους οποίους λέγει ο Χριστός ότι “εφ’ όσον εποιήσατε ενί τούτων των αδελφών μου των ελαχίστων, εμοί εποιήσατε” -είναι από την περικοπή που διαβάζουμε την Κυριακή της Απόκρεω. Και αλλού λέει «ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω». Ας θυμηθούμε ότι ο Χριστός άφησε τα 99 πρόβατα και έτρεξε να βρει και να σώσει το ένα, το απολωλός, το πλανηθέν, ενώ σε άλλο σημείο διαβάζουμε ‘’όστις θέλει οπίσω μου ελθείν”». Όποιος θέλει, δεν πιέζει, δεν εξαναγκάζει κανέναν ο Χριστός. ‘’Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν και αράτω τον σταυρόν αυτού, και ακολουθείτω μοι”. Με άλλα λόγια, ο Χριστός σέβεται την ελευθερία μας, εμπιστεύεται την ελευθερία μας, εμπιστεύεται τις επιλογές μας. Και μετά την πτώση των Πρωτοπλάστων ο Θεός έδωσε τη δυνατότητα εις το ανθρώπινο Γένος να σωθεί, να μετανοήσει, να συνέλθει, έστειλε Προφήτας, προετοίμασε την μετάνοιαν των ανθρώπων και την σωτηρίαν των και στο τέλος έστειλε τον υιόν του τον μονογενή για να θυσιαστεί επί του σταυρού για την σωτηρίαν μας».
Και ο Οικουμενικός Πατριάρχης σημείωσε: «Δεν μπορούμε λοιπόν, εν αντιθέσει προς το θέλημα και προς τα διδάγματα του Χριστού, να απορρίπτουμε και να αποκλείουμε κανέναν από τους συνανθρώπους μας. Έχουμε υποχρέωση να τους αγκαλιάζουμε όλους, να αναγνωρίζουμε την ετερότητά τους, τη διαφορετικότητά τους, δεν μπορεί όλοι να ισοπεδωθούν, κάτι που επιδιώκει σήμερα η παγκοσμιοποίησις. Δεν μπορούν να είναι όλοι το ίδιο, αλλά σεβόμεθα τον κάθε άνθρωπο, κατανοούμε τις αδυναμίες και ευχόμεθα για την μετάνοια των ανθρώπων. Και, μιμούμενοι το παράδειγμα του Χριστού, είμεθα αλληλέγγυοι προς αλλήλους. Δεν μπορούμε να ζήσουμε σε αυτή την γη χωρίς ο ένας να συμπαραστέκεται και να συνυπάρχει με τον άλλον. Αυτό είναι το ανθρώπινο Γένος, αυτή είναι η σημερινή Κοινωνία μας και έχουμε υποχρέωση να αγαπούμε τους συνανθρώπους μας, να τους βοηθούμε να ορθοποδήσουν εάν έχουν πέσει και να αναγνωρίζουμε την αξία που έχει κάθε ανθρώπινο πρόσωπο. Κάθε ανθρώπινο πρόσωπο έχει ιερότητα και μοναδικότητα διότι επλάσθη κατ΄ εικόνα και καθ΄ ομοίωσιν του Θεού. Και κατά τούτο κάθε ανθρώπινο πρόσωπο είναι αναντικατάστατο».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης επεσήμανε ότι «βλέποντας τον πλαϊνό μας, τον πλησίον μας, τον συνάνθρωπό μας ως αδελφό εν Χριστώ, και, αν δεν είναι Χριστιανός ο άλλος, ως αδελφό εν τω Θεώ, πρέπει να συνυπάρχουμε ειρηνικά και αρμονικά πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, όσα χρόνια θα μας αξιώσει ο Θεός να ζήσουμε».
Υπενθύμισε ότι σε μια από τις αποφάσεις της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, που πραγματοποιήθηκε στην Κρήτη το 2016, γίνεται αναφορά στον αγώνα που πρέπει να διεξάγουμε εναντίον των φυλετικών διακρίσεων και στις προσπάθειες υπέρ της κοινωνικής ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης. «Αλλιώς δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη στον κόσμο. Όλες οι συγκρούσεις, όλες οι αναστατώσεις, όλες οι αιματοχυσίες, οι αδελφοκτόνοι πόλεμοι οφείλονται ακριβώς εις το ότι δεν ανεχόμεθα ο ένας τον άλλο, δεν σεβόμεθα την ετερότητα του άλλου, δεν σεβόμεθα την διαφορετικότητα του άλλου. Πώς μπορούμε να έχουμε την αξίωση να είναι όλοι σαν και εμάς;
Φυσικά και θα είναι διαφορετικοί. Αλλά, όπως θέλουμε εμείς να μας σέβονται και να μας αποδέχονται οι άλλοι όπως είμαστε, με την ταυτότητά μας, με την προσωπικότητά μας, το ίδιο πρέπει να κάνουμε και εμείς για τους άλλους. Να τους σεβόμεθα και να τους αγαπούμε. Αυτά είναι τα διδάγματα από τη σημερινή εορτή της Οσίας Μαρίας της Αιγυπτίας της αμαρτωλής πρότερον και εν συνεχεία Αγίας. Η Εκκλησία μας την τιμά και την προβάλλει για την μεγάλη μετάνοιά της».
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του, ο Οικουμενικός Πατριάρχης συνεχάρη τον μητροπολίτη Μυριοφύτου και Περιστάσεως Ειρηναίο, αρχιερατικό προϊστάμενο Περιφερείας Βοσπόρου, και την εκκλησιαστική επιτροπή του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού για το έργο τους.
Χθες το απόγευμα, παραμονή της εορτής, ο Οικουμενικός Πατριάρχης χοροστάτησε κατά τον πανηγυρικό εσπερινό που τελέστηκε στον Ιερό Ναό Ευαγγελιστρίας προπόδων Ταταούλων. Απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα ανέφερε ότι η πανήγυρις αυτή εδώ ήταν ένα μεγάλο προσκύνημα της Ομογένειας της Πόλης με τους πιστούς να σχηματίζουν ουρές έξω από τον Ναό της Ευαγγελιστρίας.
«Οι περιστάσεις και οι συγκυρίες συρρίκνωσαν τον αριθμό των Ομογενών σε αυτήν την πόλη των Πατέρων μας, αλλά και πάλι δεν απογοητευόμεθα, διότι εμείς γνωρίζουμε ‘’και περισσεύειν και υστερείσθαι” και, ακόμη, διότι έστω και αν είμαστε λίγοι οι προσκυνητές της, η χάρις Της (ενν. της Παναγίας), και η χάρις του Αγίου Θεού, γεμίζει την εκκλησία αυτή, και όλες τις εκκλησίες μας. Όσον ολίγοι και αν είναι οι ενορίτες που απέμειναν ή οι προσκυνητές που προσεύχονται, η χάρις του Θεού και η χάρις της Παναγίας, είναι η ίδια στην Μεγάλη Εκκλησία, την Αγιά Σοφιά, σε όλες τις εκκλησίες της πόλης μας αλλά και στα πιο ταπεινά εξωκκλήσια, της γενέτειράς μου, της Ίμβρου, τα οποία επύργωσε η ευσέβεια των παλαιών συμπατριωτών μου, των προγόνων μας, και τα οποία, απειράριθμα εξωκκλήσια της Ίμβρου, κατέγραψε με πολλή επιμέλεια ο πολυγραφότατος αδελφός άγιος Μύρων, κύριος Χρυσόστομος», είπε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και συνέχισε: «Επομένως, με το ίδιο θάρρος, με την ίδια εμπιστοσύνη, στον Θεό και στην Παναγία, προσευχόμεθα και εφέτος στη χάρη της. Παντού όπου τελούνται οι ιερές ακολουθίες της Εκκλησίας μας, είναι διάχυτος η χάρις του Θεού. Αυτή η πίστις και αυτή η αφοσίωσις γέμισε την Πόλη μας με τόσες πολλές και όμορφες εκκλησίες, τις οποίες προσπαθούμε να κρατήσουμε ανοιχτές, ευπρεπείς, έτσι που να εκφράζουν την αρχοντιά του Γένους μας και την Πίστη των πατέρων μας, την Αγάπη μας προς τον Θεό, Δημιουργό και Προνοητή».
Ο Οικουμενικός Πατριάρχης εξέφρασε στον παριστάμενο και εορτάζοντα τα ονομαστήριά του πρέσβη Ευάγγελο Σέκερη, γενικό πρόξενο της Ελλάδος στην Πόλη, τις ευχές του προς την Ελλάδα που εορτάζει την εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου. «Να ευχηθώ στην Ελλάδα που εορτάζει την εθνική της εορτή αύριο, όλα τα καλά του Θεού και όλες τις ευλογίες του Θεού. Να ξεπεραστούν οι υπάρχουσες, ακόμη, δυσκολίες και να είναι, όπως και προ της προσφάτου κρίσεως, πυλώνας ειρήνης, ευημερίας, παράδειγμα προς μίμηση μέσα στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Παρακαλούμε, κ. γενικέ, να διαβιβάσετε τας ευχάς, τα συγχαρητήρια της Μητρός Εκκλησίας και της Ομογένειας της Πόλεως προς τον κύριο πρωθυπουργό, την κυβέρνησή του και όλο τον λαό της Ελλάδος».
Κατά τη διάρκεια της ομιλίας του συνεχάρη τον μητροπολίτη Σασίμων Γεννάδιο, αρχιερατικό προϊστάμενο Περιφερείας Ταταούλων, και την εκκλησιαστική επιτροπή του πανηγυρίζοντος Ιερού Ναού, ενώ δεν παρέλειψε να ευχηθεί η Παναγία να ενισχύσει τον εορτάζοντα μητροπολίτη Πέργης Ευάγγελο και τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού, πρωτοπρύτερο Δοσίθεο Αναγνωστόπουλο, αμφοτέρους ασθενούντας, ώστε να επανέλθουν και να συνεχίσουν την προσφορά τους στην Εκκλησία.
Τον Οικουμενικό Πατριάρχη προσφώνησε ο μητροπολίτης Σασίμων ο οποίος αναφέρθηκε στη σημασία και το θεολογικό νόημα της εορτής του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Υπενθύμισε ότι η ημέρα αυτή σηματοδοτεί παράλληλα και μια άλλη σημαντική επέτειο καθώς την 25η Μαρτίου 1957 ετέθησαν τα θεμέλια της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, όταν μια μικρή ομάδα θαρραλέων οραματιστών πολιτικών, προσηλωμένων στα πανανθρώπινα ιδανικά της ειρήνης και της ευημερίας, «προώθησαν την δημιουργίαν νέων δομών στην Δυτικήν Ευρώπην, οι οποίες βασίζονταν σε Διεθνείς Συνθήκας που κατοχύρωναν τον σεβασμόν του Κράτους Δικαίου και την ισότητα μεταξύ όλων των λαών και χωρών της γηραιάς ηπείρου, με σκοπόν να βάλουν ένα τέλος στο μίσος και την αντιπαλότητα στην Ευρώπη και να δημιουργήσουν τις κατάλληλες προϋποθέσεις για μια σταθερή ειρήνη».