Στο πλευρό του Δημήτρη Βερβεσβού τάσσεται ο γνωστός ποινικολόγος Μιχάλης Δημητρακόπουλος με αφορμή την κόντρα του προέδρου του ΔΣΑ με τον υπουργό Δικαιοσύνης Σταύρο Κοντονή μετά την αιφνιδιαστική παραίτηση του προέδρου του ΣτΕ, Νίκου Σακελλαρίου.
Ο Μιχάλης Δημητρακόπουλος, σε δήλωσή του, κάνει λόγο για αχαλίνωτη προσωπική επίθεση σε βάρος του προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. «Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πλέον απευθύνεται στον πρώτο επιστημονικό Σύλλογο της Ελλάδας και στο Δικαστικό Σώμα και όχι στις ομάδες της Άνω Ραχούλας και της Κάτω Ποταμιάς», αναφέρει ο Μ. Δημητρακόπουλος.
Αφορμή ήταν η δήλωση του Σταύρου Κοντονή πως ο Δημήτρης Βερβεσός «ότι εκπροσωπεί τα συμφέροντα των μεγαλοδικηγορικών γραφείων τα οποία μεταχειρίζονται δεκάδες νέους δικηγόρους ως βοηθητικό προσωπικό με μισθούς ανειδίκευτου εργάτη».
Όλη η δήλωση του Μιχάλη Δημητρακόπουλου
Ο Πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών (ΔΣΑ), που αριθμεί το 55% περίπου των δικηγόρων όλης της Ελλάδας, έχει θεσμική υποχρέωση να διατυπώνει δημόσιο λόγο για όλα τα ζητήματα που άπτονται της ορθής λειτουργίας της Δικαιοσύνης.
Ο κ. Δημήτρης Βερβεσός, με νωπή εντολή Πρόεδρος του ΔΣΑ, με αφορμή την πρωτοφανή παραίτηση του Προέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας κ. Νίκου Σακελλαρίου, υπενθύμισε -μεταξύ άλλων- την αυτονόητη, για ένα κράτος Δικαίου, υποχρέωση του Υπουργού Δικαιοσύνης να απέχει από την προσπάθεια επηρεασμού της Δικαιοσύνης.
Δυστυχώς ο κ. Σταύρος Κοντονής, Υπουργός Δικαιοσύνης, αντί νηφάλιας, ισορροπημένης και τεκμηριωμένης απάντησης, κατέφυγε σε αχαλίνωτη προσωπική επίθεση σε βάρος του Προέδρου μας, που δεν συνηχεί με το σημερινό πολιτικό του αξίωμα. Πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι πλέον απευθύνεται στον πρώτο επιστημονικό Σύλλογο της Ελλάδας και στο Δικαστικό Σώμα και όχι στις ομάδες της Άνω Ραχούλας και της Κάτω Ποταμιάς.
Οι δικηγόροι, ως συλλειτουργοί της Δικαιοσύνης, είμασθε αλληλέγγυοι στον αγώνα του Προέδρου μας για Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη, γιατί μόνο όταν υπάρχει προσωπική και λειτουργική ανεξαρτησία των δικαστών, έχει αντίκρυσμα η επιστημονική επάρκεια και η εργατικότητα του δικηγόρου στον αγώνα του για την προάσπιση των δικαιωμάτων του πολίτη. Σε καθεστώς μη ανεξάρτητης Δικαιοσύνης οι πολίτες δεν έχουν ανάγκη τους δικηγόρους αλλά τους μεσάζοντες.