Να καταργήσουμε το στρατό;

Το “σταλινικό” ποσοστό του 86% των στρατιωτικών που δηλώνουν μη ικανοποιημένοι από τη λειτουργία της πολιτικής ηγεσίας και το ποσοστό “Χότζα”,82% που δεν είναι ικανοποιημένο από τη στρατιωτική ηγεσία,λογικά δεν θα έπρεπε να μας προκαλεί καμία έκπληξη. Ποια θα ήταν τα ποσοστά αν στα ερωτήματα αυτά απαντούσαν μη ένστολοι πολίτες; Τα ίδια,ίσως και μεγαλύτερα.

Υπάρχει μια τάση σ΄ εμάς τους μη ένστολους πολίτες να να αφαιρούμε μονίμως την ιδιότητα του πολίτη από τους ένστολους. Και καλά τα παλιά τα χρόνια υπήρχαν αιτίες γι΄ αυτό. Τα τραύματα του παρελθόντος όμως φαίνεται ότι θα μας ακολουθούν για πολλές ακόμη γενιές. Έτσι είναι δεδομένο ότι ένα σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης πιθανόν να ενοχλήθηκε επειδή οι στρατιωτικοί εκφράζουν την άποψή τους για τη πολιτική αλλά και στρατιωτική ηγεσία. Η πεποίθηση αρκετών πολιτών είναι ότι οι ένστολοι πρέπει να υπηρετούν κι όχι να έχουν άποψη.

Υπάρχει και το άλλο άκρο,αυτό που πιθανότατα περιλαμβάνει και τους τελευταίους λίγους νοσταλγούς άλλων εποχών και καθεστώτων,οι οποίοι στηρίζουν αναφανδόν οτιδήποτε φοράει στολή.

Η ελληνική κοινωνία έχει αλλάξει δραματικά από την αρχή της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα που αυτός ο κύκλος οδεύει προς την ολοκλήρωσή του. Μαζί άλλαξε και ο στρατός. Οι σημερινοί αξιωματικοί των 30,40 ακόμη και 50 ετών δεν έχουν καμία σχέση μ΄ όσους οι παλαιότεροι θυμούνται ως “καραβανάδες”. Πολλοί από τους σύγχρονους ένστολους διαθέτουν πτυχία ανωτάτων σχολών,άλλοι έχουν κάνει μεταπτυχιακά σε μεγάλα πανεπιστήμια του εξωτερικού -ναι με δικά μας έξοδα- και όποιος συζητήσει μαζί τους,διαπιστώνει έκπληκτος ότι οι απόψεις που έχουν πολλοί απ΄ αυτούς ακόμη και για θέματα που έχουν να κάνουν με αμιγώς στρατιωτικά και διπλωματικά ζητήμτα,είναι πολύ πιο προωθημένες από τις “ξύλινες” επαναλαμβανόμενες τηλεοπτικές ατάκες των πολτικών μας. Γιατί λοιπόν να μην έχουν άποψη;

Τα θέματα του ρόλου και του ελέγχου των ελληνικών ΕΔ, έχουν ευτυχώς λυθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Η Δημοκρατία δεν κινδυνεύει από την άποψη που έχουν οι ένστολοι πολίτες. Αντιθέτως μπορεί να τραυματιστεί από τις ισοπεδωτικές και δήθεν εκσυγχρονιστικές απόψεις του στυλ “τι το χρειαζόμαστε το στρατό,ας τον καταργήσουμε”. Όσοι πρεσβεύουν αυτές τις απόψεις ας αναρωτηθούν πόσο εμπλέκεται στην καθημερινή ζωή αυτής της χώρας . Φωτιές έχουμε; “Γιατί δεν βγάζουν το στρατό”,αναρωτιόμαστε. Χιόνι πέφτει; “Που είναι ο στρατός να καθαρίσει τους δρόμους”,φωνάζουμε. Είναι ξέρετε παγκόσμια πρωτοτυπία Ένοπλες Δυνάμεις να έχουν τέτοια …γκάμα αποστολών. Ακόμη και χώρες που δεν έχουν καμία ορατή απειλή αναθέτουν στο στρατό τους μία αποστολή:την ασφάλεια της χώρας από εξωτερικές απειλές.

Η πραγματικά γόνιμη συζήτηση που θα πρέπει επιτέλους να ανοίξει, είναι τι στρατό θέλουμε. Τι Ένοπλες Δυνάμεις πραγματικά χρειάζεται αυτή η χώρα. Όχι δεν χρειαζόμαστε δεκάδες στρατηγούς,ναυάρχους και πτεράρχους για να διοικήσουμε ένα στράτευμα που δεν ξεπερνά τις 100.000 άνδρες. Πιθανότατα να μην χρειαζόμαστε και τη στρατιωτική θητεία ,αν αποφασίσουμε να πάμε σ΄ ένα καθαρά επαγγελματικό στρατό.Χρειαζόμαστε ένα στρατό που θα αξιοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλους αυτούς τους νέους σε ηλικία αξιωματικούς,οι οποίοι -αν σας διέφυγε- στην ίδια έρευνα υποστήριξαν σε ποσοστό 74%,ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα στις ΕΔ, είναι ο κομματισμός.