Μέσα στη μιζέρια της κρίσης υπάρχει πάντα η Ελλάδα εκείνη που είναι αισιόδοξη, φιλόξενη, μεγαλόκαρδη. Που δε φοβάται το διαφορετικό. Που δεν έχει ίχνος σοβινισμού. Που σε κάθε παρέλαση, τιμά, σέβεται και χειροκροτά όποιον απέδειξε πως ήταν άξιος να κρατήσει την ελληνική σημαία.
Έχουν χαθεί κάπου στη λήθη του παρελθόντος όλα αυτά. Παρέσυρε τα πάντα το τσουνάμι της κρίσης. Κι αν δεν το έκανε, υπήρξαν εκείνοι που το χρησιμοποίησαν προς όφελός τους.
Όμως ένα ηλιόλουστο πρωινό, ανήμερα της 28ης Οκτωβρίου, της εθνικής επετείου και του ΟΧΙ στους Ιταλούς, ένα 12χρονο ψηλόλιγνο αγόρι, ήρθε να θυμίσει αυτή την Ελλάδα, της φιλοξενίας και της αναγνώρισης. Της Ελλάδας που δεν ανέχεται τους ρατσιστές, της χώρας που έχει δικά της παιδιά, μετανάστες, σε κάθε γονιά του πλανήτη!
Με περηφάνια παρέλασε μαζί με άλλους πέντε συμμαθητές του από το 20ο δημοτικό σχολείο της Αθήνας (που βρίσκεται στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα) στο Σύνταγμα, μπροστά από το Μνημείο του Άγνωστου Στρατιώτη, κρατώντας στα χέρια του την ελληνική σημαία.
«Δεν ξέρω πως αισθάνονται οι φίλοι μου, αλλά εγώ ένιωσα πολύ ευτυχισμένος που την κράτησα», είπε στο NewsIt μια μέρα μετά την παρέλαση, ως σημαιοφόρος του σχολείου του, στο Σύνταγμα.
Με ένα μεγάλο χαμόγελο και αγκαλιά με τον καλύτερό του φίλο, τον Γιάννη, πόζαρε μετά το τέλος της παρέλασης στους φωτογράφους.
Ο Αζάια είναι το πρόσωπο της ημέρας. Όχι μόνο στο σχολείο του. Οι φωτογραφίες του έκαναν το γύρο του διαδικτύου και έγιναν εικόνα κατά του ρατσισμού και μάλιστα σε «περίεργες» εποχές.
«Δε σταματάω ποτέ να διαβάζω» λέει. «Το όνειρό μου είναι να γίνω τραγουδιστής και να γράψω τραγούδια για τη Νιγηρία», λέει. Όταν του ανακοίνωσαν πως θα κρατήσει την ελληνική σημαία στην παρέλαση σκέφτηκε ένα πράγμα: «ότι το αξίζω».
Οι γονείς του, Πίτερ και Χάνα, κατάγονται από τη Νιγηρία, αλλά το 2000 ήρθαν στην Ελλάδα. Λίγο μετά, γεννήθηκε ο Αζάια και τα αδέρφια του. Η αδερφή του είναι μαθήτρια γυμνασίου και ο μικρότερος αδερφός του πηγαίνει στο νηπιαγωγείο.
Η μητέρα του, Χάνα, δεν κρύβει πόσο περήφανη είναι για εκείνον. «Ο Αζάια διαβάζει πολύ» λέει. «Είμαι πολύ περήφανη και χαρούμενη που κράτησε την ελληνική σημαία» πρόσθεσε και ευχαρίστησε το Θεό.
Αναγκάστηκε να αφήσει τη χώρα της και να αναζητήσει μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Εδώ γεννήθηκαν τα παιδιά της. Έζησε ποτέ τον ρατσισμό, ρωτήθηκε από το NewsIt. Η απάντηση ήταν μάλλον αποστομωτική: «ρατσισμός υπάρχει σε όλο τον κόσμο, όχι μόνο εδώ. Γι’ αυτό δεν έχει τόση σημασία για μένα».
Δεν υπάρχει καλύτερος επίλογος από τα όσα είπε ο Γιάννης, ο καλύτερος φίλος του Αζάια. Σε 17 δευτερόλεπτα, ένα παιδί 12 ετών παραδίδει μαθήματα ιστορίας.
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΣΟΥΧΑΙΜΠ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΜΑΙΡΗ ΚΑΛΟΥΤΣΑΚΗ
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
Οι ομογενείς του Καναδά γιόρτασαν την εθνική επέτειο της 28ης Οκτωβρίου
ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ
Να γιατί κάποιοι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές (ΦΩΤΟ)
Θεσσαλονίκη: Τον γύρο του κόσμου κάνουν οι φωτογραφίες με τις ξυπόλητες μαθήτριες!
