Ο Ιωάννης Γλύκος, πατέρας του Δημήτρη, περιγράφει στο Newsit, το άσχημο περιστατικό που έλαβε χώρα στην Γλυφάδα, όταν ένας οδηγός είχε αφήσει το αυτοκίνητο του στην διάβαση ΑΜΕΑ, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να περάσει το αναπηρικό αμαξίδιο του γιου του.
«Περιμέναμε 45λεπτα», «καλέσαμε την αστυνομία 4 φορές αλλά δεν εμφανίστηκε πότε», «Θέλω να ελπίζω ότι αυτό που κάναμε μαζί με το Δημήτρη θα βοηθήσει έστω 5, 10 μυαλά να αλλάξουν τρόπο σκέψης και την επόμενη φορά να ξανά κάνουν αυτό το λάθος και παρκάρουν σε θέσεις ΑΜΕΑ» τονίζει χαρακτηρίστηκα ο κ. Γλυκος.
“Χθες όπως ήδη γνωρίζετε από την ανάρτηση μου, βγήκα βόλτα με τον γιο μου τον ανιψιό μου, την οικογένεια μου για να κάνουμε κάποια ψώνια και να φάμε. Όταν φτάσαμε στο σημείο (που είναι για άτομα που συνοδεύουν) για να παρκάρω, είχαν παρκάρει αλλά ευτυχώς ήταν η αστυνομία και το θέμα λύθηκε γρήγορα. Τελειώνοντας την βόλτα κατέβηκα μόνος μου μα πάρω το αυτοκίνητο και να γυρίσω να πάρω τους πάρω. Κατεβαίνοντας την οδό Γιαννιτσοπουλου στην Γλυφάδα βρέθηκα για άλλη μια φορά σε ένα πολύ σύνηθες πρόβλημα. Ένας οδηγός είχε αφήσει -εκείνη την στιγμή που έφτασα πίστευα για λίγα λεπτά- το αυτοκίνητο του στην διάβαση, με αποτέλεσμα μαζί με αλλά παρκαρισμένα που ήταν μπροστά του και πίσω του να μην έχω την δυνατότητα να περάσω από πουθενά. Κάτι μέσα μου με ενόχλησε παρά πολύ και παρότι που πάντα δημιουργώ θέμα μπορεί να κάτσω να περιμένω λίγα λεπτά, αποφάσισα ότι θα περιμένω όσο χρειαστεί και αυτό έκανα.
Κάθισα μπροστά στο αυτοκίνητο, έβαλα το γιο μου με το αμαξίδιο του να ακουμπάει την πόρτα του συνοδηγού και περιμέναμε για να «καθαρίσουμε» ουσιαστικά την κατάσταση, να φύγει το αυτοκίνητο και να μπορέσουμε να περάσουμε απέναντι, κάτι τόσο απλό. Κατόπιν τούτο, κάποιο άνθρωποι που είδαν τι κάναμε -χωρίς να αντιδράσω καθόλου- ήρθαν κοντά μας, μας ρώτησαν τι έγινε και αποφάσισαν να μείνουν μαζί μας. Ήταν δυο ζευγάρια με τα παιδιά τους. Ήταν μια πολύ συγκινητική κίνηση και μου έδωσε κουράγιο να συνεχίσω και να μείνω με το γιο μου. Έπειτα απ ότι είδατε και στην ανάρτηση μαζεύτηκε παρά πολύς κόσμος, υπήρχε πολύ μεγάλη υποστήριξη, ήρθαν και οι συγγενείς μου και κάπου στα 45 λεπτά εμφανίστηκε ένας νεαρός, ο οποίος με πολύ λάθος τρόπο, με αντίδραση που δεν έπρεπε να υπάρχει, προσπάθησε να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και μάλιστα κάποια στιγμή, είπε το μαγικό πρέπει να φύγω, βιάζομαι τι άλλο να κάνω.
Μετά φυσικά υπήρχε μεγάλη αντίδραση από μένα και το κόσμο , υπήρξε μια λεκτική αντιπαράθεση και μεγάλη ένταση για αρκετή ώρα για να μείνει και να περιμένει την αστυνομία. Είχαμε καλέσει την αστυνομία 4 φορές αλλά δεν εμφανίστηκε πότε. Περίπου κατά τη μια ώρα και μετά από ένα ακόμα λεκτικό επεισόδιο με κάποιον φίλο ή συγγενή του οδηγού αποφάσισα και πήρα το παιδί μου να φύγουμε γιατί είχα φτάσει σε ένα σημείο που δεν ήξερα αν μπορώ να κρατηθώ άλλο στο επίπεδο της λεκτικής αντιπαράθεσης. Είμαι ένας άνθρωπος κατά της βίας σε όλα τα επίπεδα, ειδικά αν είναι και τα παιδιά σου μπροστά. Αυτό έγινε χθες, αποφάσισα να γράψω κάτι, γιατί αν δεν μιλήσουμε και διαμαρτυρηθούμε και όλα περνάνε έτσι, δεν θα μπορέσουμε ποτε να πάμε παρακάτω. Θέλω να ελπίζω ότι αυτό που κάναμε μαζί με το Δημήτρη θα βοηθήσει έστω 5, 10 μυαλά να αλλάξουν τρόπο σκέψης και την επόμενη φορά να ξανά κάνουν αυτό το λάθος, να μην ξανά κλείσουν πότε θέσεις ΑΜΕΑ, να μην παρκάρουν πάνω σε ράμπες, να μην βάζουν τα τραπέζια τους στα πεζοδρόμια και να μην κλείνουν γενικότερα την πρόσβαση.
Ρεπορτάζ: Ειρήνη Μιλλή