Η συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας-Ισραήλ έχει πρωτίστως τεράστια πολιτική σημασία και λιγότερο στρατιωτική.
Η παραδοσιακά φιλοαραβική και φιλοπαλαιστινιακή ελληνική πολιτική ασφαλώς και θα δοκιμαστεί μετά τα όσα αποφασίστηκαν και ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια της επίσκεψης Νετανιάχου στην Αθήνα.
Αυτό δεν σημαίνει όμως κατ’ ανάγκη ότι θα οδηγηθεί σε πλήρη απαξίωση. Οι θέσεις που εξέφρασε ο Γιώργος Παπανδρέου στις δηλώσεις του δείχνουν ότι η Αθήνα θα επιχειρήσει να ισορροπήσει σ´ ένα τεντωμένο σχοινί. Δεν θα είναι εύκολη πορεία αλλά η Ελλάδα εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένη να την ακολουθήσει,προσδοκώντας τα δυνατά μεγαλύτερα οφέλη.
Επί της ουσίας το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί είναι τι θα κερδίσουμε εμείς απ´ αυτή τη συμφωνία. Κατ´ αρχήν ένα ισχυρό σύμμαχο στη νοτιοανατολική Μεσόγειο,όπου ως γνωστόν βρίσκεται και η Κύπρος. Πόσο χρήσιμος θα φανεί αυτός ο σύμμαχος θα το αποδείξει σύντομα η πραγματικότητα.Σε στρατιωτικό επίπεδο η συνεκπαίδευση με τις πάντα ετοιμοπόλεμες ισραηλινές ΕΔ θεωρείται σημαντική από τους επιτελείς του Πενταγώνου. Πιο χρήσιμη όμως είναι η τεχνολογία που έχουν αναπτύξει η Ισραηλινοί στο τομέα των οπλικών συστημάτων.
Για πολλά χρόνια απ´ αυτή την αμυντική βιομηχανία οι μόνοι που επωφελούνταν ήταν οι Τούρκοι,οι οποίοι είχαν προμηθευτεί όπλα μεγάλου βεληνεκούς για τα αεροσκάφη τους τα οποία οι αμερικανοί δεν δέχονταν να αποδεσμεύσουν τη πώλησή τους.Το Ισραήλ είχε προμηθεύσει και μη επανδρωμένα αεροσκάφη στους Τούρκους.Η ελληνική ΠΑ ενδιαφέρεται για τέτοιου είδους όπλα τα οποία λείπουν από το οπλοστάσιό της.
Οι Ισραηλινοί έχουν πάντως άμεσο και χειροπιαστό κέρδος από την συμφωνία η οποία εννοείται ότι έχει τις ευλογίες της Ουάσιγκτον. Ζωτικό χώρο για να ασκηθούν άνετα οι Ένοπλες Δυνάμεις τους. Μένει να δούμε αν θα υπάρξει κάποιο από τα προσδοκώμενα κέρδη και για εμάς.